Στο κρεβάτι ξεχνάς savoir vivre και γλύκες

Σε μια σχέση, πρέπει να το παραδεχτείτε, πως υπάρχει αγάπη, συναίσθημα, πάθος. Νιώθετε πως είναι ο ένας για τον άλλον και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό. Χάνεστε σε αγκαλιές και βλέμματα και λέτε μέσα σας πως βρήκατε αυτό που ψάχνατε… Να σας διακόψω λίγο το όνειρο; Καθίστε να σας κατεβάσω κι απ’ το σύννεφο -ψηλά ανεβήκατε και θα κοψομεσιαστώ να σας φτάσω!

Πέρα απ’ όλα αυτά τα όμορφα, τρυφερά κι ερωτικά, στο κρεβάτι πώς πάμε; Ναι, καλέ, σε αυτό που εκτονώνεται η αγάπη (ή και τα νεύρα, καμιά φορά) του ενός για τον άλλον, στην επαφή των δύο σωμάτων που γίνονται ένα, και παραπάνω ανάλυση παρακαλώ μη ζητάτε, είναι η ώρα δύσκολη κι οι σκέψεις ταξιδιάρες.

Το σεξ, λοιπόν, θέλει κάτι παραπάνω από συναίσθημα και πάθος. Είναι –πώς να το πω– μια τρέλα που σε φουντώνει, σε αγγίζει και σε κάνει να ξεχνάς –για λίγο, έστω– τις γλύκες. Γυαλίζει το μάτι σου και θες μονάχα να ορμήξεις στο θήραμά σου, καθότι μην ξεχνάμε πως παρά τον εκπολιτισμό και την εξέλιξή μας παραμένουμε όντα με πρωτόγονα ένστικτα, κι ας αφήσουμε το, τάχα ανήξερο κι επικριτικό, στράβωμα των χειλιών και τον σχολιασμό ότι είναι κολάσιμα όλα αυτά κι εμείς μονάχα ροζ πουπουλένιες καρδιές σχεδιάζουμε.

Είτε είσαι από δημόσιο είτε από ιδιωτικό σχολείο, από Πανεπιστήμιο του εξωτερικού ή της Ελλάδας, η σωματική επαφή κι η τρέλα που εναλλάσσεται με το πάθος παραμένουν ίδια, μάνα μου. Είναι ο κοινός κώδικας επικοινωνίας, όπως είναι και το ποδόσφαιρο που δένει σε μια συζήτηση έναν υδραυλικό με έναν γιατρό, έναν μανάβη με έναν δικηγόρο.

Μα τώρα, κάτσε να σε ρωτήσω, γιατί σε βλέπω, έχεις στραβώσει το μούτρο και σου βγαίνει η Μαντάμ Σουσού κατάφατσα, που λέμε, ειλικρινά, θα ‘χεις τον σύντροφο σου δίπλα και θα πας αργά να βγάλεις τα ρούχα σου, να τα διπλώσεις καλά, μην τσαλακωθούν κιόλας και ποιος σιδερώνει μετά, μανούλα μου, τα παπουτσάκια δίπλα στοιβαγμένα στην ευθεία κι όλα αυτά με κινήσεις αργές, προσεχτικές, ξενερωτικές; Και θες ο άλλος να περιμένει απτόητος; «Αγάπη μου! Καλέ, αγάπη μου, πού είσαι;» Πού να πήγε, παιδάκι μου; Βαρέθηκε και πήγε να δει τηλεόραση, πιο ενδιαφέρον πρόγραμμα θα ‘χει.

Κοίτα να δεις, στο κρεβάτι, στο σεξ, στην επαφή –όπως σου κάνει η καρδούλα πες το– δεν πας με τους τύπους. Είπαμε, αρχέγονα αισθήματα μας βγαίνουν και μην πείτε ότι δε σε σέβεται στο κρεβάτι με αυτά που σου ζητάει, μιας και θέλει πάντα δύο το ταγκό κι ο σεβασμός δε φαίνεται απ’ το τι θα προτείνει αλλά πώς θα αντιδράσει αν κάτι απλά κρίνεις πως δεν είναι για ‘σένα. Εκεί δε δείχνουμε τους καλούς μας τρόπους, την ευγένεια και το savoir vivre μας. Εκεί θα φανεί το πόσο σε θέλει, πόσα πράγματα θέλει να κάνει μαζί με ‘σένα (και σε ‘σένα). Εκεί είναι που σας βγαίνει η έλξη και ξαναθυμάστε τι ήταν αυτό που σας έκανε να ερωτευτείτε ο ένας τον άλλον.

Τώρα τι λεξούλες θα χρησιμοποιήσετε για να προσδιορίσετε το τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, δε θα ‘λεγα πως είναι κανείς σε θέση να τις ορίσει. Μην ξεχνάμε πως άλλοι είναι σαλονιού κι άλλοι του λιμανιού κι η έκρηξη εκείνης της στιγμής φέρνει τρομερές ανακατατάξεις, καθώς οι άμυνες αποχωρούν και ξυπνούν άλλοι, καταπιεσμένοι ίσως, εαυτοί.

Θα μου πεις τώρα, εγώ μεγάλωσα με αρχές κι αξίες. Ωραία, και μπράβο σου. Πού χάνονται όλες αυτές, παρακαλώ; Δηλαδή, τι ακριβώς σκέφτεσαι να κάνεις με τον άλλον την επίμαχη ώρα που θα θέλετε να ορμήξετε ο ένας πάνω (και κάτω) στον άλλον; «Μισό λεπτό, να σου διαβάσω τις αρχές μου, είναι μόνο δύο σελίδες.» Αν είναι έτσι, τότε μην είστε μαζί, βρείτε ο καθένας το ταίρι που θα τον ικανοποιεί σε όλα –μα όλα, λέμε– τα επίπεδα, κι όλα καλά.

Παιδάκι μου, άσε τις απόψεις των υπολοίπων, τις φοβίες «πώς θα το πάρει αν ζητήσω αυτό ή το άλλο;» και κάντε ό,τι μα ό,τι θέλετε! Αρκεί να το θέλετε, εξίσου κι οι δύο, προφανώς! Η ζωή είναι πολύ μικρή για να χαραμίζεται σε στάσεις που θα δείχνουν λιγότερα τα κιλά μας, σε συμπεριφορές στεγνές και σιωπές αμήχανες, που θα μας εξασφαλίζουν πως δε θα θίξουν ίσως τον άλλο και δε θα τον κάνουν να αισθανθεί τιποτένιος, επειδή στο κρεβάτι μας αρέσει να λέμε δυο κουβέντες παραπάνω. Παρεμπιπτόντως, η λέξη αυτή (τιποτένιος) πάντα μου έβγαζε κάτι δραματικό, θεατρικό. Δεν αφήνουμε τις σαπουνόπερες να συζητήσουμε με τον παρτενέρ μας τι του αρέσει και τι τον χαλάει, αντί να κάνουμε μαντεψιές και να μεγαλώνουμε τη λίστα με τα απωθημένα;

Παιδιά μου, δε θα σας κρεμάσουν απ’ το δέντρο, αν αφεθείτε. Θα σας κάνουν να περάσετε τέλεια και θα τους κάνετε να περάσουν εξίσου καλά, οπότε αφήστε τις υπεραναλύσεις. Ξεχάστε τι είναι «σωστό» να λέγεται και να γίνεται τέτοιες στιγμές, κι αφού λέτε πως αγαπιέστε, μην μπλοκάρετε τα πράγματα και τις φαντασιώσεις σας.

Η αγάπη συνυπάρχει με το πάθος κι η γλύκα με την ένταση της στιγμής. Εκείνης που κορυφώνεται ο έρωτας κι οι πράξεις αναλαμβάνουν να εκφράσουν επιθυμίες.