Κρυμμένο σε μια γωνιά του Σέντραλ Παρκ ζει ένα δέντρο που αν περάσετε από εκεί την κατάλληλη εποχή του χρόνου, θα μοιραστεί μαζί σας τη μυστική του ταυτότητα ως το Pet Memorial Christmas Tree. Το δέντρο λάμπει με εκατοντάδες πλαστικοποιημένες φωτογραφίες, σημειώματα, στολίδια και αναμνηστικά για κατοικίδια που έφυγαν από τη ζωή, όμως ποτέ δεν ξεχάστηκαν. Υπάρχει ο Milo, που μνημονεύεται ως «good boy», και οι Αδελφοί Al Dente, που είναι «για πάντα αγαπημένοι». Υπάρχει ο Σέρμαν, ο Τζέο και η δεσποινίς Πάρκερ. Στολισμένο κάθε χρόνο από εθελοντές, το δέντρο είναι μια δημόσια έκφραση αγάπης και μνήμης σε αγαπημένα πλάσματα.
View this post on Instagram
Στη συνέχεια κι αφού περάσουν οι γιορτές, ο φύλακας του πάρκου φυλάει κάθε ενθύμιο, για να τοποθετηθεί ξανά την επόμενη εορταστική περίοδο, ενώ δεκάδες νέα ενθύμια για το δέντρο προστίθενται κάθε χρόνο. Θα βρείτε επίσης σημειώματα καθώς και μικροπράγματα που αφήνουν οι ιδιοκτήτες εκεί, στη μνήμη των αγαπημένων τους κατοικίδιων. Έπειτα, συλλέγονται τα πάντα, πλαστικοποιούνται και κρεμιούνται ως στολίδια από το δέντρο. «Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τον κόσμο. Έρχονται να τα βρουν και να τα προσθέσουν», δηλώνει ο Larsen, ο φύλακας και υπεύθυνος. Μέρος της γοητείας της συγκινητικής αυτής παράδοσης είναι ότι η ακριβής τοποθεσία είναι ένα καλά φυλασσόμενο μυστικό κι αυτός είναι ένας τρόπος να παραμείνει ένα μνημείο, κι όχι ένα τουριστικό αξιοθέατο.
Διαθέτει μόνο μια σποραδικά ενημερωμένη σελίδα στο Facebook κι έναν απλό ιστότοπο, οι οποίοι δε δίνουν, όμως, και πάλι την ακριβή τοποθεσία του. Όσοι γνωρίζουν πού βρίσκεται το κρατούν κοντά στην καρδιά τους για να μην το χαλάσουν. Μετά από 40 χρόνια, εξακολουθεί να είναι μυστικό – είναι μέρος μυσταγωγίας.
Ο Larsen εκτελεί χρέη φύλακα του δέντρου, εδώ και περίπου είκοσι χρόνια. Πήρε τα ηνία από τους συνταξιούχους ιδρυτές του, τον Jason Reddock και τη Nicki Gallasa, ένα ζευγάρι φίλων του θεάτρου που αγαπούσαν τα κατοικίδια. Το δίδυμο ξεκίνησε την παράδοση το 1986, όταν έντυσαν το αειθαλές δέντρο με κόκκινους βελούδινους φιόγκους και φωτογραφίες των θανόντων σκύλων τους. «Είναι χαρούμενο και θλιβερό – αλλά αυτός είναι ο σκοπός ενός μνημοσύνου, έτσι δεν είναι;» δήλωσε ο Larsen. Όταν άρχισε για πρώτη φορά να φροντίζει το δέντρο μνήμης, υπήρχαν μόλις 50 ή 100 στολίδια. Τώρα, υπάρχουν σχεδόν 2.000, καθώς η φήμη γι’ αυτό έχει εξαπλωθεί.
Ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο λοιπόν, γεμάτο με βόλτες, χαμόγελα, λιχουδιές, αγκαλιές, καλοκαίρια και χειμώνες με εκείνον τον φιλαράκο που ήρθε στη ζωή μας για 10, 15, αν ήμασταν τυχεροί και 20 χρόνια, και μας την άλλαξε εντελώς. Ένα μνημείο για όλες εκείνες τις φατσούλες που δε θα ξεχαστούν ποτέ και μας έσωσαν, πολλές περισσότερες φορές και με πολλούς περισσότερους τρόπους, από ό,τι εμείς εκείνες.
Πηγή φωτογραφιών: New York Times
