Για μια σύντομη περίοδο στα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι Wham! ήταν ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στον κόσμο. Έχοντας αρχικά κερδίσει το εφηβικό κοινό στη Βρετανία με το ντεμπούτο τους, “Fantastic”, το 1983, οι Wham! έγιναν παγκοσμίως γνωστοί με το “Make It Big” το 1984. Ενώ η synthpop κυριαρχούσε, ο Andrew Ridgeley και ο George Michael έγειραν σε μεγάλο βαθμό τα χορευτικά στοιχεία της bubblegum μουσικής σε κομμάτια όπως το “Wake Me Up Before You Go-Go” και το “Freedom”.
Όταν το “Careless Whisper” κυκλοφόρησε ως single το 1984, προωθήθηκε σε ορισμένες χώρες ως σόλο single του George Michael. Παρ’ όλο που ο Ridgeley συνυπέγραψε το τραγούδι, ήταν σαφές ότι ο Michael ήθελε να κάνει όνομα εκτός του συγκροτήματος. Μετά από ένα περιπετειώδες έτος, το 1985, το οποίο βρήκε το ζευγάρι να γίνεται ένα από τα πρώτα δυτικά συγκροτήματα που έπαιξαν στην Κίνα, ο Ridgeley και ο Michael συμφώνησαν να τερματίσουν τους Wham! τους πρώτους μήνες του 1986.
Όταν ρωτήθηκε από το Vulture γιατί ο ίδιος και ο Michael δεν επανενώθηκαν ποτέ τα επόμενα χρόνια, ο Ridgeley τόνισε ότι στην πραγματικότητα επανενώθηκαν σε μερικές περιπτώσεις. «O Michael και εγώ παίξαμε αρκετές φορές στη συνέχεια – όταν έκανε περιοδεία για τη Faith και παίξαμε μαζί στο Rock in Rio το 1991», εξήγησε ο Ridgeley. «Αλλά αντισταθήκαμε στο δέλεαρ μιας επανένωσης με σταθερότητα, επειδή αποσυρθήκαμε και κλείσαμε τους Wham!».
«Δεν ήμασταν πια νέοι στα 23 μας. Είχαμε γίνει άνδρες», υποστήριξε. «Αν κοιτάξετε τις φωτογραφίες του Yog γύρω στο 1982, είναι ένας απαρατήρητος νεαρός τύπος. Και μετά όταν τον κοιτάς στο στάδιο Wembley για την τελευταία μας συναυλία το 1986, μοιάζει με Θεό. Η μεταμόρφωση ήταν πλήρης. Είχε γίνει ο George Michael».
Για τον Ridgeley, τα διασκεδαστικά στοιχεία των Wham! ήταν πάντα εφήμερα. Αν και ήταν και οι δύο πολύ νέοι ακόμα το 1986 (23 ετών, όπως επισημαίνει ο Ridgley), το εφηβικό κοινό είχε βαρεθεί τον Ridgeley και είχε πνίξει τον Michael. Η μόνη επιλογή ήταν να προχωρήσουν, κάτι που ο Ridgeley δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να κάνει.
«Ήταν τόσο πολύ μια αναπαράσταση της νεότητάς μας που δεν μπορούσε να έρθει μαζί μας», είπε. «Δεν μπορούσαμε να σύρουμε τους Wham! στη μέση ηλικία. Δεν μπορούσαμε να σύρουμε τους Wham! να ερμηνεύσουν το ‘Young Guns (Go for It!)’ στην ηλικία των 60 ετών. Δε θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει. Προφανώς, ο πειρασμός υπήρχε και για τους δυο μας. Όχι τόσο για τα χρήματα, αλλά επειδή μας άρεσε να είμαστε μαζί στη σκηνή. Γι’ αυτό με προσκαλούσε να εμφανίζομαι μαζί του κάθε τόσο. Αλλά δεν ήταν όπως οι Wham! Άλλοι άνθρωποι έβλεπαν τους Wham! σε αυτό, αλλά ποτέ δεν ήταν με επίσημη ιδιότητα».
«Δε θα το κάναμε αυτό στους Wham! Έγινε λίγο πολύ ένας σιωπηλός κανόνας», κατέληξε ο Ridgeley. «Το συζητήσαμε μια φορά: Δεν μπορούσαμε να μεταμορφωθούμε και δεν μπορούσαμε να εμφανιστούμε ξανά ως Wham!, επειδή θα ήταν προδοσία όλων όσων αντιπροσώπευαν οι Wham! πραγματικά. Έτσι δε σηκώσαμε ποτέ το κεφάλι μας για να επανενωθούμε. Δε νομίζω ότι μας πλησίασαν ποτέ για να το κάνουμε, επειδή ο κόσμος ήξερε ότι δε θα το κάναμε. Αλλά ποιος ξέρει; Ίσως απλώς να μην τους ενδιέφερε».
