Χιλιάδες ομοφοβικά σχόλια βρίσκει κανείς σε μια απλή περιήγησή του στο υπέροχο facebook, απλά κοιτώντας αναρτήσεις που μιλούν για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, το σύμφωνο συμβίωσης, την ισότητα στην τεκνοθεσία και τον γάμο. Άγρια, υβριστικά, απειλητικά, αδιανοτητα σκληρά σχόλια, τα οποία στέκουν εκεί αγέρωχα, σε κοινή θέα. Δεν τρώνε κανένα ban, δε δέχονται κανέναν περιορισμό, το facebook φαίνεται να τα αποδέχεται κανονικότατα και, μάλιστα, συχνά, αυξάνουν και τη δημοτικότητα (reach) ενός άρθρου, κάνοντάς το να εμφανίζεται σε περισσότερες αρχικές χρηστών. Μη και δε δει κανένας τον ομοφοβικό οχετό.
Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά. Εκείνη που δείχνει ένα φιλί μεταξύ δυο ανθρώπων. Ένα τρυφερό φιλί μιας συντροφικής σχέσης μεταξύ δυο συζύγων. Μια κίνηση που προφανώς έγινε αυτοματοποιημένα, μετά από πλήθος αναφορών για την εν λόγω ανάρτηση. Που ενόχλησε. Που προσέβαλε. Που αντιτάχθηκε στα «χρηστά ήθη κι έθιμα». Σε αντίθεση με το ψοφολόγιο και τις κατάρες, που μάλλον μας είναι περισσότεροι οικείες, και δε θεωρούμε ότι χρήζουν αναφοράς, ή καλύτερα προσφυγής στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος με το πρόσημο της παρενόχλησης. Και το τραγικότερο όλων, είναι ότι συνέβη για δεύτερη φορά.
Ο διάσημος συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ, μέσω ανάρτησής του ήταν το πρόσωπο που ανακοίνωσε ότι το Facebook κατέβασε μια φωτογραφία του, στην οποία φιλούσε τον σύζυγό του. Η αιτία, σύμφωνα με τον ίδιο, αλλά και την κοινή λογική, δεν ήταν κάποιο προσβλητικό περιεχόμενο (αν είναι δυνατόν δηλαδή), αλλά η αντίδραση ανθρώπων που θεώρησαν το φιλί τους αντίθετο στη φύση, τη θρησκεία, το «άντρας φιλάει γυναίκα» και that’s the way it is. Στη συνέχεια της ανάρτησής του, ο ίδιος εξέφρασε τη σκέψη του για την αγάπη και την αντίδραση της κοινωνίας: «Η φωτογραφία αυτή κατεβαίνει για δεύτερη φορά, όχι λόγω ακατάλληλου περιεχομένου, αλλά, προφανώς, έπειτα από σωρεία report ανθρώπων που θεωρούν το φιλί με τον σύζυγό μου ενάντιο στη φύση, στη θρησκεία, στον ζοφερό κόσμο της ψυχής τους.»
Σε αυτό εδώ το άρθρο όμως, δε θα απαντήσουμε στο μίσος τους με μίσος. Θα σταθούμε στην αντίδραση πολλών χρηστών, έπειτα από την ανακοίνωσή του, που υπήρξε τουλάχιστον συγκινητική. Στα μηνύματα εκείνα που δέχτηκε κι ενθάρρυναν τον συγγραφέα να εκφράσει την εκτίμησή του: «Τα λόγια σας είναι ανεκτίμητα: μετέτρεψαν ένα κύμα δίκαιης αγανάκτησης σε ελπίδα, πως η καλοσύνη πάντα, πάντα είναι αυτό που εννοούμε όταν λέμε ‘άνθρωπος’.»
«Η αγάπη θα αντηχεί όταν οι εχθροί της θα ‘χουν χαθεί στη σιωπή», είπε κλείνοντας και παρέθεσε έναν στίχο του Καρυωτάκη: «Ωραίο, φριχτό κι απέριττο τοπίον! Μη γελιόμαστε: σε τέτοιο τόπο ζούμε.» Κι όντως, σε ένα τέτοιο ζούμε. Όμως είναι πολλοί κι εκείνοι που θα στέκονται πάντα πλάι στην αγάπη. Απέναντι στον φόβο, στην άγνοια, την απαίδευτη φύση, θα εξασκούν τις κεραίες τους, θα αναγνωρίζουν τη θέση τους στον κόσμο, θα εστιάζουν στην κατανόηση και την ενότητα, αντί για την ανόητη αίσθηση υπεροχής και τον διχασμό. Πλάι στην αγάπη λοιπόν, για 1η, 2η κι εκατοστή φορά, αν χρειαστεί.
