Σε μια υπόθεση που συγκλονίζει το νησί της Κρήτης, ένας 74χρονος άντρας καταδικάστηκε σε 19 χρόνια κάθειρξης για τον βιaσμό των τεσσάρων εγγονιών του. Το περιστατικό λάμβανε χώρα κατά της ώρες απουσίας της γυναίκας για λόγους εργασίας, όσο ο παππούς, πρόσεχε τα εγγόνια του- ενώ στην πραγματικότητα ικανοποιούσε τις άρρωστες ορέξεις του επάνω τους. Η αποκάλυψη αυτής της αποτρόπαιας πράξης έφερε στο φως ένα σκοτεινό μυστικό που κρυβόταν για χρόνια μέσα σε μια οικογένεια, προκαλώντας σοκ και οργή. Μία ημέρα μετά την καταδίκη από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ηρακλείου σε 19 χρόνια κάθειρξη του 74χρονου, η κόρη του και μητέρα των τεσσάρων παιδιών μίλησε για πρώτη φορά, αποκλειστικά στο cretalive.gr,
«Είμαι δυστυχώς κόρη του. Εκείνου που ούτε το όνομα του δε θέλω να έχω. Εκείνου που δε θέλω να ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου»
Η κόρη του 74χρονου, περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο ανακάλυψε την αποτρόπαια πράξη του πατέρα της. Όπως ανέφερε, ήταν ο γιος της εκείνος που πρώτος μίλησε για την κακοποίηση, δίνοντας το κουράγιο και στα άλλα παιδιά να αποκαλύψουν την αλήθεια.
«Σε αυτόν τον άνθρωπο είχα τυφλή εμπιστοσύνη. Ήταν ο πατέρας μου… ο πατέρας μου… ποιος θα το περίμενε, πού να το φανταστώ ότι θα έκανε τόσο κακό στο ίδιο του το αίμα, στα εγγόνια του. Τον έβλεπα στο δικαστήριο και ένιωθα μίσος. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν κρέμασμα. Είναι ένα κτήνος.» Η μητέρα, συγκλονισμένη από τις αποκαλύψεις, περιέγραψε τα συναισθήματά της, τον πόνο, την οργή και την απογοήτευση που ένιωσε για τον άνθρωπο που πίστευε ότι ήταν ο πατέρας της.
Ο ίδιος, κατά τη διάρκεια της απολογίας του αρνήθηκε τις κατηγορίες, στη συνέχεια τα έριξε στο αλκοόλ, ισχυριζόμενος ότι «δε θυμάται», ενώ εν τέλει παραδέχθηκε ότι ναι μεν άγγιξε τα παιδιά αλλά δεν υπήρχε πονηρή πρόθεση από μέρους του καθώς «όλα έγιναν κατά λάθος».
«Σκέφτηκα να τον σκοτώσω. Με κράτησαν τα παιδιά μου. Έμεινα ξύπνια όλη τη νύχτα. Έπρεπε να σκεφτώ να δω τι θα κάνω. Ουδεμία στιγμή δεν σκέφτηκα ότι τα παιδιά μου έλεγαν ψέματα. Έπρεπε να τα προστατεύσω πάση θυσία.»
Να μην κρατάμε το στόμα μας κλειστό
Με τη βοήθεια του Συνδέσμου Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου και Νομού Ηρακλείου, η οικογένεια κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να διεκδικήσει δικαιοσύνη. Η γυναίκα εξέφρασε την απεριόριστη ευγνωμοσύνη της στον Σύνδεσμο, τονίζοντας ότι χωρίς τη στήριξή του δε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτή τη δύσκολη δοκιμασία: «Χωρίς την υποστήριξη του Συνδέσμου, δε θα ήμουν σήμερα εδώ. Νιώθω απεριόριστη ευγνωμοσύνη. Να μιλάμε. Ποτέ δεν είναι αργά.Να μην κρατάμε το στόμα μας κλειστό. Όχι άλλη βία στα παιδιά του κόσμου. Ούτε στον εχθρό μου τέτοιο κακό. Καμιά φορά λέμε τώρα είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά. Να το θυμάστε…», ανέφερε ξεσπώντας σε κλάματα.
«Ποτέ δεν είναι αργά…» επανέλαβε.
