Μην εμπιστεύεστε αυτούς που δεν πήραν κιλά στις γιορτές

Και καθώς φεύγουν οι γιορτές, όλοι κάνουμε έναν μικρό απολογισμό αυτών των ημερών. Άλλοι βρέθηκαν με νέες αναμνήσεις, ξεχωριστές στιγμές κι εικόνες ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό τους. Άλλοι πάλι βρέθηκαν χωρίς φράγκο στην τσέπη και με χρωστούμενα σ’ όλους τους παλιούς καλούς φίλους που τυχαία συνάντησαν κι ευτυχώς θα κάνουν καιρό να ξανασυναντήσουν. Κι άλλοι ούτε που θυμούνται με τι βρέθηκαν, αφού ακόμα ξερνάνε απ’ το πολύ ποτό.

Όπως και να ‘χει, ένα είναι το στοιχείο που ενώνει όλους τους φυσιολογικούς ανθρώπους αυτές τις ημέρες. Τα κιλά των εορτών. Ναι ναι, ξέρω ότι το κατάλαβες πριν στο μαρτυρήσω. Μην καυχιέσαι, δεν είναι κρυφό. Και ποιος δεν πάχυνε αυτές τις μέρες; Ρίξε μια ματιά γύρω σου, φαίνεται. Άλλος πολύ, άλλος λίγο, τα κιλάκια του πάντως τα πήρε. Κι εσύ το ίδιο ε; Μην αγχώνεσαι, δε θα πω τίποτα στο γυμναστή σου. Ξέρω τι του υποσχέθηκες, είπα κι εγώ τα ίδια στον δικό μου.

Κι οι μισοί απ’ εμάς τους φυσιολογικούς που παχύναμε, κλαίμε τώρα, καθώς ανεβαίνουμε στη ζυγαριά και καθώς μετράμε τους διπλασιασμένους πόντους μας, για τον κακό μεταβολισμό μας που ευθύνεται πάντα για όλα, ενώ οι άλλοι μισοί, κλαίτε κι εσείς, καθώς ψοφάτε στα γυμναστήρια και μετράτε μέρες για το καλοκαίρι, ξέροντας ότι ούτε φέτος θα το βάλετε το ρημάδι το καυτό μαγιό.

Κι ενώ όλοι εμείς έχουμε το δράμα μας, υπάρχει ένα άλλο κομμάτι του πληθυσμού που πιο πολύ σε εξελιγμένο είδος μοιάζει πάρα σε κοινό ανθρώπινο ον. Είναι αυτοί που όπως ακριβώς του αφήσαμε πριν τις γιορτές, έτσι ακριβώς τους ξαναβρήκαμε και μετά απ’ αυτές. Κι όμως, υπάρχουν. Έχω συναντήσει. Ακούγεται φρικιαστικό, το ξέρω, αλλά ευτυχώς ακόμα δεν είναι πολλοί και μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε.

Γιατί τι να μας κάνει η επίπεδη κοιλιά τους, αν χρησιμοποιήσουμε ως ασπίδα τη δική μας, με προσοχή φτιαγμένη κι επιλεκτικά παραγεμισμένη, ολοστρόγγυλη κοιλίτσα; Εξάλλου ό,τι κι να μας πουν, τίποτα δεν μπορεί να αγγίξει τον καλογυμνασμένο ουρανίσκο μας. Και μην ξεχνάτε πως ό,τι κιλάκια πήραμε θα τα ρίξουμε σε μπόι και τότε θα τους ταπώσουμε όλους αυτούς τους χλεμπονιάρηδες. Έχουμε κι εμείς μια γοητεία και τη χτίσαμε με μεγάλη προσπάθεια και πολλές θυσίες, τι νομίζατε;

Και τώρα λίγο σοβαρά. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που δεν παχαίνουν αυτήν την περίοδο; Κι αν υπάρχουν, τους εμπιστεύεστε; Δηλαδή είναι δικοί μας και δεν έχουν κακές προθέσεις; Έχουν πει όχι στη γαλοπούλα κι εμείς ακόμη τους λεμέ τα μυστικά μας; Έχει και χειρότερο. Είπαν όχι στους κουραμπιέδες και στα μελομακάρονα! Θες κι άλλα για να πειστείς ότι κάτι περίεργο παίζει μ’ αυτούς τους ανθρώπους;

Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ να μου φωνάζουν τα φαγητά του γιορτινού τραπεζιού και να τους λέω όχι. Πόσο μάλλον τα γλυκά. Νομίζω υπερβαίνει τα ανθρώπινα όρια. Είναι μια δοκιμασία φτιαγμένη έτσι ώστε πάντα να αποτυγχάνουμε. Και καθόλου δε με στεναχωράει, ας την περνάω ξανά και ξανά. Αυτοί, δηλαδή, πώς αντιστέκονται; Δεν έχουν «άλλες» δυνάμεις, θέλετε να μου πείτε τώρα; Καλά σε γιορτές δεν πήγαν; Σοκολατάκια δεν τους κέρασαν; Τι, μόνο ένα έφαγαν;

Κι η ειρωνεία είναι πως αν τους ρωτήσεις λένε ότι έσκασαν στο φαΐ. Κάτσε, ρε φιλέ, μάτια έχω και βλέπω τα κιλά που δεν πήρες. Και σε σένα που τους κοιτάς απορημένος κι ίσα με έναν τόνο βαρύτερος θα πουν το κλασικό «Ναι, σιγά που πάχυνες. Πίσω από τ’ αφτιά το πήρες;» Παντού το πήρα, φαίνεται εύκολα. Είναι να μην σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι τώρα; Άι σιχτίρ.

Λοιπόν, αγαπημένοι μου φίλοι, για το κλείσιμο, τονίζω ξανά ένα πράγμα. Μην εμπιστεύεστε ανθρώπους που δεν παίρνουν κιλά στις γιορτές, κάτι περίεργο κρύβουν- ή, έστω, έχουν κάποιο μαγικό βότανο και δε μας το δίνουν. Επίσης, μην τους φοβάστε, είμαστε περισσότεροι και πιάνουμε και περισσότερο χώρο. Τα φιλιά μου.