Ο Μεσαίωνας δε φημιζόταν για τη λογική του, αλλά κάποιες ιστορίες ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ανάμεσα στις πιο παράξενες δοξασίες της εποχής, ξεχωρίζει ένας μύθος που θα έκανε ακόμα και τους πιο τολμηρούς γευσιγνώστες να χάσουν την όρεξή τους: γυναίκες που έβαζαν ζωντανά ψάρια στον κόλπο τους, τα άφηναν να πεθάνουν εκεί, τα μαγείρευαν και τα σέρβιραν στους άντρες τους ως αφροδισιακό.
Αυτή η αλλόκοτη πρακτική αναφέρεται στο Decretum του επισκόπου Burchard της Worms, ένα κανονιστικό κείμενο του 10ου αιώνα που μάλλον αποδεικνύει ότι η Εκκλησία είχε είτε πολύ ζωηρή φαντασία είτε υπερβολική εμμονή με το τι έκαναν οι άνθρωποι στις κρεβατοκάμαρές τους. Αλλά ήταν αυτό αληθινό ή απλώς άλλη μια υπερβολή της εποχής; Ας βουτήξουμε (χωρίς ψάρια, ευτυχώς) σε αυτή την απίστευτη ιστορία.
Το εν λόγω κείμενο περιλάμβανε στο σύνολό του ερωτήσεις για εξομολόγηση και κάλυπτε κάθε πιθανή (και απίθανη) αμαρτωλή πράξη. Ανάμεσα στις ανατριχιαστικές και περίεργες ερωτήσεις, υπήρχε και αυτή που αφορούσε γυναίκες που έβαζαν ζωντανά ψάρια στον κόλπο τους, τα οποία μετά μαγείρευαν οι γυναίκες της εποχής με σκοπό να ενισχύσουν τη λίμπιντο των συζύγων τους.
View this post on Instagram
Η μεσαιωνική εμμονή με τα αφροδισιακά
Ο Μεσαίωνας ήταν μια εποχή γεμάτη δεισιδαιμονίες και περίεργες δοξασίες. Οτιδήποτε μπορούσε να θεωρηθεί είτε αμαρτία είτε θεραπεία για την αμαρτία. Η σεξουαλικότητα αντιμετωπιζόταν με φόβο, αλλά ταυτόχρονα υπήρχε τεράστια εμμονή με τη γονιμότητα και τη διέγερση του πάθους – κι εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι τα ψάρια.
Σε διάφορες παραδόσεις, τα ψάρια είχαν συνδεθεί με τη γονιμότητα και τη σεξουαλική ενέργεια λόγω του τρόπου που γεννούν τα αυγά τους και της αφθονίας τους στο νερό. Αν λοιπόν κάποιος, μέσα στον σκοτεινό Μεσαίωνα, είχε την ιδέα να συνδυάσει αυτά τα στοιχεία σε ένα τελετουργικό… ε, το αποτέλεσμα ήταν αυτό που περιγράφει ο Burchard της Worms.
Το Decretum ήταν ένας οδηγός εξομολόγησης, γεμάτος με ερωτήσεις που θα βοηθούσαν τους ιερείς να ανακαλύψουν τις αμαρτίες των πιστών. Κάποιες ερωτήσεις, όμως, φαίνονται τόσο εξωφρενικές που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε: πραγματικά συνέβαιναν αυτά ή απλώς οι εκκλησιαστικοί είχαν υπερβολικά ζωηρή φαντασία; Δεδομένου ότι το εγχειρίδιο καλύπτει από αιμομιξία μέχρι σεξ με ζώα και ξόρκια με εμμηνορροϊκό αίμα, είναι πιθανό η υπόθεση των ψαριών να ήταν περισσότερο μια προειδοποίηση ενάντια στις «παγανιστικές» πρακτικές, παρά μια καθημερινή πραγματικότητα.
Η παράξενη σχέση ανθρώπων και αφροδισιακών
Αυτή δεν είναι η μόνη παράξενη ιστορία αφροδισιακών στην ιστορία. Οι άνθρωποι έχουν φάει από στρείδια και ρινόκερους μέχρι δηλητηριώδη φυτά, ελπίζοντας να αποκτήσουν σεξουαλική ενέργεια. Αλλά αυτό; Αυτό είναι επόμενο επίπεδο.
Αν όντως υπήρξαν γυναίκες που έβαζαν ψάρια στον κόλπο τους για να ταΐσουν τους συζύγους τους με «μαγικό» φαγητό, τότε μάλλον η απελπισία τους για το ερωτικό πάθος ξεπερνούσε κάθε λογική. Από την άλλη, αν ήταν απλώς ένας ακόμα τρόπος της Εκκλησίας να προκαλέσει ενοχές και τρόμο, τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι είχαν πολύ ζωηρή φαντασία.
Τι μένει από όλα αυτά; Είτε πρόκειται για αληθινή πρακτική είτε για φαντασία των μεσαιωνικών ιερέων, το σίγουρο είναι ότι αυτή η ιστορία αποδεικνύει πόσο μακριά μπορούσαν να φτάσουν οι άνθρωποι στον Μεσαίωνα για χάρη του πάθους – ή του ελέγχου πάνω σε αυτό. Σήμερα, βέβαια, αν θέλει κάποιος να φτιάξει ένα ερωτικό δείπνο, μπορεί να μείνει στα κλασικά: κρασί, σοκολάτα και λίγη καλή διάθεση. Άντε και κάνα στρείδι.
Πηγή φωτογραφίας: Ηistory Today
