Ο έρπητας των γεννητικών οργάνων αναδεικνύεται ως το πλέον διαδεδομένο Σ3ξουαλικώς Μεταδιδόμενο Νόσημα. Πρόκειται για μια ιογενή λοίμωξη που επηρεάζει το δέρμα και τις βλεννογόνους μεμβράνες των γεννητικών οργάνων. Υπάρχουν δύο διακριτικοί τύποι του ιού: ο ερπητοϊός τύπου 1 (HSV-1), ο οποίος συνήθως εμφανίζεται στο στόμα και τα χείλη κι ο ερπητοϊός τύπου 2 (HSV-2), που επηρεάζει την περιοχή των γεννητικών οργάνων. Παρόλο που ο HSV-1 μπορεί να μεταδοθεί στα γεννητικά όργανα μέσω στ0ματικής επαφής, ο HSV-2 είναι συνήθως συνδεδεμένος με την περιοχή των γεννητικών οργάνων.
Η ιογενής αυτή νόσος παρουσιάζεται και στα δύο φύλα. Η συχνότητα εμφάνισής της σχετίζεται με την ηλικία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μόλυνση από HSV-2 αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσης απ’ τον ιό του HIV. Επιπλέον, οι ασθενείς που είναι φορείς και των δύο ιών (HSV-2 και HIV) έχουν αυξημένες πιθανότητες να μεταδώσουν τον HIV.
Πώς μεταδίδεται ο έρπητας των γ3ννητικών οργάνων;
Σύμφωνα με τον Δρ. Απόστολο Καραλέξη, ο ερπητοϊός τύπου 1 (HSV-1) διαδίδεται κυρίως μέσω των εκκρίσεων του στόματος (σάλιο) και κάνει την εμφάνισή του ως επιχείλιος έρπητας. Παρόλα αυτά μπορεί επίσης να μεταδοθεί στα γeννητικά όργανα μέσω στ0ματικού ερωτισμού. Ο ερπητοϊός τύπου 2 (HSV-2), που προκαλεί έρπητα στα γeννητικά όργανα, μεταδίδεται κυρίως μέσω σ3ξουαλικής επαφής. Πιθανότερο είναι να μολυνθεί κανείς όταν έρθει σε επαφή μ’ άτομο το οποίο εμφανίζει στο δέρμα του φουσκάλες ή εξανθήματα εξαιτίας της μόλυνσης. Παρ’ όλα αυτά, είναι ουσιώδες να κατανοήσουμε ότι ο έρπητας των γεννητικών οργάνων αποτελεί μια ιογενή λοίμωξη που δεν εξαφανίζεται ποτέ απ’ τον οργανισμό. Συνεπώς, ένα άτομο παραμένει φορέας του ιού ακόμη κι όταν δεν παρουσιάζει πληγές ή εξανθήματα και μπορεί να τον μεταδώσει ανά πάσα στιγμή.
Πώς εμφανίζεται ο έρπητας των γεννητικών οργάνων;
Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο της ασυμπτωματικής μόλυνσης, καθώς υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα άτομα που έχουν μολυνθεί απ’ τον ιό δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα, ή τα συμπτώματα είναι τόσο ελαφριά που, είτε δεν τα παρατηρούν, είτε τα συνδέουν μ’ άλλες δερματικές παθήσεις. Η κλινική εικόνα του έρπητα συνήθως εμφανίζεται λίγες ημέρες έως πολύ αργότερα μετά τη μόλυνση.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν φουσκάλες με διαυγές υγρό και οίδημα στην περιοχή. Στις γυναίκες, συνήθως εμφανίζεται στα χείλη του aιδοίου, τον κόλπ0 και τον τρaχηλο, ενώ στους άνδρες στο σώμα του πeους, το όσχε0 και τη βάλaνο. Ωστόσο, μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε περιοχές όπως το περίνεο, στους γλουτούς, του μοιρούς κ.ο.κ.
Μετά την εμφάνιση των φουσκαλών, δημιουργούνται έλκη που χρειάζονται πολύ καιρό για να επουλωθούν. Εμφανίζονται νέες βλάβες τις επόμενες 2-3 εβδομάδες. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν κνησμό, αίσθημα καύσου, άλγος, πυρετό, ρίγος ή καταβολή. Στην περίπτωση πρwκτικού έκδηλωσης, τα συμπτώματα είναι παρόμοια.
Ενδέχεται να υπάρξουν επιπλοκές λόγω του έρπητα;
Συνήθως όχι, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις η λοίμωξη μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις, επηρεάζοντας το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλώντας μηνιγγίτιδα. Αυτό συμβαίνει σχεδόν αποκλειστικά σ’ άτομα μ’ εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα όπως οι φορείς του AIDS.
Νεογνική μετάδοση του έρπητα
Οι έγκυες γυναίκες έχουν τον κίνδυνο να μεταδώσουν τον ιό στο νεογνό, ειδικά αν μολυνθούν στους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης και δεν αποκτήσουν αντισώματα. Τα περισσότερα περιστατικά συμβαίνουν κατά τη διάρκεια φυσιολογικού τοκετού. Το νεογνό μπορεί να εμφανίσει εξανθήματα στο δέρμα, τα μάτια και το στόμα. Η μόλυνση μπορεί να παρατηρηθεί αμέσως μετά τη γέννηση ή μερικές μέρες αργότερα. Η χρήση πρ0φυλακτικού αποτελεί σημαντικό μέσο πρόληψης.
Θεραπεία
Ο έρπης στα γ3ννητικά όργανα δεν έχει απόλυτη θεραπεία και παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση. Ωστόσο, η χρήση αντιερπητικών φαρμάκων, όπως βαλασικλοβίρη, ακυκλοβίρη και φαμσικλοβίρη, βοηθάει στη μείωση της έντασης και της συχνότητας των συμπτωμάτων. Η χρήση προφυλακτικού αποτελεί σημαντική πρακτική, καθώς μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μόλυνσης κατά έως και 70%.
Ο έρπητας των γ3ννητικών οργάνων δεν πρέπει να μάς φοβίζει αλλά ούτε και να μάς περνάει σαν κάτι αδιάφορο που δε θα μάς συμβεί ποτέ. Στην πορεία της ζωής μας μπορεί όλοι μας κάποια στιγμή να νοσήσουμε απ’ αυτόν. Το ζήτημα είναι να προστατευόμαστε απ’ την πρώτη σ3ξουαλική μας επαφή φορώντας προφυλακτικό ακόμη και κατά τη διάρκεια του στομ@τικού σ3ξ, εφόσον υποπτευόμαστε ότι υπάρχουν ανοιχτές πληγές, άφτρες στο στόμα μας ή δεν είμαστε σίγουροι για το σ3ξουαλικό ιστορικό του συντρόφου μας. Έτσι καταφέρνουμε να πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα προφύλαξης και να προστατευθούμε από κάποια πιθανή έκθεση στον ιό.
Τέλος, καλό θα ήταν εφόσον επιλέξουμε να κάνουμε ελεύθερη σε3ουαλική επαφή χωρίς τη χρήση προφυλακτικού, να κάνουμε πρωτίστως στον σύντροφό μας ερώτηση σχετικά με το σ3ξουαλικό του ιστορικό κι έπειτα να προχωρήσουμε από κοινού σε εξετάσεις για πιθανώς σ3ξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
