Στο κρεβάτι του ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, ό,τι απολαμβάνει, ό,τι του βγαίνει, ό,τι τον καβλώνει περισσότερο με τον ερωτικό του παρτενέρ. Μεταξύ τους δεν υπάρχει σωστό και λάθος, αρκεί να συμφωνούν, αρκεί ο ένας να σέβεται τις ανάγκες και τα βίτσια του άλλου και να είναι ικανοποιημένοι με όσα πράττουν και φυσικά με το αποτέλεσμα της κάθε τους πράξης.
Μέρα με τη μέρα θέλουν να ανακαλύπτουν διαφορετικούς τρόπους ικανοποίησης, να πειραματίζονται πέρα απ’ τα «φυσιολογικά», να νιώθουν και να βιώνουν όλα όσα το κάθε συντηρητικό μυαλό θεωρεί «ανώμαλα».
Η ερωτική πράξη είναι τόσο «αθώα» όσο κι «ανώμαλη». Τώρα θα μου πεις, τι θα πει αθώα και τι ανώμαλη όταν θεωρείται παρά φύσιν έρωτας ακόμη και το στοματικό σεξ, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Σκέψου λίγο πώς μπορεί να φαίνεται σε άλλους, όχι και τόσο ανοιχτόμυαλους, το κλασσικό σεξ που κάνεις εσύ με τη σχέση σου. Αν γνώριζαν πώς ακριβώς το κάνεις, ίσως σε έκριναν, ξεστομίζοντας διάφορα κουλά για κάτι το οποίο εσύ θεωρείς απόλυτα φυσιολογικό για τα δεδομένα σου.
Αν λοιπόν, εσύ μάθαινες τυχαία πως ένα κοντινό σου άτομο ευχαριστιέται τη σεξουαλική πράξη με δεσίματα, μαστίγια, φίμωτρα κι άλλα διάφορα φετίχ, δε θα σκεφτόσουν κάπως αρνητικά, με απορία, κατακρίνοντας τις επιλογές του; Δε θα αναρωτιόσουν πώς και γιατί καβλώνει πάνω στο σεξ όταν τον πονάνε ή όταν προκαλεί εκείνος σωματικό πόνο με διάφορα ερωτικά παιχνίδια και διάφορα άλλα;
Το παιχνίδι του κυρίαρχου και του υποτακτικού που σε μένα, σε σένα μπορεί να φαίνεται περίεργο, παράξενο, για μερικούς μπορεί να αποτελεί τη μεγαλύτερη σεξουαλική ευχαρίστηση. Τον μέγιστο οργασμό κι άλλα πολλά που ποτέ δε θα καταλάβουμε όσο περίεργοι κι αν γίνουμε ρωτώντας κι ακούγοντας ιστορίες.
Ας το προσεγγίσουμε αλλιώς. Λοιπόν, ο ρόλος του υποτακτικού είναι να αφήνεται τελείως, να χαλαρώνει, να γίνεται έρμαιο του συντρόφου του, να φτάνει σε σημείο να δέχεται δίχως δισταγμό τις επιθυμίες του άλλου, απολαμβάνοντας όλα όσα κάνει πάνω στο γυμνό κορμί του, να του επιτρέπει να τον κυριεύσει και μέσα στη νιρβάνα και την απελευθέρωση να έρχεται η απόλυτη ηδονή και των δύο.
Βέβαια, ο κυρίαρχος έχει το πάνω χέρι κι έτσι μπορεί να εκπληρώσει τις φαντασιώσεις του, ενώ ο υποτακτικός είναι υποχρεωμένος να υπακούσει σε όλες τις επιθυμίες μα παράλληλα απολαμβάνει που γίνεται η αιτία κι η αφορμή της υλοποίησης των φαντασιώσεων του πρώτου.
Ένα είδος παιχνιδιού που κατέχουν κι εξασκούν μόνο οι τολμηροί του αθλήματος. Δεν υπάρχει θύτης και θύμα, μόνο κυρίαρχος κι υποτακτικός. Αυτό δε σημαίνει πως οι ρόλοι δεν εναλλάσσονται και πως σε κάθε ερωτική συνεύρεση θα κάνουν τα ίδια, τα «δεδομένα» τους.
Καμιά φορά και εκείνοι πλησιάζουν στα «φυσιολογικά» σου για αλλαγή κι εσύ αντίστοιχα στα δικά τους. Παίζει το προχωρημένο σου, το έξω απ’ τα νερά σου, εκείνοι να το έχουν για ένα στα γρήγορα.
Φαντάσου πως ο σύντροφός σου είναι ένας από «εκείνους». Τι θα έκανες; Πώς θα αντιδρούσες; Ταμπέλες, πρέπει και μη, δε χωράνε σε γυμνές σάρκες που προσδοκούν την επαφή, τη διείσδυση, τον έρωτα, την ευχαρίστηση με τον άνθρωπο που ποθούν και θέλουν να φτάσουν στο αποκορύφωμα.
Ξεκόλλα, αν το θέμα δε σε αφορά, τι σε νοιάζει; Μην προσπαθείς να πάρεις θέση, μην κατακρίνεις τους υπόλοιπους, δε νομίζω να ζήτησαν ποτέ την έγκρισή σου. Αν πάλι σε αφορά, καλά κάνεις, δικαίωμά σου και γράψε στις σόλες των παλιών σου υποδημάτων τις απόψεις που λέγονται κατά καιρούς απ’ τους κομπλεξικούς.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Κατσουλίδη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
