Η μεγαλύτερη παρανόηση στην ερωτική επαφή είναι μία. Καλά, μία δεν είναι, αλλά μπαίνει τοπ 3. Το γεγονός ότι τα προκαταρκτικά δεν είναι ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη. Για την ακρίβεια όπου αναφέρονται τα προκαταρκτικά, είναι σαν να μιλάει κανείς για το ορεκτικό πριν μπει στο κυρίως που είναι η διείσδυση. Κι αναρωτιέμαι εγώ τώρα, αφού στα προκαταρκτικά μπορείς να τελειώσεις, μπορείς να περάσεις πολλές φορές καλύτερα από ό,τι λένε «κυρίως», γιατί δε θεωρούμε ότι -και μόνο- μ’ αυτά ολοκληρώνεται η πράξη;
Ίσως γιατί αποτελεί κοινωνική σύμβαση και θέσφατο αιώνων ότι η ερωτική πράξη συνδέεται με την αναπαραγωγή. Άρα χωρίς διείσδυση δεν είναι και πράξη. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν παίζει κανέναν ρόλο, ούτε σαφώς και η προσωπική επιλογή. Αυτό μάθαμε, αυτό πιστεύουμε. Γεια σας.
Κι αφού μιλάμε για κοινωνική σύμβαση, ας πάρουμε -έστω- ένα άτομο που τη βαριέται. Εντάξει το “βαριέται” είναι σίγουρα υπερβολικό, ας πούμε ότι δεν τη προτιμά. Κι αν νομίζεις ότι μια τέτοια άποψη είναι αποκύημα της φαντασίας, να σου πω ότι τέτοιο άτομο είμαι εγώ. Μπορώ να περάσω πολύ καλά στο κρεβάτι μου και να ολοκληρώσω -απαραίτητο- χωρίς να υπάρξει κάποιου είδους διείσδυση. Αν λοιπόν ένα τέτοιο άτομο στις ερωτικές του επαφές δεν προτιμά το all in, σημαίνει ότι δεν κάνει ολοκληρωμένα κρεβάτια; Μήπως σημαίνει και πως έχει ένα είδος παρθενίας;
Όχι. Γιατί ουσιαστικά, αυτό που ψάχνουμε στο σεξ είναι η ολοκλήρωση. Θες να το πεις ηδονή; Θες να του δώσεις το όνομα Μαρία ή Μπάμπης; Το ίδιο είναι, αρκεί να ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάς. Δεν έχει σημασία αν η ολοκλήρωση έρχεται από προκαταρκτικά ή από το κυρίως πιάτο, αρκεί να τη ζούμε κάθε που πέφτουμε για τον λόγο αυτό τ’ ανάσκελα.
Στο σημείο αυτό κάποιος εύλογα θα έλεγε ότι από τα ονόματα και μόνο, τα προκαταρκτικά δείχνουν ότι δεν είναι το επίκεντρο στο σεξ κι ότι προηγούνται κάποιου άλλου πράγματος, που φέρνει την ολοκλήρωση. Πάρα πολύ ωραία- το όλο θέμα με τις λέξεις είναι πως εμείς τις ορίσαμε. Εμείς φτιάξαμε τον κώδικα. Όχι εγώ, εσύ ή γείτονας, το ανθρώπινο είδος, γενικά. To 1929 συναντούμε επισήμως για πρώτη φορά τον όρο αυτό με ερωτική κατεύθυνση καθώς πιο πριν χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για σκοπούς εξήγησης θεατρικών πρίκουελ. Φροϊδικές αναφορές θέλουν επίσης τη χρήση του όρου ως προ-απόλαυση και Vorlust, θέλοντας να εξηγήσει τη διέγερση. Άρα, ο όρος φτιάχτηκε αρκετά πρόσφατα και με πολλές ερμηνείες, οπότε κάπως μέσα στα χρόνια η χρήση του καθιερώθηκε ως αυτό που γίνεται πριν την ερωτική πράξη. Δε σημαίνει όμως ότι από μόνο του δεν είναι ερωτική πράξη.
Αν πιάσουμε το θέμα από βιολογική σκοπιά, εκείνη της παρθενίας όπως αναφέρθηκε πριν, αναφερόμαστε στην περίοδο πριν το άτομο ξεκινήσει την ερωτική του ζωή και πιο συγκεκριμένα τις ερωτικές επαφές. Και θέλω να κάνω μια ερώτηση στο σημείο αυτό: γιατί έχουμε σχετικό όρο που να περιγράφει τη μη σύναψη σεξουαλικής σχέσης;
Σαφώς γιατί κάτι αλλάζει από πριν και μετά την ερωτική επαφή. Αν αυτή η ταμπέλα δεν είχε κανέναν αντίκτυπο στην κοινωνική ζωή, δε θα γινόταν και λόγος γι’ αυτή. Από τη στιγμή που μιλάμε για σεξουαλικές συμβάσεις, πάει να πει βέβαια ότι κάτι κονσερβοποιείται. Το βασικό σημείο στο οποίο θα εστιάσουμε είναι το γεγονός ότι αν είσαι παρθένος είναι σαν να είσαι αποκομμένος από ένα αστείο που δεν μπορείς να καταλάβεις. Το αστείο αυτό λέγεται σεξ. Τα άτομα όμως δεν έχουν ολοκληρώσει σεξουαλικά -και σίγουρα δε γίνεται λόγος για διείσδυση εδώ- θεωρούνται αγνά κι αμόλυντα.
Ταυτόχρονα και γύρω από το κομμάτι του τι θεωρείται σεξ και τι όχι, μπορεί να γίνει θηλιά στο λαιμό που να θέλει κανείς να τη βγάλει από πάνω του, ενώ περνάει εξαιρετικά καλά με τις ερωτικές του επαφές χωρίς να υπάρχει κάτι παραπάνω. Μπορεί να μην είναι η κλασική ρετσινιά, αλλά όπως και να ‘χει μια διάκριση δεν είναι ποτέ ωραία. Έτσι άτομα πάνε και σμίγουν με άλλα χωρίς να είναι συνειδητή τους επιλογή, για να διώξουν από πάνω τους την ενοχλητική ταμπέλα σχετικά με το τι θεωρεί η κοινωνία ερωτική πράξη.
Όσοι από την άλλη κρατάνε τη παρθενιά τους παρά τις πραγματικές τους ορμές, με την αφελή πεποίθηση ότι η ψυχή τους θα μείνει αγνή κι αμόλυντη, δημιουργούν στον εαυτό τους δύο προβλήματα. Είτε πιστεύουν τη μεγαλύτερη ανοησία του κόσμου, ότι η πρώτη τους φορά θα είναι μοναδική κι υπέροχη -πράγμα που δε συμβαίνει σε καμία περίπτωση- είτε δημιουργούν τόσο στιβαρά κοινωνικά κλισέ που αργότερα κι αφού μπουν στην ερωτική αρένα τίποτα δεν τους ικανοποιεί.
Κι όλα αυτά δεν είναι μια τυχαία θεωρία είναι ο κανόνας της σεξουαλικής μας ζωής. Τα πράγματα θα είχαν απλουστευτεί πάρα πολύ αν δεν είχαμε -ή έστω μας μάθαιναν να μην ακούμε και να μην υποστηρίζουμε τόσο αυστηρούς κανόνες σχετικά με το πώς πρέπει τέλοσπάντων να πηδιόμαστε. Άλλωστε, το θέμα είναι να περνάμε καλά. Απλώς μπορούμε να το κάνουμε έχοντας λιγότερες τύψεις και κολλήματα. Καλό δεν ακούγεται;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αντώνης Ανδρόνικος
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
