Ωραίο το σ3ξ, ωραίοι κι οργ@σμοί, αλλά πώς θα μας φαινόταν να τους βιώνουμε ακόμα κι όταν δεν έχουμε σ3ξουαλική επιθυμία ή δε βρισκόμαστε σε συνoυσί@ με κάποιον; Αν αναρωτιέστε, τότε ας ρωτήσουμε τα άτομα που πάσχουν από Διαταραχή Επίμονης Διέγερσhς των Γεννhτικών Οργάνων. Πρόκεται για σπάνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από την ακούσια και συνεχή σ3ξουαλική διέγερσh που ακολουθείται -όχι πάντα- από οργ@σμό αλλά τα συμπτώματα δεν εξαλείφονται με αυτόν.
Οι πάσχοντες χαρακτηρίζουν την όλη διαδικασία ως «μαρτύριο» καθώς η γεννητική διέγερσh συμβαίνει σε καθημερινή βάση και μπορεί να ενταθεί σε περιόδους έντονου άγχους και στρες. Αν κι αρχικά λέγονταν πως αφορά μόνο τις γυναικές, τελικά ανακαλύφθηκε πως επηρεάζει και τους άντρες προκαλώντας ανεπιθυμήτες εκσπeρμ@τώσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας χωρίς προειδοποίηση. Τα αίτια της διαταραχής είναι προς το παρόν άγνωστα κι οι επιστήμονες θεωρούν πως έχουν γενετικό αλλά και βιολογικό υπόβαθρο.
Δυστυχώς η διαταραχή συνοδεύεται από μεγάλο κοινωνικό στίγμα για τους πάσχοντες, καθώς και δεν μπορούν να εξηγήσουν αυτό που τους συμβαίνει, αλλά ούτε μπορούν και να το ελέγξουν. Η πλειοψηφία δε γνωρίζει για την ύπαρξη της εν λόγω διαταραχής, και θεωρεί τους πάσχοντες σ3ξoμανείς. Έτσι, οι ασθενείς τείνουν να απομονώνονται κοινωνικά, βλέποντας την ψυχική τους υγεία να φθίνει σε βαθμό που πολλοί από αυτούς φτάνουν σε σημεία κατάθλιψης, αϋπνίας, ευερεθιστότητας, κρίσεων πανικού αλλά κι αυτοκτ@νικών τάσεων. Είναι επίσης πιθανό ο νοσούντες να χάσουν κάθε επιθυμία για ερωτική επαφή, την οποία και δεν απολαμβάνουν πλέον.
Οτιδήποτε προκαλεί έντονες δονήσεις στο περιβάλλον του πάσχοντα μπορεί να σημάνει την έναρξη ενός νέου επεισοδίου διέγερσης. Επομένως μια βόλτα με το λεωφορείο ή το αυτοκίνητο μπορεί να είναι το έναυσμα. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεραπεία που ακολουθείται, αλλά η φυσικοθεραπεία της λεκάνης αλλά κι η αγωγή με υψηλές δόσεις εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) μπορεί να βοηθήσουν σημαντικά. Αντιθέτως, τα φάρμακα που προκαλούν αύξηση της ντοπαμίνης στον οργανισμό, όπως αυτά που χορηγούνται στο Parkinson, μπορεί να χειροτερεύσουν την κατάσταση.
Επιπλέον, ο συμβιβασμός με το πρόβλημα κι η προσπάθεια να ελαττωθεί η ένταση των συμπτωμάτων μειώνοντας τα στρεσογόνα ή περιβαλλοντικά ερεθίσματα που προκαλούν διέγερσh είναι εξίσου σημαντικά, κι εννοείται πως η βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας μπορεί να προσφέρει μεγάλη συναισθηματική ανακούφιση. Βέβαια, το πρώτο βήμα, πριν όλα τα παραπάνω είναι να μιλήσουν οι πάσχοντες με κάποιον ειδικό για τα συμπτώματα της γεννhτικής υπερδιέγερσhς, ώστε να μπορεί να γίνει η επίσημη διάγνωση και να χορηγηθεί θεραπεία αν είναι κατάλληλη για το άτομο. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος διάγνωσης, αλλά με την παρουσίαση των συμπτωμάτων και της έντασής τους, οι γιατροί μπορούν να κατευθύνουν σωστά τους ασθενείς.
Παρόλο που η διαταραχή αυτή έχει εκδηλωθεί εδώ και χρόνια, οι επιστήμονες είναι ακόμη μπερδεμένοι με τα αίτια και την αντιμετώπισή της κι οι έρευνες συνεχίζονται. Το γεγονός βέβαια πως η νόσος επηρεάζει μικρό ποσοστό του πληθυσμού, δε διευκολύνει τη διαδικασία, καθώς οι επιστήμονες και τα πανεπιστήμια τείνουν να αφοσιώνονται σε προβλήματα που μαστίζουν μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Έπειτα, ο μικρός αριθμός των ασθενών δεν μπορεί να παρέχει αρκετά στοιχεία για επιτυχημένη και κατάλληλη θεραπεία. Είναι σημαντικό όμως να γνωρίζουμε, πως κάτι τέτοιο είναι πιθανό να συμβεί, κι ο πανικός αλλά κι η στιγματοποίηση των ατόμων που πάσχουν δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση σωστή τακτική.
