Δεν υπάρχει τόπος τόσο ερωτικός όσο μια μεγάλη και σκοτεινή κινηματογραφική αίθουσα, με τη σωστή παρέα, που να προκαλεί τις αισθήσεις μας με κάθε δυνατό τρόπο. Από τα πρώτα ανατομικά πειράματα, μέσα από τα γυαλιά του Muybridge ή του Edison, μέχρι τις πρώτες μέρες του Χόλιγουντ, ο κινηματογράφος πάντα προσπαθούσε να απεικονίσει τον ερωτισμό και να γίνει μέρος της ανθρώπινης σ3ξουαλικότητας. Εξάλλου, θα ήταν αδύνατο ένα από τα κύρια εργαλεία αφήγησης, η κινηματογραφία, να μην εστιάζει σε αυτή τη θεμελιώδη απόλαυση.
Το θηρίο (Walerian Borowcyk, 1975)
Ο Borowcyk έδειξε από την αρχή ένα ασυνήθιστο ταλέντο στην προσέγγισή του στον κινηματογράφο ως λατρευτική τέχνη. Λίγοι σαν κι αυτόν μπορούσαν να παρουσιάσουν τη μονερωτική φύση του κινηματογράφου μέσα από φανταστικούς κόσμους, δίνοντας στον ερωτισμό μια προνομιακή θέση στο όραμά του. Στο «θηρίο» θα δεις μια σ3ξουαλική μεταφορά που είναι παρούσα μέσα από τον χαρακτήρα ενός μεγάλου τέρατος του 18ου αιώνα που περιφέρεται στα δάση και προσφέρει στις παρθένες απαράμιλλη ηδονή.
I Am Curious (Yellow), (Vilgot Sjoman, 1967)
Μια πολιτική ταινία που κινείται μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας και μας θυμίζει την έντονη κατανόηση των Σκανδιναβών για τη στενή εγγύτητα μεταξύ του πολιτικού και του σεξουαλικού. Η Λένα, ένα είκοσι ετών, θέλει να μάθει ό,τι μπορεί για τη ζωή και την πραγματικότητα. Συλλέγει πληροφορίες για τους πάντες και τα πάντα, αποθηκεύοντας τα ευρήματά της σε ένα τεράστιο αρχείο. Πειραματίζεται με τις σχέσεις, τον πολιτικό ακτιβισμό και τον διαλογισμό. Εν τω μεταξύ, οι ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης και το συνεργείο παρουσιάζονται σε μια χιουμοριστική παράλληλη πλοκή για τα γυρίσματα της ταινίας και τις αντιδράσεις τους στην ιστορία. Το γυμνό, το ξεκάθαρο ρεαλιστικό σ3ξ και η αμφιλεγόμενη πολιτική δεν επέτρεψαν την προβολή αυτής της ταινίας στις ΗΠΑ, ενώ ασκήθηκε έφεση για την κατάσχεσή της από το τελωνείο.
Tokyo Decadence (Ryu Murakami, 1992)
Ο cult συγγραφέας Ryu Murakami εναλλάσσει την καριέρα του ως μυθιστοριογράφος με εκείνη του σκηνοθέτη. Η ταινία χρησιμοποιεί επίμονο ρεαλισμό για να απεικονίσει την εκκολαπτόμενη π@ρνεία στην Ιαπωνία καθώς αρχίζει να ξεφεύγει από την παραδοσιακή σεξουαλικότητα. H ταινία μας ακολουθεί μια π@ρνη που ασχολείται με το επάγγελμά της και υφίσταται κακοποίηση από Ιάπωνες μισθωτούς και τύπους της Γιακούζα. Είναι δυσαρεστημένη με τη δουλειά της, ενώ προσπαθεί να βρει κάποιο είδος εξευμενισμού για το γεγονός ότι ο εραστής της παντρεύτηκε.
9 Orgαsms / 9 Songs (Michael Winterbottom, 2004)
Ο Winterbottom έχει γυρίσει ταινίες διαφορετικών ειδών και στυλ και ως αποτέλεσμα η ερωτική του ταινία θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα απίστευτα κοντινό πλάνο με την έννοια του ντοκιμαντέρ. Η ιστορία πραγματεύεται με ειλικρίνεια ένα φλογερό σαρκικό ειδύλλιο μεταξύ μιας Αμερικανίδας φοιτήτριας ανταλλαγής και ενός παγετώδους επιστήμονα στο Λονδίνο, με την κάμερα να βρίσκεται στη μέση όλων αυτών. Η ταινία υπήρξε πέτρα του σκανδάλου κατά την αρχική της κυκλοφορία λόγω του σ3ξουαλικού της περιεχομένου, το οποίο περιελάμβανε μη προσομοιωμένα πλάνα των δύο πρωταγωνιστών, του Kieran O’Brien και της Margo Stilley, που είχαν σ3ξουαλική επαφή και έκαναν στοματικό σ3ξ, καθώς και μια σκηνή εκσπ3ρμάτισης.
Bilitis (David Hamilton, 1977)
Ίσως η πιο πολιτικά μη ορθή ταινία της λίστας, αυτή η ταινία σηματοδοτεί ίσως το ζενίθ του David Hamilton ως σκηνοθέτη, αφού σφυρηλάτησε ένα μοναδικό ερωτικό είδος κατά τη διάρκεια της καριέρας του με φωτογραφία που χαρακτηρίζεται από τη χρήση φίλτρων, εξωπραγματικές ατμόσφαιρες και μελαγχολική μουσική. Ξεχωρίζουν οι σχεδόν cheesy εικόνες, που αποτυπώνουν έξοχα τα γεγονότα μέσα στην τραγελαφικότητα της ζωής. Μια ταινία όπου τίποτα δεν είναι λάθος κι όλα επιτρέπονται.
