ΟΚ, ας μιλήσουμε για το πραγματικό «ελληνικό τραύμα» που πολλοί από εμάς κουβαλάμε: το υποχρεωτικό τσιφτετέλι μπροστά σε όλους τους συγγενείς στα τραπεζώματα. Ξέρετε τι εννοώ. Είναι το τραπέζι εκείνο όπου, ενώ το μόνο που θέλεις είναι να φας καμιά μπουκιά από τον μουσακά της γιαγιάς, ξαφνικά ακούγεται η φωνή της θείας σου: «Χόρεψέ μας λιγάκι να σε χαρούμε!» και τσουπ, γίνεσαι ο σταρ της οικογενειακής παρωδίας.
Λοιπόν, δεν είσαι μόνος σε αυτό. Και η Τζένιφερ Άνιστον το έζησε! Ναι, η πρωταγωνίστρια των Friends ζούσε τον ίδιο εφιάλτη με το χορευτικό με το ζόρι μπροστά σε όλους. Σε συνέντευξή της με τον Τζίμι Κίμελ, η Τζεν αποκάλυψε ότι οι δικοί της, οι Έλληνες φυσικά, δεν περίμεναν καν τις γιορτές για να της το επιβάλουν. Ήταν έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να της ζητήσουν να χορέψει «χορό της κοιλιάς», εννοώντας φυσικά το ελληνικό ορθόδοξο τσιφτετέλι.
Γιατί έτσι είναι οι Έλληνες συγγενείς – το να χορέψεις μπροστά τους είναι σαν τελετή ενηλικίωσης. Κάτι σαν ιεροτελεστεία, αλλά με μπουκάλια ούζο αντί για αίμα κι ένα σφαγμένο κατσίκι στη μέση για να ολοκληρωθεί η τελετή. Φαντάσου τώρα να πρέπει να χορεύεις μπροστά στη γιαγιά σου και τη θεία σου και τον τρίτο ξάδερφο από το χωριό. Δεν ξέρεις πού να κοιτάξεις, τι να κάνεις με τα χέρια σου, και, ακόμα χειρότερα, ξέρεις ότι αυτό που κάνεις θα γίνει θέμα συζήτησης στα επόμενα δέκα τραπέζια. Κι άντε να πεις ότι δε θέλεις να χορέψεις, σιγά που θα τα καταφέρεις, αφού στη χώρα μας αυτό είναι προσβολή και γιατί η απάντηση είναι πάντα η ίδια: «Άντε, παιδάκι μου, κάνε μας το χατίρι!»
Η Τζένιφερ το περιγράφει άψογα. Ζει αυτό που ζουν όλα τα παιδιά που αναγκάζονται να παίξουν πιάνο, να τραγουδήσουν, ή – αν είσαι πραγματικά άτυχος – να χορέψεις για το κοινό που αποτελείται από θεία, θείο, γιαγιά και τον μισό Πειραιά. Και φυσικά, κανείς δε σε αφήνει να φύγεις μέχρι να έχεις δώσει το 100% σου – που, να είμαστε ειλικρινείς, είναι γύρω στο 20%:
«Έχω ένα εσωτερικό τραύμα από το να πρέπει να παίξω και να χορέψω χορό της κοιλιάς μπροστά στις Ελληνίδες θείες μου, τους θείους και τις γιαγιάδες μου. Ζω ό,τι ζουν παιδιά που οι γονείς τους επιτάσσουν να παίξουν πιάνο ή να τραγουδήσουν μπροστά σε όλους. Αγχώνομαι πολύ όταν το κάνουν αυτό φίλοι μου στα παιδιά τους, γιατί έχω αυτό το τραύμα ότι πρέπει να χορέψω για τους Έλληνες συγγενείς μου.»
Άρα, ναι, αν έχεις αναμνήσεις από εκείνα τα τραπέζια όπου η θεία σου φώναζε «χορεύεις τσιφτετέλι καλύτερα και από τη Σακίρα», να ξέρεις ότι η Τζένιφερ Άνιστον σε καταλαβαίνει απόλυτα. Τουλάχιστον τώρα ξέρεις ότι όταν χρειαστεί να ξαναχορέψεις μπροστά στους συγγενείς, έχεις και την Τζεν μαζί σου, έστω νοητά!
