Υπάρχουν τρία στρατόπεδα αυτή τη στιγμή στη χώρα σε ό,τι αφορά την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Οι μεν, οι ξεκάθαρα υπέρ, εκείνοι που θεωρούν αυτή την κίνηση αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αφού «όλες οι πολιτισμένες χώρες το ίδιο σύστημα έχουν». Που γνωρίζουν ακριβώς τι συμβαίνει από άποψη εκπαίδευσης μέσα σε ένα δημόσιο ίδρυμα, όμως συνεχίζουν και θεωρούν πως οτιδήποτε ιδιωτικό καλύπτεται από αίγλη, προνόμιο, που θα τα έσκαγαν χοντρά για να έχουν να λένε πως το παιδί τους σπουδάζει στο κολάμπια της Ελλάδας. Οι δε, είναι οι ξεκάθαρα κατά, εκείνοι που μάχονται για το δικαίωμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, εκείνοι που συζητούν για συστηματική υποβάθμιση του δημοσίου αγαθού με σκοπό το κέρδος. Που απογοητεύονται ξανά και ξανά από το ότι έχουμε έναν θησαυρό στα χέρια μας και τον πετάμε.
Η τρίτη περίπτωση, είναι εκείνοι που δε γνωρίζουν. Που απέχουν χρόνια αποχής από την πανεπιστημιακή πραγματικότητα ή δεν τη γνώρισαν ποτέ, που έχουν να πατήσουν το πόδι τους έστω και στην περίμετρο μιας σχολής αιώνες κι ενημερώνονται από τον Προτοσάλτε (κυρίως) για το «άνδρο παρανομίας» που ονομάζεται ελληνικό πανεπιστήμιο, και φοβούνται. Κι αυτοί, είναι κι οι πιο επικίνδυνοι. Διότι η άγνοια οπλίζει το μυαλό με ένα άνευ προηγουμένως μίσος κι οργή που δεν μπορείς να εξηγήσεις, γιατί δεν ξέρεις από πού προέρχεται. Κι αυτή ακριβώς η οργή κι η άγνοια φέρνουν όλες τις λάθος αποφάσεις.
Κάπως έτσι, το απόγευμα της Πέμπτης, μια έντονη κι αρκετά μαζική αστυνομική επιχείρηση έλαβε χώρα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Και τα Μέσα σιώπησαν, γιατί ο Πολυχρονόπουλος ήταν πιο σημαντικός από μερικούς «αιώνιους φοιτητές που βρωμίζουν τις σχολές». Μόνο που δε θέλησαν να μάθουν ότι η κατάληψη προέκυψε πλειοψηφικά. Και στο Πολυτεχνείο και όπως και σε τόσες άλλες σχολές. Δε γνώριζαν, επίσης, πως οι καθηγητές στέκονται δίπλα στην απόφαση των φοιτητών. Πως συμφωνούν. Ούτε ξέρουν πως, έπειτα από την κατάληψη της Πρυτανείας από ομάδα φοιτητικών συλλογικοτήτων, ακόμα κι οι ίδιοι διαμαρτυρήθηκαν για το σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει διατάξεις για τη λειτουργία μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων.
Η κατάληψη προέκυψε μετά την απόφαση της Συγκλήτου του Ιδρύματος να πραγματοποιήσει εξ αποστάσεως διαδικτυακές εξετάσεις σε τμήματα που τελούν υπό κατάληψη τις τελευταίες εβδομάδες. Κοινώς, προήλθε από την απόφαση Πιερρακάκη να πει «εσύ θα κάνεις πως κάνεις κατάληψη κι εγώ θα κάνω πως σε πιστεύω». Οι φοιτητές, όμως, αντιλήφθηκαν πως η απόφαση αυτή είναι προσβλητική κι αντέδρασαν, με πανό που αναρτήθηκε από τον τέταρτο όροφο του κτιρίου διοίκησης, το οποίο φέρει το σύνθημα: «Κάτω τα χέρια από τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Η εξεταστική μπορεί να περιμένει, το μέλλον μας όχι.»
Λίγες ώρες μετά, αστυνομικές δυνάμεις των ΜΑΤ και της Ειδικής Κατασταλτικής Αντιτρομοκρατικής Μονάδας (ΕΚΑΜ) μπούκαραν στον χώρο του κτιρίου διοίκησης. Οι φοιτητές εγκατέλειψαν το κτίριο, παραμένοντας έξω από αυτό και φωνάζοντας πως «τον λόγο για το άσυλο τον έχουμε εμείς και όχι οι πρυτάνεις, τα ματ και οι εισαγγελείς». Όμως, ποιος διάολε τους ακούει;
Εν τω μεταξύ, στην Αθήνα, επεισόδια ξέσπασαν στο Σύνταγμα κατά τη διάρκεια πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευτικοί συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, ενώ κατά τη διάρκεια της πορείας, συγκρούσεις ξέσπασαν μεταξύ φοιτητών και αστυνομικών, με τους αστυνομικούς να χρησιμοποιούν δακρυγόνα. Έναν κανόνα που φαίνεται να τους ευχαριστεί ιδιαίτερα, όταν τραβήξει πολλή ώρα η ιστορία και θέλουν να τελειώνουμε και σήμερα. Γιατί έτσι το βλέπει η πολιτεία το ζήτημα. Δεν ακούει, δε βλέπει, δεν αντιλαμβάνεται, δεν πατάει στα ελληνικά πανεπιστήμια, δεν έχει καμία απολύτως ιδέα τι συμβαίνει. Είναι ακριβώς αυτή η τελευταία κατηγορία.
Φωτογραφικό υλικό από parallaximag και in.gr
