Σε μια συγκλονιστική κίνηση ανθρωπιάς προχώρησε η ακτινολόγος Ευτέρπη Κωνστανταρογιάννη στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη-Ελπίδα. Η ακτινολόγος μπήκε στον αξονικό τομογράφο μαζί με ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος, καθώς δεν υπήρχε συνοδός να το ακινητοποιήσει κι έτσι, για να το κρατήσει ήρεμο και για να είναι προστατευμένο, ουσιαστικά αντικατέστησε την απουσία της μητέρας του, που κατά κανόνα είναι μαζί με το παιδί όταν αυτό δέχεται την ακτινοβολία.
Η κ. Κωνστανταρογιάννη ανήρτησε, μάλιστα, τη σχετική φωτογραφία στο Facebook, συνοδεύοντάς τη με τα εξής λόγια: «Θεώρησα σωστό [τηρώντας τον Όρκο του Ιπποκράτη] να πάρουμε μαζί την ακτινοβολία, όπως θα έκανε & η μητέρα του, αν δεν το είχε εγκαταλείψει, ένας Θεός ξέρει γιατί.».
Η ακτινολόγος του «Ελπίδα» κατέληξε στην ανάρτησή της με μια συγκινητική παρατήρηση: «Το ένιωθα σαν τον μικρό Χριστό, όπως οφείλουμε να βλέπουμε όλους γύρω μας. Να μάθουμε ότι η καρδιά γεμίζει δίνοντας και ότι αν δεν υπαρχει αγάπη για τον συνάνθρωπο, ο,τι άλλο και να κάνουμε είναι ανώφελο.».
Η ανάρτηση της κ. Κωνστανταρογιάννη:
«Όταν δουλεύεις μέσα στον πόνο, όλα τα άλλα προβλήματα σου φαίνονται σαχλά και μαθαίνεις κάθε μέρα να χαμογελάς από καρδιάς! Η φωτογραφία είναι από εξέταση εγκαταλελειμμένου βρέφους, δεν είχε συνοδό να το ακινητοποιήσει και δεν μπορούσα από ενσυναίσθηση να το αφήσω με μια αποτυχημένη εξέταση στην αξονική τομογραφία. Θεώρησα σωστό [τηρώντας τον Όρκο του Ιπποκράτη] να πάρουμε μαζί την ακτινοβολία, όπως θα έκανε & η μητέρα του, αν δεν το είχε εγκαταλείψει, ένας Θεός ξέρει γιατί!
Το ένιωθα σαν τον μικρό Χριστό, όπως οφείλουμε να βλέπουμε όλους γύρω μας. Να μάθουμε ότι η καρδιά γεμίζει δίνοντας και ότι αν δεν υπάρχει αγάπη για τον συνάνθρωπο, ό,τι άλλο και να κάνουμε είναι ανώφελο.
Καλημέρα με πολλή αγάπη ♥️»
Μιλώντας στο ΟΡΕΝ το πρωί της Παρασκευής, η κ. Κωνστανταρογιάννη εξέφρασε την τιμή που αισθάνεται εργαζόμενη στην ογκολογική μονάδα, προσθέτοντας ότι το βρέφος είχε καλή έκβαση. Στην ερώτηση για την κίνησή της, ανέφερε πως «κάθε μέρα το κάνουμε αυτό, δεν ένιωσα ότι έκανα κάτι διαφορετικό γιατί για εμάς είναι καθημερινότητα».
Αυτοί είναι οι γιατροί μας. Αυτοί που δουλεύουν υπερωρίες, δεν ξεκουράζονται ποτέ, είναι ταυτόχρονα και σύμμαχοι και λίγο γονείς και λίγο παρέα και λίγο κοινωνικοί λειτουργοί. Που βάζουν το λειτούργημα πάνω από το επάγγελμα και που το κράτος δεν τους το αναγνωρίζει όπως τους αξίζει. Που είναι εκεί μέσα στο χάος των ελληνικών νοσοκομείων, κάθε μέρα, παλεύοντας για έναν αγώνα άνισο. Όμως, δεν τα παρατούν ποτέ.
Η πράξη της κ. Κωνστανταρογιάννη αναδεικνύει το μεγαλείο της ανθρωπιάς και της αφοσίωσης των επαγγελματιών υγείας, που αντιμετωπίζουν τις καθημερινές προκλήσεις με ενσυναίσθηση κι αγάπη. Γιατί ναι, υπάρχουν κι αυτοί και ναι, είναι πολλοί.
