Το κάνουν όλοι.
Ακόμα κι αυτοί που δεν το παραδέχονται.
Ακόμα κι αυτοί που το χαρακτηρίζουν έκφυλο, πρόστυχο και χυδαίο.
Ελάτε, παραδεχτείτε το.
Όλοι αγαπάμε να μισούμε το πορνό.
Εκείνα τα βιντεάκια χαμηλής ανάλυσης που έβλεπες χωμένος μέχρι τη μύτη κάτω απ’ τα σκεπάσματα, με τον ήχο στα δύο ντεσιμπέλ.
Να μην ακούσει η μαμά, που πάντα ήξερε.
Η πορνογραφία και τα παρελκόμενα της άλλωστε, υπήρξε κινητήρια δύναμη για την εύρεση της σεξουαλικότητας του ατόμου.
Όταν ακόμα αντάλλασες καραμέλες και ραβασάκια στο σχολείο, στο σπίτι αποφάσιζες τί είναι αυτό που σ’ ελκύει σεξουαλικά.
Οι επιλογές σου άπειρες, με «κλικ» που σε οδηγούν στα άδυτα του σαδομαζοχισμού ή του τρυφερού ρομαντικού σεξ, με χρώματα, αρώματα και μεγέθη για όλα τα γούστα.
Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.
Από τη γέννησή του, μέχρι και σήμερα, έχει γίνει κακός χαμός γύρω από το κατά πόσο τελικά το πορνό, είναι υγιής τρόπος αντιμετώπισης των προσωπικών μας ορμών.
Κατά πόσο εκφυλίζει το άτομο, δημιουργώντας του λανθασμένα πρότυπα για το ανθρώπινο σώμα και το σεξ σε όλες του τις εκφάνσεις.
Η ιστορία μετράει αρκετά χρόνια πίσω στα Αμερικανικά χαρακώματα, όπου φτωχοί πλην τίμιοι και δη μοναχικοί στρατιώτες, περνούσαν ρομαντικές στιγμές με το χέρι τους και μια φωτογραφία που αποκάλυπτε λίγη παραπάνω σάρκα.
Θεωρήθηκε η πράξη αυτή τόσο αποτρόπαια, που η Αμερικανική κυβέρνηση απαγόρευσε την κυκλοφορία βιβλίων ανατομίας και παντός τύπου πορνογραφικό υλικό ανά την επικράτεια (νόμος Comstock 1873).
Από τότε όμως μεγάλα βήματα έχουν γίνει, καθώς ο άκριτος πουριτανισμός δεν κατάφερε ποτέ να υπερνικήσει τη δίψα του ανθρώπου για σεξ.
Το πορνό έκανε τα πρώτα δειλά του βήματα στις αίθουσες του κινηματογράφου, με τρίλεπτες παρεμβολές στις εκάστοτε ταινίες, προς ευχαρίστηση και τέρψη του αντρικού κοινού.
Τρίλεπτα που με τον καιρό μεγάλωναν σε χρονική διάρκεια, μέχρι που υπερκάλυπταν την υπόλοιπη ταινία.
Από τις εν λόγω προσθήκες βγήκε και ο σημερινός τίτλος του πορνό με την ονομασία «τσόντα», η οποία έχει Ιταλική προέλευση και μεταφράζεται ως «εμβολή» ή «συμπλήρωμα».
Το πρώτο φιλμάκι πορνό έφερε το όνομα «Le Coucher de la Mariee».
Παραγωγής του 1899 και διάρκειας 7 λεπτών, απεικόνιζε μια κοπέλα η οποία έκανε αργό και αισθησιακό στριπτιζ στο μπάνιο της.
Η κοπέλα αυτή, η Louise Willy, θεωρείται μέχρι και σήμερα η πρώτη πορνοστάρ, και έχει μείνει έτσι στη σχετική Βίβλο.
Φυσικά η καριέρα της δε μέτρησε επιτυχίες, καθώς όταν αποκαλύφθηκε το περιεχόμενο της ταινίας, απομονώθηκε από την οικογένεια της και την εργασία της.
Δεν σήκωνε σεξ και γυμνό ο συντηρητισμός του 19ου αιώνα.
Σήμερα, η βιομηχανία του πορνό ξεπερνάει σε ετήσιους τζίρους ΑΕΠ ολόκληρων χωρών, με ποσά που αγγίζουν τα 75 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το σεξ φέρνει το χρήμα και το χρήμα φέρνει σεξ, κοινώς.
‘Οσο για την δημοτικότητα του; Προσδεθείτε.
Η συνολική διάρκεια των «ροζ» ταινιών που έχουν παρακολουθήσει οι άνθρωποι σε δυο και μόνο ιστοσελίδες πορνό, φτάνουν τα 1,2 εκατομμύρια χρόνια.
Σα να λέμε μια αιωνιότητα και μια μέρα.
Ο θαυμαστός κόσμος των ερωτικών ταινιών έχει θρέψει γενιές και γενιές.
Έχει γεμίσει ενοχές και ψέματα τις σχέσεις, έχει δώσει στο σεξ μια πινελιά φαντασίας.
Εμπεριέχει όλα αυτά που θα ‘θελες να δοκιμάσεις αλλά μπορεί ποτέ να μη τολμήσεις, όλα αυτά που θα ήθελες να είσαι στο κρεβάτι.
Ικανοποιεί τα πιο τραβηγμένα γούστα, τα πιο τρελά σενάρια.
Είναι πάντα εκεί για τις κρύες νύχτες, διαθέσιμο με ένα «κλικ».
Πετάξτε τα ταμπού από πάνω σας και απολαύστε υπεύθυνα.
Λίγη τσόντα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
*Τα στατιστικά στοιχεία πάρθηκαν από:
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
