Αυτή είναι η Ελλάδα του 2025 και αν αυτό το βίντεο δε σου προκαλεί ντροπή αλλά έστω κι ένα ψήγμα χαράς, τότε σίγουρα υπάρχουν πολλά θέματα μέσα σου να λύσεις. Το απόσπασμα-έκτρωμα που ήρθε στο φως αποκαλύπτει μια εικόνα αποτρόπαιης φασιστικής βίας. Ένα παιδί, ούτε δέκα χρονών, τρομοκρατημένο και μόνο, πέφτει θύμα νταήδων που θεωρούν «κατόρθωμα» να τραμπουκίζουν έναν ανυπεράσπιστο μικρό άνθρωπο. Αυτή η αποτρόπαια πράξη, με φασιστοειδή να εξευτελίζουν και να κακοποιούν λεκτικά ένα παιδί που ενδεχομένως να είναι μειονότητας, δεν είναι απλά μια εικόνα ντροπής – είναι ένας ηχηρός συναγερμός. Είναι η απόδειξη ότι ο φασισμός ποτέ δεν εξαφανίστηκε, απλώς περιμένει τη στιγμή να επιστρέψει, αυτή τη φορά με άλλο προσωπείο. Και η κοινωνία; Η σιωπή της μπροστά σε τέτοια εγκλήματα είναι συνενοχή.
Στο σοκαριστικό υλικό, το μικρό παιδί εμφανίζεται τρομοκρατημένο, κουλουριασμένο σε μια γωνία προσπαθώντας να κρυφτεί, ενώ οι δράστες ουρλιάζουν και γελούν σαρκαστικά. Το παιδί, κλαίγοντας και καλύπτοντας το κεφάλι του με τα χέρια, ακούγεται να υποχρεώνεται να πει: «Ζήτω ο Κασιδιάρης». Ένας από τους τραμπούκους κάνει κίνηση να το κλωτσήσει, ενώ το θύμα, φοβισμένο, ψελλίζει την επιθυμητή φράση. Αφού οι δράστες γελούν και το διατάζουν να φύγει, το βίντεο τελειώνει.
Το υλικό, που είχε αναρτηθεί σε story στο Instagram από την ομάδα «Εθνικιστές Κομοτηνής» πριν δύο μήνες, έφτασε στο φως της δημοσιότητας μέσω της «Εφημερίδας των Συντακτών». Μετά τη δημοσιοποίηση, η Αστυνομία έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες για να παραδοθεί το βίντεο στον εισαγγελέα Κομοτηνής, ο οποίος αναμένεται να διατάξει προκαταρκτική έρευνα.
Το «αυγό του φιδιού» ξανά στο προσκήνιο
Πέντε χρόνια μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, τα γεγονότα δείχνουν πως η ακροδεξιά βία είναι ακόμα εδώ. Οι νοσταλγοί του φασισμού δρουν ανεξέλεγκτοι, προσπαθώντας να ξαναγεννήσουν το μίσος, αυτή τη φορά χωρίς τα σύμβολα που τους έκαναν αναγνωρίσιμους ενώ ο πρώην χρυσαυγίτης Ηλίας Κασιδιάρης, έγκλειστος για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, αποτελεί σύμβολο αυτής της προσπάθειας. Παρά τη φυλάκισή του, ο ίδιος επηρεάζει την ακροδεξιά σκηνή, με την υπόθεση των «Σπαρτιατών» να αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της στρατηγικής του να παραμένει στην πολιτική σκηνή.
Δεν υπάρχει περιθώριο για εφησυχασμό. Το περιστατικό αυτό δεν είναι μια «παραφωνία», αλλά μια υπενθύμιση ότι ο φασισμός τρέφεται από την αδιαφορία. Όταν ένα παιδί βασανίζεται από φασιστοειδή, η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει. Η δικαιοσύνη πρέπει να αποδώσει αυστηρές ποινές στους δράστες, αλλά η ευθύνη μας δεν τελειώνει εκεί. Η παιδεία, η ενημέρωση και η καταδίκη τέτοιων φαινομένων από όλους – πολιτεία, ΜΜΕ, πολίτες – είναι ο μόνος τρόπος να μην επιτρέψουμε στο «αυγό του φιδιού» να ξανασπάσει.
