It takes two to tango συνηθίζουμε να λέμε και στην προκειμένη περίπτωση αυτό μπορεί να ολοκληρωθεί λέγοντας, it takes more than two to make tango ecstatic.
Στην υπερσυντηρητική Ελλάδα του φαίνεσθαι, υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια εναλλακτική γεωμετρία ζευγαριών, που έχει πολύ ελαστικούς κανόνες ως προς την δημιουργία σχημάτων.
Απλούστερα, το swinging ή αλλιώς η ερωτική εναλλαγή ζευγαριών έχει αρχίσει να γίνεται urban legend στην πόλη μας.
Ή μήπως πάντα υπήρχε αλλά ήταν πιο καλά κρυμμένο μυστικό πίσω από τον καθωσπρεπισμό και τους κανόνες μιας πολύ κλειστής κοινωνίας που ζει στο έπακρο τον ερωτισμό της αλλά διασφαλίζει την ιδιωτικότητά της;
Στην Ελλάδα του 2014 υπάρχουν πολλαπλές επιλογές για τα ζευγάρια που έχουν επιλέξει να βάλουν αυτό το παιχνίδι στην ζωή τους.
Υπάρχουν sites και facebook communities, υπάρχουν και 3-4 clubs στην Αθήνα όπως και ένα στην Θεσσαλονίκη.
Κι αν η φαντασία πηγαίνει να δημιουργήσει εικόνες σκοτεινές και παρακμιακές ανθρώπων «τελειωμένων» θα εκπλαγεί συναντώντας ανθρώπους καθημερινούς, της διπλανής πόρτας, που το πρωί ζουν τις ζωές τους με τα παιδιά τους, τις δουλειές τους και κάποια βράδια επιλέγουν να παίξουν ένα παιχνίδι που μέσα στην ελευθερία του, υπακούει πολύ αυστηρούς κι απαράβατους κανόνες.
Η πρόσβαση στους χώρους είναι ολοκληρωτικά απαγορευτική αν δεν πρόκειται για ζευγάρι. Αν θα είναι ένα ζευγάρι παντρεμένο, αν θα είναι φίλοι with benefits ή απλά δυο ερωτικοί partners αυτό είναι θέμα των δυο, αλλά το παράξενο είναι πως τις περισσότερες φορές πρόκειται για παντρεμένα ζευγάρια που απλά έχουν δώσει έναν δικό τους ορισμό της «απιστίας».
Απιστία λοιπόν για τους swingers είναι μόνο ότι δεν κάνουν σαν ζευγάρι. Κάθε ανταλλαγή, κάθε πειραματισμός και κάθε συνεύρεση με την παρουσία και των δυο θεωρείται απλά μια ακόμα εμπειρία που κάνει το ζευγάρι πιο δυνατό μέσα από την ελευθερία του.
Μπαίνω σε 1-2 facebook groups και μιλάω με κάποια άτομα. Τους εξηγώ εξ’αρχής ότι κάνω μια έρευνα, προσπαθώ να καταλάβω. Οι γυναίκες είναι πολύ πιο επιφυλακτικές να μιλήσουν αλλά όπως μου λέει ο άντρας ενός ζευγαριού, πολύ πιο αποφασιστικές και ομιλητικές όταν επιλέγουν άλλο ζευγάρι.
Τον ρωτάω για τα clubs, για να πάρω μια εικόνα.
Μου μιλάει για χώρους μεγάλους που λειτουργούν κανονικά σαν clubs αλλά δεν μπορείς να μπεις αν δεν είσαι μέλος και ζευγάρι, για χώρους που μπορείς απλά να πιεις το ποτό σου και να κάνεις μια πρώτη γνωριμία με ένα άλλο ζευγάρι.
Από κει και πέρα, υπάρχουν κι άλλοι χώροι μέσα στο club που τα ζευγάρια μπορούν να οδηγηθούν, να αρχίσουν (και να ολοκληρώσουν) το παιχνίδι τους, να συνευρεθούν και να προχωρήσουν στην επόμενη γνωριμία.
Dark rooms, δωμάτια prive ακόμα και χώροι ανοιχτοί και ορατοί από τους υπόλοιπους που βρίσκονται στο χώρο και έτοιμοι να υποδεχτούν και να κλείσουν στους τοίχους τους κάθε συνδυασμό και κάθε θέλω.
Στιγμές που τα χέρια μπερδεύονται, οι ανάσες βαραίνουν και τα μπερδεμένα σώματα δημιουργούν μια εικόνα χωρίς ψέματα, χωρίς αναστολές,
Άγνωστοι μέχρι πριν λίγες στιγμές που τώρα μπερδεύουν λέξεις, φιλιά, βογκητά, χάδια κι όμως ανάμεσα στους… όσους, εκείνοι οι δυο βρίσκουν έναν δικό τους κωδικό επικοινωνίας και αδιάρρηκτου δεσίματος.
Και πώς γίνεται η προσέγγιση;
«Την πρώτη προσέγγιση την κάνουν συνήθως οι γυναίκες. Μετά αρχίζει μια κουβέντα κι όπως βγει. Ξεκινάει συνήθως από γενικά στοιχεία, δεν μπαίνουμε σε λεπτομέρειες για το επάγγελμα ή πολύ προσωπικά πράγματα και συνεχίζουμε στο τι τους αρέσει σαν ζευγάρι, τι θέλουν, ποια είναι τα όριά τους κτλ.»
Αναρωτιέμαι πώς γινόταν και οργανωνόταν όλο αυτό την εποχή που το internet δεν βρισκόταν σε κάθε σπίτι και τα smartphone δεν είχαν κάνει κατάληψη στις ζωές μας.
«Από στόμα σε στόμα, οργανώνονταν parties είτε σε σπίτια είτε σε σουίτες ξενοδοχείων, με πολύ συγκεκριμένους καλεσμένους. Ακόμα και τώρα, υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν τα clubs σαν δειγματισμό προϊόντος και τα απορρίπτουν. Εκείνοι, έχουν ένα δίκτυο που οργανώνουν εκδρομές, μίνι κρουαζιέρες και μαθαίνονται μόνο από στόμα σε στόμα αυτά.»
Η απορία που δεν γίνεται να μην εκφράσω έχει να κάνει με την ψυχολογία των ζευγαριών, τους λόγους που οδηγούνται σε μια τέτοια επιλογή, την ζήλεια και την ανασφάλεια.
«Είναι βασικό να θες να το κάνεις. Να θέλουν κι οι δυο. Δεν είναι ένα χατίρι που θα κάνεις στο σύντροφό σου για να τον κρατήσεις ή για να προσποιηθείς άνεση χωρίς να είναι αληθινό. Σε αυτή την περίπτωση το ξέσπασμα, τα αρνητικά συναισθήματα, θα εκδηλωθούν πολύ γρήγορα.»
Σκέφτομαι αυτά τα τελευταία λόγια της συνομιλίας μου με την Α.
Είναι δικηγόρος, μητέρα δυο παιδιών και μου εξηγεί πόσο πιο υγιής είναι η σχέση της και πως είναι η πρώτη φορά που δεν ζηλεύει τον σύντροφό της αλλά και που είναι σίγουρη πως ο σύντροφός της δεν την απατάει.
Μιλάει για μια σχέση επί της ουσίας στέρεη και με γερές βάσεις και σε καμία περίπτωση δεν μπάζει. Δεν χρησιμοποιούν το swinging για να διατηρήσουν την σχέση τους αλλά για να απολαμβάνουν στο έπακρο τις κοινές τους επιθυμίες.
Έχοντας αφήσει στο περιθώριο τα «πρέπει» τους και απολαμβάνοντας χωρίς ταμπού τις κοινές τους αναζητήσεις, βγαίνουν από το στενό πλαίσιο της κρεβατοκάμαράς τους, ακόμα και του σπιτιού τους και βάζουν νέες διαστάσεις στην λέξη απελευθέρωση.
Σίγουρα είναι ένα πικάντικο παιχνίδι, που όπως καθετί πικάντικο πρέπει να προσέχεις την στιγμή που θα βγεις από το όριο και θα καείς!!
Μέχρι τότε, απολαμβάνεις την επίγευση μιας καυτής επιλογής!
Συντάκτης: Σοφία Παπαηλιάδου
