Στο πλαίσιο της συζήτησης για το νομοσχέδιο περί των μη κρατικών ΑΕΙ, ο κ. Δημήτρης Κουτσούμπας έριξε δυναμικές επικρίσεις τόσο στη Νέα Δημοκρατία όσο και στο ΠΑΣΟΚ, ενώ πλαισίωσε τις κριτικές του με έντονες δηλώσεις, περιγράφοντας το σχέδιο νόμου ως «έκτρωμα από την αρχή μέχρι το τέλος». Σημείωσε επίσης ότι η προτεινόμενη νομοθεσία θα οδηγήσει σε μια εποχή που τα πτυχία θα χάσουν την αξία τους, ενώ θα αντικατασταθούν από «πτυχία με τιμή».
«Θεσμοθετείτε πτυχία με τιμή αντί για πτυχία με αξία, τα οποία θέλουν οι φοιτητές. Η κυβέρνηση, θέλει να προωθήσει το Πανεπιστήμιο της αγοράς, που φιλοτεχνείται από τα λόμπι της Ε.Ε.», ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, και τα λόγια του ήταν μια αντίδραση στην πολιτική πορεία που η κυβέρνηση επιθυμεί να υιοθετήσει, καθιστώντας το πανεπιστήμιο περισσότερο προσανατολισμένο προς τις ανάγκες της αγοράς και τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λόμπι.
Εκτός από τις επικρίσεις προς τη ΝΔ, ο κ. Κουτσούμπας εξέφρασε και την απογοήτευσή του προς το ΠΑΣΟΚ, επισημαίνοντας τις προτάσεις τους για την υιοθέτηση του σκανδιναβικού μοντέλου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ως ανεπαρκείς κι αναποτελεσματικές. Με έντονο ύφος, κατήγγειλε την πρόταση της Χαριλάου Τρικούπη για την επιβολή διδάκτρων, υποστηρίζοντας ότι αυτή η πρακτική θα οδηγήσει φοιτήτριες στο να αναζητούν άλλους τρόπους χρηματοδότησης των σπουδών τους, αναφέροντας χαρακτηριστικά τους “sugar daddies”. Σχόλιο που παρά την πρόθεσή του να ενισχύσει την κρατική ισχύ των ΑΕΙ είχε έντονα σεξιστικό χαρακτήρα κι εδώ που τα λέμε δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, ενώ δίνει το άλλοθι να θεωρηθούν όσα λέει παρωχημένα και στερεοτυπικά.
Μπορεί ο κ. Κουτσούμπας να αναδεικνύει μια προοπτική αντίθετη προς την κυβερνώσα πολιτική, με μια στάση που επικεντρώνεται στην προστασία των δημοσίων πανεπιστημίων και την αξία της δημόσιας εκπαίδευσης έναντι της εμπορευματοποίησής της, όμως δυστυχώς αυτού του είδους οι δηλώσεις δεν τον βοηθούν να πετύχει τον σκοπό του. Κι ενώ το ΚΚΕ ανά καιρούς έχει δείξει μια στάση καθόλου σύγχρονή, όπως τη θέση του για τον γάμο των ομόφιλων ζευγαριών, είναι πολύ σημαντικό να συμβαδίσει με το τεράστιο ποσοστό της νεολαίας που το ακολουθεί και να μη χάνει το κύρος του, βουτώντας σε παγίδες σεξισμού κι αναχρονιστικές απόψεις περί των αντικειμενικών οικονομικών δυσκολιών που καμία σχέση δεν έχουν να κάνουν με το φύλο του φοιτητή, αλλά με την πραγματικότητα ενός συστήματος μη κρατικών δομών που θα κάνουν ακόμα πιο δύσκολο το να σπουδάσει ένας νέος άνθρωπος, αν δεν έχει μια παχουλή τσέπη, ενώ την ίδια στιγμή τα κρατικά ιδρύματα θα υποστούν μια στοχευμένη υποβάθμιση.
Η αντιπολιτευτική του προσέγγιση, ας αναζητά λύσεις οικονομικής και πολιτικής ισορροπίας, ενάντια στην πολιτική πραγματικότητα που ενδεχομένως εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Και τα λόγια του, ας επηρεάσουν το επίπεδο της δημόσιας συζήτησης και την κατεύθυνση της πολιτικής στον τομέα της εκπαίδευσης και της πανεπιστημιακής ζωής, στο σημείο εκείνο που δε θα χάνονται στη μετάφραση ατυχών συγκρίσεων.
