Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως μια μεταθανάτια επιθυμία μπορεί να εμπεριέχει κάτι τόσο φρικτό όσο η θανάτωση ενός υγιούς ζώου. Κι όμως, αυτό ακριβώς είχε ζητήσει ο θρυλικός ηθοποιός Alain Delon: να υποβληθεί σε ευθανασία ο πιστός του σκύλος, Loubo, εάν εκείνος έφευγε από τη ζωή πριν από τον αγαπημένο του τετράποδο φίλο. Αυτή η παράλογη και ανησυχητική επιθυμία προκάλεσε οργή στις φιλοζωικές οργανώσεις κι έφερε σχόλια περί της ψυχολογικής ευστάθειας του Delon, αλλά ευτυχώς, η οικογένεια του ηθοποιού αποφάσισε να μην εκπληρώσει αυτή τη μακάβρια «κληρονομιά».

 

Alain Delon's last dog will not be euthanized

 

Ο Delon, γνωστός για την αγάπη του προς τα σκυλιά, είχε δημιουργήσει ακόμη και ένα ιδιωτικό κοιμητήριο ζώων στην έπαυλή του, La Brûlerie, όπου είχαν ταφεί τουλάχιστον 35 από τα σκυλιά που είχε υιοθετήσει. Για τον τελευταίο του σκύλο, σύμφωνα με την Daily Mail είχε δηλώσει στο περιοδικό Paris Match το 2018 : «Είναι ο σκύλος των τελευταίων χρόνων της ζωής μου… τον αγαπάω σαν παιδί. Σε όλη μου τη ζωή είχα 50 σκυλιά, αλλά με αυτόν απέκτησα μια ξεχωριστή σχέση. Θα του λείψω όταν δεν θα βρίσκομαι πια εδώ. Αν πεθάνω πριν από αυτόν, θα ζητήσω από τον κτηνίατρο να τον θανατώσει μαζί μου, να τον κοιμίσει στην αγκαλιά μου. Προτιμώ αυτό παρά να τον αφήσει να υποφέρει και να πεθάνει πάνω στον τάφο μου».

“If I die before him, I’ll ask the vet to take us away together. He’ll put him to sleep in my arms.”– ακριβή μεταφορά των λόγων του σύμφωνα με το cnn.com.

Ο Loubo, δε θα βρει, ευτυχώς, το τέλος του τόσο τραγικά, όπως είχε ζητήσει ο ηθοποιός, αλλά αντίθετα θα παραμείνει με την οικογένεια Delon, χάρη στην αντίσταση των παιδιών του και την υποστήριξη των φιλοζωικών οργανώσεων.

 

Alain Delon will want to rest with his dogs — Civilians Info

 

Το αίτημα του Delon εγείρει ένα εύλογο ερώτημα: Πώς μπορεί η αγάπη για ένα ζώο να μετατραπεί σε ένα τέτοιο εγωιστικό και βάναυσο αίτημα; Η ζωή του Loubo, ενός υγιούς και ζωντανού ζώου, θα έπρεπε να τελειώσει επειδή ο ιδιοκτήτης του δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς αυτόν; Είναι αυτή η αγάπη ή μια επικίνδυνη μορφή εξουσίας πάνω σε μια αθώα ζωή; Πόσο απέχει αυτό, από την αντίληψη των Αρχαίων Αιγυπτίων που θάβονταν μαζί με τις γυναίκες, τα ζώα και τα αντικείμενά τους, αφού θεωρούνταν όλα «κτήμα» τους και τι θέση έχει αυτό το «έθιμο» στον σύγχρονο κόσμο;

Οι φιλοζωικές οργανώσεις, σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC, αντέδρασαν άμεσα, και η γαλλική SPA εξέφρασε την απογοήτευσή της δηλώνοντας ότι «η ζωή ενός ζώου δε θα έπρεπε να εξαρτάται από εκείνη ενός ανθρώπου». Ακόμα πιο καυστικά, πρότειναν να πάρουν οι ίδιοι τον Loubo και να του βρουν μια νέα οικογένεια, αντί να γίνει θύμα ενός τόσο μακάβριου σεναρίου. Είναι ανακουφιστικό, επίσης, το ότι τα παιδιά του Delon, με επίγνωση της ευθύνης τους και με σεβασμό στη ζωή του ζώου, αποφάσισαν να αγνοήσουν την παράλογη επιθυμία του πατέρα τους. Η Anouchka Delon το είπε ξεκάθαρα: «Ο Loubo είναι μέλος της οικογένειας και θα τον κρατήσουν. Δε θα του γίνει ευθανασία».

 

 

Ας το παραδεχτούμε: η ιδέα ότι ένας γονιός θα ζητούσε την ευθανασία του παιδιού του – δίποδου ή τετράποδου – μετά τον δικό του θάνατο είναι τόσο αποκρουστική που δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεκτή. Κι, ευτυχώς, στην περίπτωση του Loubo, η λογική και η συμπόνια επικράτησαν απέναντι σε μια ακατανόητη και αρκετά κρίπι απαίτηση.