Τα βρώμικα βίντεο με πρώην που εύχεσαι να μη βρουν οι νυν

Να σου πω αρχικά ότι πια παίρνω σαν δεδομένο ότι τα κινητά όλων μας αποτελούν ατομικές βόμβες, έτοιμες να εκραγούν και να προκαλέσουν μαζικές καταστροφές, εάν πέσουν σε χέρια άλλα από του ιδιοκτήτη τους. Με ντροπιαστικές φωτογραφίες, κρυφές συνομιλίες και ένοχα ιστορικά αναζήτησης να είναι μόνο λίγα από αυτά που θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε παρά να δημοσιοποιήσουμε, τα κινητά μας τηλέφωνα κρύβουν πια μέσα τους ολόκληρο το παρελθόν μας, το οποίο έχει γραφτεί πολύ πιο ζωηρά στη δική τους μνήμη, παρά στη δική μας.

Δε θα σου μιλήσω καν για το ενδεχόμενο υποκλοπής των προσωπικών δεδομένων σου από άγνωστους, κακόβουλους hackers. Το έργο αυτό το έχουμε δει, εξετάσει και συζητήσει ουκ ολίγες φορές, λόγω της μεγάλης συχνότητας που έχουν τα κρούσματά του. Η ασφάλεια των δεδομένων σου σε μια εποχή τόσο απορροφημένη στον κόσμο του διαδικτύου είναι υποχρέωσή σου, όχι απλό σου δικαίωμα. Όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να τραβάμε, να ανεβάζουμε ή να στέλνουμε ακόμα και στους καλύτερους φίλους μας, για να μην έχουμε μπελάδες. Μα, όπως είπα και πριν, αυτά τα έχεις ξανακούσει, και δεν είμαι εγώ η αρμόδια να σου τα ξαναπώ.

Το θέμα που με απασχολεί εμένα, βλέπεις, δεν είναι οι επιτήδειοι που θα προσπαθήσουν να με βλάψουν -κι εμένα κι εσένα κι όλους μας- κρυμμένοι πίσω από μία οθόνη. Αυτό που με ανησυχεί είναι το τι θα συμβεί σε περίπτωση που το παρελθόν, που έχει ριζώσει για τα καλά στις συσκευές όλων μας, πέσει στα λάθος χέρια του παρόντος.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι τυπάκι είσαι εσύ. Δε γνωρίζω αν σου αρέσει να βιντεοσκοπείς τις προσωπικές στιγμές σου με το ταίρι σου, αν περνάς τα μοναχικά βράδια σου κάνοντας sexting ή cyber sex κι αν κρατάς αρχείο με τα highlights των περασμένων αμόρε σου στο κινητό σου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι, εάν είσαι ένας από αυτούς -ή καλύτερα, ένας από εμάς- δε θα ήθελες σε καμία περίπτωση όλα αυτά τα μυστικά σου να βρεθούν ενώπιον του νυν έρωτά σου, σωστά;

Κάθεσαι με το πρόσωπο στον καναπέ, σηκώνεσαι για να πας στην τουαλέτα, αφήνεις το τηλέφωνό σου ξεκλείδωτο κι ανυπεράσπιστο και η ανθρώπινη περιέργεια τον καταβάλλει. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση η σκοτωμένη απ’ την περιέργεια γάτα είσαι εσύ, και μάλιστα βρεγμένη, αφού αδιαμφισβήτητα η γκάφα σου έλαβε γιγαντιαίες διαστάσεις, μόλις τα άπλυτά σου βγήκαν ανεξέλεγκτα στη φόρα. Κι άντε τώρα να τον πείσεις τον άλλον τον άνθρωπο ότι τον έχεις ξεπεράσει τον πρώην προ πολλού, ενώ έχεις ακόμα ντοκουμέντα του αποθηκευμένα για να τον θυμάσαι.

Μη με παρεξηγείς, εγώ είμαι φίλη σου και σε πιστεύω! Το ξέρω ότι δε σημαίνουν τίποτα για σένα όλα αυτά, γιατί κι εγώ έχω υπάρξει σε ανάλογη κατάσταση. Τι να κάνω βρε παιδί μου που τα λυπάμαι να τα διαγράψω τα ρημάδια; Όπως και να τελείωσε το πρώην νταραβέρι, οι στιγμές αυτές που κρατάω τρυφερά στην καρδιά, το μυαλό και το κινητό μου είναι αδιαμφισβήτητα στιγμές που δε θέλω να ξεχάσω ποτέ. Όχι επειδή χωρίσαμε να τα ισοπεδώσουμε κι όλα! Τότε πέρασα καλά, και θέλω να το θυμάμαι. Ποιος είπε ότι μαζί με τα άσχημα πρέπει να διαγράψω απ’ τη μνήμη μου και τα όμορφα;

Είδες που στο ‘πα; Ξέρω ακριβώς τι σκέφτεσαι και πώς νιώθεις. Μα άντε να τον πείσεις τον προσβεβλημένο σου ότι είσαι ειλικρινής. Όταν ενεργοποιείται στον άνθρωπο το αίσθημα της ζήλειας, της κτητικότητας και της προσβολής των ορίων της περιοχής του, καμία λογική δε βρίσκει τόπο να υπάρξει, πόσο μάλλον να στεριώσει. Δε φταις εσύ, ούτε ο άνθρωπός σου για το πώς αντέδρασε. Μα αν τα βρει αυτά, είναι βέβαιο, πως δε θα είναι χαρούμενος. Και γιατί να είναι άλλωστε; Αν τα έβρισκες εσύ, που τόση ώρα λέμε τι αθώα που είναι τα αισθήματά μας και τα εξυμνούμε με χαρά, πες μου, ειλικρινά, το ίδιο δε θα έκανες; Έτσι δε θα αντιδρούσες; Δε θα ζητούσες να μάθεις αν σε κοροϊδεύουν μπροστά στη μούρη σου; Δε θα έβρισκες τραβηγμένο να έχει ο σύντροφός σου την πρώην σχέση του ακόμα χαραγμένη στη μνήμη του κινητού του; Δε θα ανησυχούσες ότι, πέρα απ’ τη μνήμη του κινητού, είναι ακόμα χαραγμένη και στη δικιά του; Για πες μου τώρα τι απέγινε η προοδευτικότητα και η αθωότητά μας!

Γι’ αυτό σου λέω, ας’ τα να πάνε στο καλό! Τι τα θες και τα κρατάς; Για να τα βλέπεις μια στο τόσο ή για να ξεχνάς ότι υπάρχουν μέχρι να γίνει το κακό; Γιατί, αν όντως δε σημαίνουν τίποτα για σένα, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν εκεί μέσα. Υπάρχουν -έστω και θολά- στο μυαλό σου και αυτό αρκεί και με το παραπάνω -άσε που είναι και σε ασφαλές σημείο! Αν, πάλι, μου πεις ότι δε θες με τίποτα να διώξεις αυτές τις στιγμές απ’ τη συσκευή σου, γούστο σου και καπέλο σου. Γιατί τότε θα είμαι βέβαιη ότι και κάτι άλλο τρέχει κι ακόμη πιο βέβαιη ότι σε λίγο θα τρέχεις κι εσύ. Και δε θα φτάνεις!