Ενώ τα airbnb δημιουργήθηκαν με σκοπό να γλυτώσουν χρήματα σε αρκετούς ανθρώπους που αναζητούσαν οικονομική διαμονή τόσο σε νησιά αλλά και σε πόλεις τις Ελλάδας, δημιούργησαν μεγάλο πρόβλημα στους μόνιμους κατοίκους που αναζητούν κατοικίες για μακροχρόνια μίσθωση. Τα νέα δεδομένα έδειχναν πως περισσότερο κέρδος έχει ένας ιδιοκτήτης από το να μετατρέψει το διαμέρισμά του σε Airbnb παρά να το νοικιάζει με το μήνα. Κι όσοι από αυτούς δεν επέλεξαν αυτό το δρόμο, ανέβασαν τα ενοίκια στο Θεό, με σκοπό να μην βγαίνουν και τελείως χαμένοι με την επιλογή τους.
Και επειδή όλο αυτό το πρόβλημα δεν επικρατεί μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο το κόσμο, ξεκίνησαν και οι πρώτοι αυστηροί περιορισμοί. Συγκεκριμένα στη Nέα Υόρκη, ψηφίστηκε ο «Τοπικός Νόμος 18» ο οποίος προβλέπει πως για να κάνει κάποιος ολιγοήμερες μισθώσεις σε φιλοξενούμενους, οφείλει αρχικά να είναι κάτοικος της πόλης στην οποία νοικιάζεται το ακίνητο και αφετέρου, τον δεσμεύει να είναι παρόν στο σπίτι παράλληλα με τους φιλοξενούμενους, μοιρασμένοι στους χώρους διαβίωσης. Η συγκεκριμένη οδηγία περιορίζει και τον αριθμό των ατόμων που θα φιλοξενούνται αφού απαγορεύεται να φιλοξενηθούν πάνω από δύο άτομα, αποκλείοντας έτσι την ενοικίαση του χώρου από οικογένειες, ή από ομάδες ατόμων που σκόπευαν να διοργανώσουν κάποια εκδήλωση.
Την ίδια ώρα στην Ευρώπη θεσπίζονται νόμοι όπου μεταξύ άλλων αφορούν την ενοικίαση των κατοικιών τους με το μέγιστο των ημερών να είναι οι 120, όπως γίνεται στη Γαλλία. Η απαγόρευση μισθώσεων για λιγότερο διάστημα από τις 30 ημέρες, όπως συμβαίνει στην Ιταλία ή ακόμη και ο αυστηρότερος όλων -μέχρι στιγμής, στο Άμστερνταμ, όπου οι ιδιοκτήτες επιτρέπεται να νοικιάζουν τις κατοικίες τους για 30 μόνο ήμερες το έτος!
Στη Φλωρεντία μάλιστα συζητιέται η ψήφιση ενός νόμου, ο οποίος επρόκειτο να ψηφιστεί τη Τετάρτη και να ισχύσει από τον ερχόμενο Νοέμβριο, ο οποίος θα απαγορεύει τη καταχώρηση οποιασδήποτε νέας κατοικίας για βραχυχρόνια μίσθωση στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Σαν δελεαστική αντιπρόταση, η κυβέρνηση παρέχει στους ιδιοκτήτες που θα προτιμήσουν τη μακροχρόνια μίσθωση έναντι της βραχυχρόνιας, φοροαπαλλαγή ακίνητης περιουσίας για τρία ολόκληρα χρόνια.
Οι αλλαγές αυτές έρχονται λοιπόν να επηρεάσουν και την Ελλάδα όπου το υπουργείο Οικονομικών σε συνεργασία με του Τουρισμού και τους δήμους, συνδιαλέγονται ώστε να καταλήξουν στη καλύτερη δυνατή λύση για όλους. Κάποιες από τις λύσεις που συζητιούνται εμπεριέχουν τη θέσπιση ενός ανώτατου αριθμού κατοικιών βραχυχρόνιας μίσθωσης ανά περιοχή, αλλά και μέχρι πόσες μέρες ανά έτος, είναι ιδανική και δίκαιη για όλες τις πλευρές, η ενοικίασή τους.
Στον αντίποδα όμως, οι ιδιοκτήτες των εν λόγω καταλυμάτων θεώρησαν πως είναι οι αδικημένοι της υπόθεσης και πως άδικα τους έχουν βάλει στο στόχαστρο. Η οπτική τους γωνία δεν είναι και πλήρως λανθασμένη βέβαια, δεδομένου ότι από τη πλευρά τους θεωρούν πως εφόσον έχουν ένα σπίτι, είναι δικαίωμά τους να το χρησιμοποιήσουν όπως οι ίδιοι θέλουν. Τι κι αν αυτό σημαίνει ότι άλλοι άνθρωποι που ψάχνουν να εγκατασταθούν μόνιμα σε ένα σπίτι θα πρέπει να πληρώνουν το ελάχιστο ένα μηνιάτικο για ένα σπίτι που οριακά βλέπεται; Στο βωμό του χρήματος, και μάλιστα του εύκολου χρήματος, πολλοί είναι αυτοί που θα σπεύσουν να το εκμεταλλευτούν και να βγάλουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούν, γιατί απλά κανείς μέχρι τώρα δεν τους περιόριζε.
Θα είναι καλό να δούμε επιτέλους νόμους που να υπερασπίζονται και τους απλούς πολίτες, οι οποίοι δεν διαθέτουν μια περιουσία για να εξισορροπούν τη χασούρα των ιδιοκτητών που δεν μπόρεσαν ή αναγκάστηκαν να μην μετατρέψουν τις κατοικίες τους σε Airbnb. Να μπουν όρια ώστε να είναι ικανοποιημένοι και οι μεν και οι δε, χωρίς να βγαίνει κάποιος ολότελα χαμένος. Για την ώρα απλά αναμένουμε τις εξελίξεις και ας ελπίσουμε για τη δικαιότερη απόφαση.
