Oι γονείς παρά την αγάπη τους και πολλές φορές εν άγνοιά τους μπορούν να γίνουν χειριστικοί και να επηρεάσουν την ψυχολογία και τον χαρακτήρα του παιδιού μέσω των μοτίβων της δικής τους συμπεριφοράς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δικοί τους φόβοι και ανασφάλειες οδηγούν σ’ αυτήν την ανάγκη για έλεγχο, καθώς συχνά φοβούνται ότι τα παιδιά τους θα ανεξαρτητοποιηθούν και θα αμφισβητήσουν την εξουσία τους. Επιπλέον, είναι πιθανό οι χειριστικοί γονείς να έχουν ανεκπλήρωτες συναισθηματικές ανάγκες τις οποίες προσπαθούν να ικανοποιήσουν μέσω των παιδιών τους ή ακόμα και να αποζητούν προσοχή μέσω αυτών.
Ανεξάρτητα φυσικά από τους λόγους που κάποιος γονέας γίνεται χειριστικός, το παιδί βιώνει αυτήν την κατάσταση και συχνά τραυματίζεται ψυχολογικά χωρίς να αναγνωρίζει τον λόγο. Ας δούμε λοιπόν 7 σημάδια που μπορεί να σημαίνουν πως έχεις χειριστικούς γονείς.
1. Συναισθηματική αστάθεια
Βιώνεις μια συναισθηματική αστάθεια -ιδιαίτερα κοντά τους-, η οποία δε φαίνεται να προέρχεται από κάποιο συγκεκριμένο συμβάν. Γενικότερα τα άτομα με χειριστικούς γονείς τείνουν να αισθάνονται έτσι λόγω της συνεχούς χειραγώγησης και της αναταραχής μέσα στη δυναμική της οικογένειας, αφού συνήθως μεγάλωσαν αδυνατώντας να λάβουν πρωτοβουλίες και ν’ αισθανθούν ασφάλεια με τις επιλογές τους.
2. Έλλειψη ορίων
Τα άτομα με χειριστικούς γονείς συχνά δυσκολεύονται να θέσουν και να διατηρήσουν υγιή όρια. Μπορεί να νιώθουν ενοχές ή φόβο όταν διεκδικούν τις δικές τους ανάγκες κι είναι πιθανόν ν’ αναζητούν συνεχώς επιβεβαίωση ή έγκριση από τους άλλους για κάθε βήμα τους -μεγάλο ή μικρό. Ως αποτέλεσμα δεν μπορούν να θέσουν όρια, δυσκολεύονται να πουν «όχι» και να ξεκαθαρίσουν τις απαιτήσεις τους σε μια σχέση.
3. Είσαι people pleaser
Οι χειριστικοί γονείς συχνά γαλουχούν τα παιδιά τους ώστε να δίνουν προτεραιότητα στις ανάγκες και τις επιθυμίες των ίδιων αντί για τις δικές τους. Ως αποτέλεσμα, τα άτομα με παρόμοια οικογενειακό υπόβαθρο είναι πιθανό ν’ αναπτύξουν ένα μοτίβο συμπεριφοράς που να ικανοποιεί μόνιμα τους άλλους ανθρώπους, μα σταθερά αφήνει ανεκπλήρωτες τις δικές τους ανάγκες κι επιθυμίες. Έτσι λοιπόν δημιουργούνται και πάλι ενήλικες που αρνούνται να πουν «όχι» και να ζήσουν για τον εαυτό τους.
4. Φοβάσαι να μαλώσεις
Πολλά από τα παιδιά που μεγάλωσαν σε οικογένειες με χειριστικούς γονείς έμαθαν να μη «δίνουν αφορμές» για καβγάδες, με κάθε κόστος. Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να τα κρατάνε όλα μέσα τους, να μην εκφράζουν ποτέ τα παράπονά τους και να βιώνουν αυτό που περιγράφουν οι Άγγλοι ως “walking on eggshells”. Τα άτομα αυτά λοιπόν, ως ενήλικες αποφεύγουν να εκφράσουν τις απόψεις τους, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους ή να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, επειδή φοβούνται την πιθανή αντίδραση των γύρων τους -και την ταύτισή της με εκείνη των γονιών τους.
5. Δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν
Οι χειριστικοί γονείς συχνά σπάνε επανειλημμένα την εμπιστοσύνη των παιδιών τους μέσω των χειριστικών τακτικών τους και χρησιμοποιούν τις υποσχέσεις που δίνουν ως μέσο για να πάρουν αυτό που θέλουν. Τα παιδιά μ’ αυτόν τον τρόπο μαθαίνουν πως δεν μπορούν να εμπιστευτούν κάποιον όταν τους δίνει μια υπόσχεση ή όταν απλά τους εκφράζει ένα συναίσθημα και μαθαίνουν να ζουν χωρίς την εμπιστοσύνη στις σχέσεις τους -πράγμα που δημιουργεί πρόβλημα στη μετέπειτα εξέλιξή τους.
6. Δυσκολία στη λήψη αποφάσεων
Οι χειριστικοί γονείς μπορεί να οδηγήσουν τα παιδιά τους σε αδυναμία λήψης αποφάσεων με αυτοπεποίθηση μέσα από την επιμονή τους να καθορίζουν με λεπτομέρεια και βιαιότητα τις συνήθειές τους, τα όνειρα αλλά και τις επιλογές τους. Είναι δεδομένο άλλωστε πως ένας άνθρωπος που δεν έμαθε να παίρνει πρωτοβουλίες κι αποφάσεις στη ζωή του, δεν μπορεί ξαφνικά να βρει την αυτοπεποίθηση και να το κάνει στη δουλειά ή την προσωπική του ζωή .
7. Συνεχής αυτοαμφισβήτηση
Οι χειριστικοί γονείς συχνά υπονομεύουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών τους, μειώνοντας τα όνειρα, τις ιδέες ή και τις πράξεις τους και ενσταλάζουν μέσα τους την αυτοαμφισβήτηση. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά αυτά μπορεί να αμφιβάλλουν για τις ικανότητες, την κρίση και την αξία τους, διαιωνίζοντας μια αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, την οποία καλούνται αργότερα να βελτιώσουν για να νιώσουν όμορφα με τον εαυτό τους και να μπορέσουν να συνεισφέρουν στη βελτίωση της ψυχολογίας τους.
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
