Το κομμάτι που αφορά την ερωτική πράξη έχει τόσα πολλά στερεότυπα, ταμπού και παρανοήσεις που απλώς χαλάνε το κλίμα και δε μας αφήνουν να απολαύσουμε τη στιγμή στο έπακρο. Έχουν δημιουργηθεί με σκοπό να μην περνάει κανείς καλά στο κρεβάτι του και στην τελική κανείς να μην είναι ευχαριστημένος, δεν εξηγείται αλλιώς. Το βασικό πρόβλημα με αυτά τα ταμπού είναι ότι έχουν διεισδύσει πολύ καλά μέσα στην κοινωνία, καλύπτονται κάτω απ’ τις λέξεις και στην εξωφρενική περίπτωση που κάποιος θέλει να πάει κόντρα σε αυτά και να ζήσει όπως θέλει τη στιγμή στο κρεβάτι του, κατηγορείται.
Η αυτοϊκανοποίηση, για παράδειγμα, εμπεριέχει πολλά ταμπού, είτε την πράττουμε μόνοι μας είτε με παρέα. Θεωρείται κακό να απολαμβάνουμε τις χάρες του σώματός μας, χωρίς κάποιον ανώτερο σκοπό. Αλλά ποιος είναι πιο ανώτερος σκοπός απ’ την αυτοπραγμάτωση και την αυτοκατανόηση;
Και κατ’ επέκταση του σόλο, έρχεται η περίπτωση του να το κάνετε ο ένας στον άλλο, που το συναντάμε στις ιδιαίτερες στιγμές μας με το ταίρι -ή τα ταίρια- μας. Είναι ο τέλειος τρόπος να γνωρίσουμε το σώμα του συμπαίκτη μας στο κρεβάτι. Βλέπουμε πώς θέλει αυτό το άτομο να το αγγίζουν, ποια μέρη διεγείρουν το σώμα που αγγίζουμε και πώς μπορεί να αντιδράσει σε κάποιο άγγιγμα για το οποίο δεν τρελαίνεται. Εκμαιεύουμε όλες αυτές τις πληροφορίες που σε μια άλλη, πιο ευαίσθητη φάση, όπως αυτή της διείσδυσης, θα μας φανούν χρήσιμες ώστε να περάσουμε αμφότεροι εξαιρετικά.
Υπάρχουν όμως φορές που κομπλάρουμε να αγγίξουμε τον παρτενέρ μας και να μας αγγίξει κι αυτός. Υπάρχει τρόπος να πετύχουμε τη διαδικασία χωρίς ντροπές κι αμηχανία; Ένα πολύ βασικό στοιχείο για να φύγει η αμηχανία είναι η ατμόσφαιρα. Σίγουρα έχοντας το ανακριτικό φως πάνω απ’ τα κεφάλια μας θα νιώσουμε κάπως άβολα, όσο καλά κι αν νιώθουμε με το σώμα μας. Φτιάχνοντας ατμόσφαιρα με τα φώτα του δωματίου ή έστω περιορίζοντας σημαντικά το φως -όπου κι αν είμαστε- βασιζόμαστε κυρίως στη γλώσσα του σώματος και στο πώς αντιδρά το κορμί που πιάνουμε στο άγγιγμά μας.
Ακόμα, ο αμοιβαίος αυνανισμός αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν το ένα απ’ τα δύο άτομα έχει αγκαλιά το άλλο. Για παράδειγμα, αν το ένα άτομο ακουμπά με όλο το σώμα του την πλάτη του άλλου ατόμου κρατώντας το αγκαλιά, ξεκινούν δυο πράγματα. Από τη μια υπάρχει πολύ έντονη σωματική επαφή κι από την άλλη περιορίζονται τα αμήχανα βλέμματα που μπορούν να καταστρέψουν τη διάθεση. Ίσως υπάρξει ένας προβληματισμός με το πώς θα γίνει πρακτικά, αλλά μόλις βρεθεί μια ροή εξαφανίζονται όλες οι ντροπές και η αμηχανία.
Παράλληλα, μπορεί να έρθει στη μορφή παιχνιδιού. Για να ξεκινήσει ένα τέτοιο παιχνίδι απλώς χρειάζεται μια αφορμή, κάτι σαν εκείνο το αείμνηστο «Θάρρος ή Αλήθεια». Σταδιακά μέσα απ’ αυτό χτίζεται ένα ασφαλές περιβάλλον που ευνοεί τα κορμιά να πάρουν φωτιά. Σε αυτή τη φάση ακόμα και με ένα ανακριτικό φως από πάνω, τα χέρια σας θα πάνε εύκολα ο ένας στον άλλο.
Στο ίδιο κλίμα αλλά σε πιο hot ρυθμούς, μπορεί να γίνει και με την πιο γνωστή στάση του Κάμα Σούτρα, τη στάση 69. Δε χρειάζεται να πάμε με βάση το βιβλίο και την παραδοσιακή χροιά της στάσης. Εδώ το πλεονέκτημα είναι ότι επικεντρωνόμαστε στην απόλαυση και στο παιχνίδι που έχουν αρχίσει τα κορμιά, ενώ απουσιάζουν τα βλέμματα που μπορούν να μας ξενερώσουν. Ακόμα νιώθοντας ενδεχομένως μια ανάσα εκεί που καιγόμαστε πολύ -χωρίς πάντα να υπάρχει η συμβολή του στόματος- εξιταρόμαστε ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα να μπορούμε να φτάσουμε πιο εύκολα στην κορύφωση.
Γενικώς το να αγγίζουμε τον εαυτό μας είναι ένα μέσο να έρθουμε πιο κοντά με μας και τις ανάγκες μας. Όσο μαθαίνουμε τα σημεία που μας διεγείρουν, μαθαίνουμε να προσεγγίζουμε κι ένα άλλο κορμί. Γενικά, ας αφήσουμε τα ταμπού στους σεμνότυφους κι ας δώσουμε προτεραιότητα σε όλα εκείνα που θα μας χαρίσουν τις πιο όμορφες ερωτικές αναμνήσεις. Κάπως έτσι θα αποδεχτούμε και πιο ευχάριστα την ύπαρξή μας, απομυθοποιώντας στερεότυπα και παρανοήσεις που υπάρχουν γύρω μας και γύρω από τον έρωτα. Γενικώς, απόλαυση είναι, δε δαγκώνει.
Συντάκτης: Αντώνης Ανδρόνικος
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
