Και ποιος δεν έχει πληγωθεί από ένα χωρισμό; Και ποιος δεν έχει πέσει στα πατώματα για έναν μεγάλο έρωτα; Ξέρεις, όμως, ότι μετά απ’ αυτόν τον χωρισμό, η συμπεριφορά σου δε θα είναι ποτέ η ίδια. Είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο, σίγουρα πολλά πράγματα θα τα κάνεις τώρα με διαφορετικό τρόπο. Κι αυτό γιατί κάθε χωρισμός μας αφήνει πληγές. Πληγές που, τελικά, ίσως και να μας αλλάξουν λιγάκι, ίσως να μας κάνουν άλλο άνθρωπο.
Κι όσο άδικο κι αν είναι να κουβαλάμε αυτές τις πληγές σε μια νέα σχέση, άλλο τόσο λογικό είναι να υπάρχουν. Ναι, λογικό, καλά διάβασες. Δέθηκες μ’ αυτόν τον άνθρωπο, περάσατε τόσα πράγματα μαζί. Η απουσία του απ’ τη ζωή σου δε γίνεται να μη σου στοιχίσει. Δεν έχει νόημα να αρνούμαστε τ’ αυτονόητα. Αναίσθητοι δεν είμαστε. Εκτός κι αν, τελικά, το άτομο αυτό δε σήμαινε τίποτα για σένα. Τότε ναι, πάω πάσο.
Προσοχή, μη με παρεξηγήσεις. Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι δεν το έχεις ξεπεράσει. Απλά έζησες κάτι που σ’ έχει στιγματίσει. Κι ό,τι μας στιγματίζει δε μπορούμε, όσο κι αν θέλουμε, όσο κι αν προσπαθούμε, να το σβήσουμε εντελώς. Κάθε πληγή που έχεις είναι σαν ένα τατουάζ. Με τον καιρό θα κλείσει, αλλά κάτι θ’ αφήσει πίσω της, όπως και το τατουάζ είναι ένα μόνιμo «σημάδι». Γι’ αυτό κι εσύ αποδέχεσαι την εμπειρία που είχες και προχωράς.
Ωστόσο, υπάρχουν κι άτομα κομπλεξικά. Άτομα που δε θέλουν να σ’ αφήσουν να προχωρήσεις. Άτομα που γουστάρουν να σε βλέπουν στα πατώματα. Βάζουν τον εγωισμό τους πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα. Είμαι σίγουρη ότι κάποιος ή κάποια περνάει ήδη απ’ το μυαλό σου. Μια πρώην σχέση που προσπάθησε να σε εμποδίσει να κάνεις μια νέα αρχή, ένα νέο βήμα. Όχι επειδή μετάνιωσε και σ’ ήθελε πίσω, αλλά για επιβεβαίωση, για προσωπική ικανοποίηση.
Κι ας τα πάρουμε τώρα λίγο απ’ την αρχή. Είτε η σχέση αυτή κράτησε πολύ, είτε λίγο, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χωρισμός ήταν δύσκολος. Δύσκολος για σένα, μην αυταπατάσαι. Σου πήρε χρόνο να το δεχθείς, χρόνο να προχωρήσεις. Οι πληγές εδώ ήταν πολλές, μεγάλο το τατουάζ. Το πήρες το μάθημά σου, δε θα κάνεις ξανά τα ίδια λάθη. Έχεις ξεσπάσει, έχεις φτάσει στον πάτο, μα τώρα ανεβαίνεις ξανά. Βρήκες τον εαυτό σου. Νιώθεις έτοιμος για νέους έρωτες.
Και να τος κι ο νέος ερωτάς. Μετά από καιρό, βρήκες έναν άνθρωπο να ταιριάζεις. Έναν άνθρωπο που σου ξύπνησε συναισθήματα που είχες ξεχάσει. Κ ακόμα καλύτερα, ίσως και να σου γέννησε συναισθήματα που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχες νιώσει. Όλα κυλάνε τόσο όμορφα και το παρελθόν σου δεν έχει καμία σημασία. Δε σε νοιάζει τι κάνει η πρώην σχέση σου, δεν επιδιώκεις να μάθεις πώς περνάει, αν ζει ή αν πέθανε. Είσαι καλά εκεί που είσαι και δε θες τίποτα άλλο.
Και επειδή η ζωή δεν είναι παραμύθι, για να σ’ αφήσει ήσυχο στην ευτυχία σου, φτάσαμε και στο σημείο που την παράσταση κλέβουν οι κομπλεξικοί. Αυτή η ριμάδα, η πρώην σχέση σου, μαθαίνει ότι περνάς καλά. Είτε μαθευτεί από κάποια τυχαία συνάντηση στο δρόμο, είτε από κάποιον κοινό φίλο, είτε απ’ τον γνωστό σ’ όλους μας μαρτυριάρη, το Facebook, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: σκυλιάζει. Δεν είναι δυνατόν να έχασε το στανταράκι της, εννοείται πως ακόμα αυτό θες.
Και σε θυμάται ξαφνικά, στέλνει μυνήματα, παίρνει τηλέφωνα. Μιλάει σε κοινούς φίλους για σένα ή, χειρότερα, μιλάει στους δικούς σου φίλους για σένα. Θράσος! Ναι, σε φέρνει στα όριά σου. «Γιατί να μην πάμε για έναν καφέ να τα πούμε;» λέει πολιτισμένα. Γιατί απλά δεν είμαστε Σουηδοί φίλε μου, ξεκόλλα. Πού ήσουν όταν σ΄ έψαχνα; Κανένα μήνυμα μου δε σου ήρθε; Καμία κλήση μου δεν άκουσες; Δεν ήταν και λίγες! Τόσα κι άλλα τόσα σκέφτεσαι. Αηδία η κατάσταση.
Ευτυχώς, όμως, αυτή τη φορά δε θα την πατήσεις. Σ’ εκνευρίζει αυτό το ξαφνικό ενδιαφέρον, άλλα πέρα απ’ αυτόν τον εκνευρισμό δε σου ξυπνά κανένα άλλο συναίσθημα. Όλα έμειναν στα πατώματα που σ’ έριξε τότε κι εσύ τώρα ανέβηκες πάλι ψηλά. Άτομα που θέλουν απλά επιβεβαίωση, είναι άτομα τοξικά. Δεν τα θες στη ζωή σου. Βρήκες έναν άνθρωπο που ξέρει να μοιράζεται και τίποτα δε θα στο χαλάσει. Ούτε καν σκέψη για πισωγυρίσματα, απλά αδιαφορείς.
Κι αν, δυστυχώς, ανήκεις στην άλλη κατηγορία- ναι, σ ’αυτή που επηρεάζεται και μπερδεύεται και κάνει δεύτερες σκέψεις- τότε, συγγνώμη φίλε μου, αλλά τα θες και τα παθαίνεις!
Επιμέλεια κειμένου Δήμητρας Λογοθέτη: Ελευθερία Παπασάββα.
Συντάκτης: Δήμητρα Λογοθέτη
