Αν υπάρχει κάτι που μπορείς να είσαι σίγουρος, είναι ότι το μετρό Θεσσαλονίκης ποτέ δε θα σε αφήσει να βαρεθείς. Δεν είναι μόνο το να φτάσεις από το σημείο Α στο σημείο Β, είναι το ταξίδι στην αβεβαιότητα, η περιπέτεια της καθημερινότητας. Σήμερα το πρωί, ας πούμε, στις 11:30, το μετρό αποφάσισε να προσφέρει μια ακόμη συγκλονιστική εμπειρία στους Θεσσαλονικείς: το ατέρμονο παιχνίδι της τεχνικής βλάβης!
Έτσι λοιπόν, έκανε τις τσαχπινιές του και για να μη βαριόμαστε απλά… σταμάτησε. Και το σταμάτημα κράτησε περίπου μία ώρα. Ο συρμός – που για κάποιο λόγο εξακολουθεί να ονομάζεται μετρό- παρέμεινε ακινητοποιημένος, αφήνοντας τους επιβάτες να βιώσουν τον θρόισμα του αέρα, τη γαλήνη του να μένεις ακίνητος, και την τέχνη του περίμενε. Καλώς ήρθατε στην εμπειρία που μόνο η Skg προσφέρει, όπου η αναμονή είναι το πιο συναρπαστικό κομμάτι της μέρας σας.
Είναι αστείο πόσο κοντά είμαστε στο να πιστέψουμε ότι το μετρό Θεσσαλονίκης έχει ξεκινήσει να ακολουθεί μια πιο “ατμοσφαιρική” προσέγγιση στις μετακινήσεις. Όχι πια οι βαρετά προβλέψιμα, κανονικά και γρήγορα δρομολόγια. Εδώ έχουμε χαλαρότητα, ρέμβασμα, απρόβλεπτα και στιγμές που μας θυμίζουν πως η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Και ποιος θα μπορούσε να μην εκτιμήσει την αίσθηση της αναμονής; Περίπου 11:45, και το μετρό αποφάσισε να επιστρέψει στη ζωή του, φυσικά, αφού έδινε την εντύπωση πως ήθελε να αφομοιώσει τη σημασία της ξεκούρασης.
Ας αναφέρουμε και το γεγονός ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν είναι κάποιο σπάνιο περιστατικό. Το μετρό Θεσσαλονίκης είναι τόσο πολυδιάστατο στο να δημιουργεί προβλήματα που το κοινό ίσως να το θεωρεί πλέον ως μέρος της ζωής της πόλης. Πόσες φορές θα πρέπει να βιώσουμε τη μαγεία της ακινητοποίησης των συρμών για να καταλάβουμε ότι ίσως χρειάζεται να αναθεωρήσουμε τα πάντα γύρω από το μέτρο, που κάποιος πιο πονηρεμένος θα έλεγε ότι δόθηκε στην κυκλοφορία τσάτρα πάτρα για να μην αλλάξουμε πάλι αιώνα με το έργο ημιτελές. Γιατί αλλιώς πώς να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι επιβάτες έβγαιναν από καταπακτές σαν τα χελωνονιντζάκια, ότι τα εκδοτήρια, δεν έδιναν ρέστα, μετά φράκαραν, μετά ξέμειναν σχεδόν από εισιτήρια, οι κυλιόμενες κόλλησαν και πάει λέγοντας, στους 3 μήνες λειτουργίας; Κι όλα αυτά για 13 στάσεις.
Ας το παραδεχτούμε: Το μετρό Θεσσαλονίκης έχει γίνει το πιο αμφιλεγόμενο μεταφορικό μέσο της πόλης- μιας πόλης που ήδη είχε ζήσει πολλές σουρεάλ καταστάσεις με τα μεταφορικά μέσα. Κάθε φορά που νομίζουμε ότι έχει καταφέρει να “σταθεί στα πόδια του”, μας υπενθυμίζει ότι το σιδηροδρομικό σύστημα είναι πιο παλιό από τις ανακοινώσεις του έργου. Γιατί άλλωστε να μην είναι το πιο δημοφιλές μέσο για να αναγνωρίσουμε την αξία της αναμονής; Ή μήπως είναι απλώς ο τρόπος για να συνειδητοποιήσουμε πόσο μακριά είμαστε από το να έχουμε πραγματικά σύγχρονη υποδομή;
Μετρό Θεσσαλονίκης, λοιπόν: το καλύτερο αστείο της πόλης! Θα περιμένουμε το επόμενο διάλειμμα. Και στην τελική, αν σας βρει καμιά ωρίτσα κλεισμένους στο βαγόνι, πιάστε κουβέντα με τον διπλανό. Εδώ είναι Σαλλονίκη, δε βιαζόμαστε,
Πηγή φωτογραφίας Πρώτο Θέμα
