Mέρη γνωστά. Σύνθημα η δύση του ηλίου. Ένα βαθιά κρυμμένο μυστικό.
Οι κεντρικές οδοί της πρωτεύουσας γεμίζουν, από γυναίκες κυρίως, στις οποίες δεν έμεινε τίποτα άλλο παρά να πουλήσουν το κορμί τους για να ζήσουν.
Η οικονομική κρίση δεν χτυπάει τη πορνεία. Ίσα ίσα, μάλλον αυξάνονται οι επισκέπτες. Άλλωστε μιλάμε για το αρχαιότερο επάγγελμα, η χρησιμότητα του και η αντοχή του στο χρόνο είναι πια αξιοσημείωτη και πλέον κοινώς αποδεκτή.
Και δεν είναι μόνο ο τζίρος που αυξάνεται, αλλά και οι εργαζόμενοι που βρίσκουν το σθένος να δουλέψουν σε αυτή τη βιομηχανία, θεωρώντας την ως τη μόνη λύση στο οικονομικό τους αδιέξοδο.
Δίπλα όμως σε αυτούς που το επιλέγουν συνειδητά, υπάρχουν και οι άλλοι. Οι πιο σκοτεινοί.
Αυτοί που εξαναγκάζουν. Αυτοί που επιβάλλουν. Αυτοί που απειλούν.
Sex trafficking ο όρος, εμπόριο λευκής σαρκός η μετάφραση.
Άνθρωποι όπως η Τάνια.
Θαμπωμένη από μια ψεύτικη αγγελία με μια υπόσχεση καλύτερης ζωής, ξεκίνησε από τη χώρα της, κάπου στα περίχωρα του ανατολικού μπλοκ.
Γεμάτη όνειρα, για να δουλέψει και να βοηθήσει την οικογένεια της. Απλά και ξεκάθαρα.
Βρέθηκε τελικά χωρίς διαβατήριο, χρήματα ή μέσο επικοινωνίας.
Όσο και αν προσπάθησε να αντισταθεί στους πελάτες που τις «έκλειναν» καθημερινά, δύο δυνατά χαστούκια και μερικές κλωτσιές την επανέφεραν στην πραγματικότητα.
Για να μιλήσει στην αστυνομία ούτε λόγος.
Τη γλώσσα δεν είχε αρχίσει καν να τη μιλάει, ενώ ήταν σίγουρη πως αν το μάθαινε αυτός που την κρατούσε, ήταν ικανός μέχρι και να την σκοτώσει.
Έτσι λοιπόν, έσφιγγε τα δόντια μετρώντας τις μέρες μέχρι να ξεπληρώσει το χρέος της, όπως οι θανατοποινίτες.
Γιατί αυτό το χρέος ήταν είσοδο στη χώρα, που της είχε εξασφαλιστεί.
Η επίφαση της ελευθερίας της.
Όλα αυτά μέχρι που κάποια στιγμή μια από τις «συγκρατούμενες» της κατάφερε να ξεφύγει, έκανε καταγγελία στις αρχές και τις έσωσε όλες.
Ο προαγωγός τους μπήκε λίγα μόνο χρόνια φυλακή, μα ο νομός πλέον τις προστάτευε.
Της έδωσαν άδεια παραμονής, παρόλο που είχε περάσει παράνομα στην χώρα και κάρτα εργασίας για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.
Οι πελάτες «ένιψαν τας χείρας τους» από φόβο και από ντροπή όπως γίνεται πάντα.
Και ας έβλεπαν συχνά πυκνά τα σημάδια από την κακοποίηση πάνω της.
Σε μερικούς μάλιστα είχε ζητήσει εκλιπαρώντας βοήθεια, αυτοί όμως απτόητοι απαιτούσαν να κάνουν αυτό για το οποίο είχανε πληρώσει.
Η αστυνομία είναι δύσκολο να ελέγξει το φαινόμενο και τις προεκτάσεις του, επειδή η άσκηση της πορνείας είναι νόμιμη.
Η πλειοψηφία αυτών των γυναικών είναι φορέας κάποιου σεξουαλικώς μεταδιδόμενου νοσήματος και βέβαια πόσες νομίζετε ότι υποβάλλονται στις απαιτούμενες ιατρικές εξετάσεις;
Θυμάμαι έφηβη ακόμα τους συμμαθητές μου να μας διηγούνται ιστορίες από τις χθεσινές τους τσάρκες στις πιάτσες του αγοραίου έρωτα, πάντα με πρόφαση τον χαβαλέ.
«Στοματικό με πέντε ευρώ, διείσδυση χωρίς προφυλακτικό με δέκα», διαλαλούσαν στους περαστικούς, σαν μια αυτοσχέδια λαϊκή αγορά.
«Μα καλά ποιος δέχεται συνεύρεση χωρίς προστασία με επαγγελματία;» σκεφτόμουν και φαίνεται να ήμουν μια από την μειοψηφία, αφού με το ξέσπασμα του σκανδάλου με τις οροθετικές ιερόδουλες, δεκάδες τηλεφώνησαν για να εξεταστούν επειδή είχαν αμφιβολίες για την δική τους υγεία.
Η μόνη λύση, η πληροφόρηση και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης.
«Οι αληθινοί άντρες δεν αγοράζουν γυναίκες», ήταν το σύνθημα της καμπάνιας που ξεκίνησαν οι αστέρες του Χόλιγουντ για την πάταξη του sex trafficking παγκοσμίως.
Και μακάρι να γίνει σύνθημα ζωής για όλους μας.
Γιατί όταν θα λέμε πια τη λέξη «εμπόριο», θα εννοούμε αποκλειστικά αυτό των προϊόντων.
Και όχι της ανθρώπινης ψυχής.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
