Το σεξ είναι υπόθεση δούναι και λαβείν

Το θέμα, τελικά, είναι το τι θα δώσεις ή το τι θα πάρεις; Και ποιος ορίζει τις αναλογίες; Ποιος ζυγίζει αυτό το αλισβερίσι του πάρε-δώσε; Ποιος σου είπε, στο κάτω-κάτω τι δικαιούσαι; Γιατί ανάμεσα στο «απλά ζω τη στιγμή» και στο «θέλω να ζω την κάθε στιγμή», υπάρχει μία σημαντική διαφορά.

Αυτή για την οποία το σεξ, για να είναι τέλειο, πρέπει να είναι υπόθεση ανταποδοτική. Αυτό λέει, άλλωστε, κι ο συμπαντικός νόμος. Γιατί όλα τα πράγματα θέλουν ενέργεια. Ακόμα κι όταν είναι σιωπηρά. Ακόμα κι όταν είναι θορυβώδη. Ακόμα κι όταν αυτός ο παλμικός μηχανισμός, στην αρένα του έρωτα, ορίζεται απ’ τους δικούς σου κανόνες και νόμους.

Γιατί υπάρχει, σημαντικότερος νόμος, απ’ αυτόν που ορίζουν δύο σώματα; Μην απορείς. Την απάντηση την έχεις. Και ποια είναι αυτή; Η απόσταση, φυσικά. Μέσα απ’ την οποία μπορείς ν’ αναπνέεις το ίδιο σκοτάδι και στην πορεία ο καθένας να παραπατά αλλιώς. Το σημείο εκείνο, δηλαδή, που καταλαβαίνεις πως αυτό που θέλεις, μπορείς και να το πάρεις. Αρκεί να δώσεις το κατιτίς σου.

Βάλε, λοιπόν, λίγη φαντασία. Βάλε και λίγο αλάτι και πιπέρι. Βάλε μία δόση από σαντιγί και σοκολάτα. Τη φράουλα άσε τη για το τέλος. Φτιάξε μία βραδιά μόνο για σένα και δώσε στον εαυτό σου αυτό που πραγματικά του αξίζει. Τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν θα είναι απλά για να σου αποδείξουν πώς τα μαύρα τα σεντόνια μπορούν να γίνουν κόκκινα απ’ το πάθος.

Να σου αποδείξουν πώς ένα ερωτικό παιχνίδι εξαρτάται απ’ τι το θα δώσεις. Γιατί, αν είναι καλό, θα λάβεις κιόλας. Άσε, όμως, τα κοινά και τα στερεότυπα. Μην αναρωτηθείς καν ποια είναι αυτά.

Φτιάξε ένα δείπνο για δύο. Με δύο μαύρα κεριά, μερικά μαύρα τριαντάφυλλα και τα απολύτως απαραίτητα. Ξέρεις, εκείνα τα μαύρα, τα σέξι, εσώρουχα. Ξεκίνα το «δούναι» απ’ εκεί -κι ας είναι κι ημίγυμνο.

Δώσε κίνηση σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου βλέμμα ή παίξ’ το αδιάφορα. Η επιλογή είναι δική σου. Δική σου κι η έκβαση. Μόνο μη βιαστείς να το δώσεις στο πιάτο. Φρόντισε να είναι αργό. Αργό, δύσκολο και φυσικά κράτα αποστάσεις. Ανάλογα φυσικά με το «λαβείν». Εκείνο δηλαδή, το πράσινο φως, σαν αφορμή για κάτι περισσότερο.

Σαν αφορμή, όπου οι αισθήσεις των γεύσεων μπορούν να ξεκινήσουν απ’ το στόμα, να συνεχίσουν στο λαιμό μέχρι να φτάσουν στο στήθος. Εκεί, όπου, το άσπρο πουκάμισο θα ενωθεί με το δικό σου μαύρο. Εκεί όπου το τραπέζι μπορεί να ενωθεί μ’ ένα χαλί.

Γι’ αυτό, άσε τα παραμύθια. Κανείς δε χρωστάει σε κανέναν. Αν κι οι περισσότεροι διεκδικούν πολλά απ’ τα οποία δε δικαιούνται, θα έρθει η στιγμή που θα μάθουν πώς είναι να χρωστάνε. Μέχρι τότε, όμως, φρόντισε να μη χρωστάς εσύ. Όχι σε κανέναν άλλον, αλλά κυρίως στον εαυτό σου.

Μην ξεχάσεις, όμως, ποτέ πως η κορύφωση θέλει το ταίρι της. Θέλει μια ένταση κι ένα μυστήριο για να μπορεί να πιάσει αστρικούς συνδυασμούς και περιστροφές γύρω από πλανήτες. Το σημαντικό είναι να μάθεις να δίνεις, αν θέλεις να λάβεις. Γιατί αυτό είναι το τέλειο σεξ. Μ’ ένα τραγούδι, ένα χαμόγελο, ένα κλάμα ή ένα τσιγάρο για το τέλος, ακόμα και το πιο άγριο γίνεται το ομορφότερο.