Το πρώτο «σ' αγαπώ» σε μια σχέση

Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθουμε ότι έχουμε ανάγκη να ανοιχτούμε στον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που θέλουμε να εξηγήσουμε και με λόγια τι σημαίνουν οι πράξεις μας, οι θυσίες μας, η φροντίδα μας. Έτσι ρε παιδί μου, για να είμαστε σίγουροι ότι το άλλο πρόσωπο έχει καταλάβει όλα αυτά που προσπαθούμε καθημερινά να του δείξουμε. Λίγες φορές, όμως, φτάνουμε μέχρι εκεί. Αυτό το «πράξεις κι όχι λόγια» έχει ποτίσει πια μέσα μας και μας κάνει διστακτικούς. Πράξεις και λόγια, έχω να αντιπροτείνω εγώ, μπας και σταματήσουμε να μυρίζουμε τα νύχια μας.

Ας το δούμε κι αντίστροφα. Δεν έχετε αισθανθεί ποτέ, σε μια ιδιαίτερη στιγμή με το ταίρι σας, να λείπει κάτι; Κάτι που θα γεμίσει εκείνο το απειροελάχιστο κενό που ίσως υπάρχει; Κάτι που θα σας κάνει να πλημμυρίσετε από σιγουριά, μ’ ένα χαμόγελο ακόμα πιο πλατύ και μια αγκαλιά ακόμα πιο σφιχτή. Καμιά φορά δυο λέξεις, μια μικρή προτασούλα τη ζητάει ο οργανισμός μας, πώς να το κάνουμε; Δρουν όπως ακριβώς δρα κι ο πρώτος καφές κάθε πρωί. Μας γεμίζουν ενέργεια και δύναμη να φέρουμε εις πέρας ακόμα και την πιο απαιτητική ημέρα.

Και να σας μεταφέρω τώρα στη στιγμή που αυτό το κάτι θα ακουστεί σε μια σχέση για πρώτη φορά. Και πριν χαθείτε μέσα στο συναίσθημα, ας κάνουμε αυτό το κάτι λίγο πιο συγκεκριμένο για να μπορούμε όλοι να ταξιδέψουμε παράλληλα. Ωραίο είναι και το «μου έλειψες» και το «σε θέλω» και το «σε λατρεύω» και το «μ’ αρέσεις πολύ», δε λέω, όλα αυτά γεμίζουν πολλά κενά και κλείνουν πληγές. Όλα έχουν το κάτι τους κι όλα τα έχουμε ανάγκη σε διαφορετικές στιγμές.

Σήμερα, όμως, ψάχνουμε το πιο ηχηρό απ’ όλα. Αυτό που πρέπει να λέγεται όταν υπάρχει απόλυτη σιωπή για να ακουστεί παντού. Όταν αναφερόμαστε σ’ αυτό το κάτι, λοιπόν, εννοούμε το «Σ’ αγαπώ». Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό, τίποτα που να περικλείει όλα τα αλλά τόσο καλά μέσα του. Γιατί όταν πεις «Σ’ αγαπώ» δε χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα παραπάνω, το άλλο πρόσωπο τα έχει καταλάβει όλα. Δε χωράνε ερωτήσεις του τύπου «Πόσο;» ούτε προσδιορισμοί του τύπου «Πολύ/Λίγο». Ή αγαπάς ή όχι, τ’ άλλα είναι περιττά.

Κι έχοντας διευκρινίσει αυτό, πάμε εκεί που σας υποσχέθηκα. Η στιγμή που θα ακουστεί αυτό το κάτι για πρώτη φορά σε μια σχέση είναι ίσως η πιο δύσκολη ή, έστω, αμήχανη.  «Σ’ αγαπώ», σου λέει το άλλο πρόσωπο και σου κόβονται τα πόδια. Είναι ωραίο να βρεις το θάρρος να πεις «Κι εγώ», αν φυσικά το εννοείς, μα δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αυτά τα πράγματα δε λέγονται για να πάρουν ανταλλάγματα. Και πολλές φορές δεν έρχονται ταυτόχρονα, μπορεί εσύ να θες λίγο παραπάνω χρόνο για να είσαι σίγουρος ότι μπορείς και θες να πεις κάτι τέτοιο.

Βρίσκω, λοιπόν, πολύ λογικό τη στιγμή εκείνη να παγώσουν όλα. Είτε αγαπάς κι εσύ είτε όχι, δε μιλάμε τώρα για τα δικά σου αισθήματα. Εκείνος ο άνθρωπος δίπλα σου, έχει πει κάτι τόσο βαρύ και τόσο σημαντικό που είναι φυσικό να νιώθεις κι ευχαρίστηση κι ανησυχία. Το πρώτο δε χρειάζεται πιστεύω επεξήγηση, όσο για το δεύτερο, ανησυχείς για το αν είναι αληθινό. Σίγουρα το έχεις ξανακούσει, σίγουρα στο έχουν ξαναπεί, μα δεν είχαν ιδέα τι πραγματικά κρύβει αυτή η τόσο μικρή φράση. Και τότε μπορεί να μην ήξερες ούτε εσύ, μα τώρα θες να ακούγεται με πλήρη επίγνωση του βάρους που κουβαλάει.

Όχι, δε σκέφτεσαι ότι το άλλο πρόσωπο σε κοροϊδεύει. Απλά ξέρεις ότι αυτό το συναίσθημα το μπερδεύουν με πολλά άλλα, γι’ αυτό διστάζεις να το πιστέψεις. Μα ξάφνου, βγαίνεις από το σοκ και σπας τον πάγο μ’ ένα χαμόγελο. Οι σκέψεις που σου έρχονται τώρα είναι οι ευχάριστες. Είναι όλες οι φορές που σου έχει αποδείξει αυτό που τώρα σου λέει και με λόγια. Και μένεις μ’ αυτές, με τις ευχάριστες.  Το τι θα πεις, αν θα πεις, είναι δική σου απόφαση. Κι αν πεις αυτό που νιώθεις σίγουρα δε θα χάσεις.

Αν πάλι διατάξεις, σίγουρα θα ‘χεις κι άλλες ευκαιρίες.

Α, κι αν είσαι εσύ το πρόσωπο που είπε το πρώτο «Σ’ αγαπώ» και το εννοούσε και το είχε αποδείξει, τότε μεγάλη μαγκιά σου που δε φοβάσαι να αισθανθείς, να δώσεις, να ζήσεις.