Οι Ναζοί τις ονόμασαν Nachthexen, ή αλλιώς “night witches”, επειδή ο θόρυβος που έκαναν τα ξύλινα αεροπλάνα τους έμοιαζε μ’ αυτόν που κάνει μια σκούπα όταν σκουπίζει. «Αυτός ο ήχος ήταν η μόνη προειδοποίηση που είχαν οι Γερμανοί. Τα αεροπλάνα ήταν πολύ μικρά για να φαίνονται στα ραντάρ… ή στους υπέρυθρους ανιχνευτές», δήλωσε ο Steve Prowse, συγγραφέας του σεναρίου The Night Witches. «Δε χρησιμοποιούσαν ποτέ ασύρματους, οπότε ούτε οι ραδιοανιχνευτές μπορούσαν να τις εντοπίσουν. Ήταν ουσιαστικά φαντάσματα». Μ’ αυτόν τον τρόπο το 588o σύνταγμα νυχτερινών βομβαρδιστών της Σοβιετικής ένωσης έριξε 23.000 τόνους από βόμβες σε ναζιστικούς στόχους. Οι Γερμανοί μάλιστα πίστευαν ότι πρόκειται είτε για γυναίκες εγκληματίες που στάλθηκαν να πολεμίσουν ως τιμωρία, είτε για πειραματόζωα της Σοβιετικής Ένωσης που λάμβαναν φάρμακα για να έχουν νυχτερινή όραση όπως οι γάτες.
Οι night witches αποτέλεσαν την πρώτη γυναικεία μοίρα που συμμετείχε ενεργά σε πόλεμο στη σύγχρονη ιστορία (αφού όχι μόνο βομβάρδιζαν βάσεις, αλλά τους επιτρέπονταν και να επιστρέψουν πυρά) ενώ αποτελούνταν αποκλειστικά απο γυναίκες (οι περισσότερες είχαν ηλικία 17-26 ετών). Οι Ναζοί τις σιχάινονταν τόσο πολύ ώστε οποιοσδήποτε σκότωνε μία κέρδιζε αυτομάτως το μετάλιο του σιδηρρούν σταυρού (κατεξοχήν πρωσικό και μετέπειτα γερμανικό πολεμικό μετάλλιο έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και σύμβολο του γερμανικού μιλιταρισμού).
Φυσικά το να χρησιμοποιήσουν γυναίκες στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο δεν ήταν ιδέα ούτε και πρώτη επιλογή της Σοβιετικής ένωσης αλλά αυτό αναγκαστικά άλλαξε όταν ο Χίτλερ έβαλε σ’ εφαρμογή το operation Barbarossa και ξεκίνησε την εισβολή του στη Σοβιετική Ένωση το 1941, με τον κόκκινε στρατό φανερά να μην είναι αρκετός.
Οι night witches ομως δε σχηματίστηκαν παρά μόνο όταν η Μarina Raskova έστειλε επιστολή στον Ιωσήφ Στάλιν και του ζήτησε τη δημιουργία μιας γυναικείας αεροπορικής μοίρας με σκοπό τον βομβαρδισμό των ναζί. Η Marina Raskova ηταν η πρώτη γυναίκα αεροπόρος στη Σοβιετική πολεμική μοίρα και λαμβάνοντας μυνήματα από πολλές γυναίκες ακόμα -που έχασαν αδέρφια ή συζήγους κι ήθελαν να πολεμήσουν- αποφάσισε να στείλει την επιστολή. Η 588η μοίρα εκτέλεσε με επιτυχία την πρώτη της αποστολή την 28η ιουνίου 1942 όπου βομβάρδισε ένα απο τα αρχηγεία των ναζιστικών δυνάμεων που εισέβαλαν στη Σοβιετική ένωση.
Η Raskova επέλεξε 400 γυναίκες από τις 2000 που είχαν στείλει τις αιτήσεις τους με στόχο να γίνουν μέρος του Σοβιετικού στρατού. Οι γυναίκες αυτές μεταφέρθηκαν αργότερα στο Ένγκελς, όπου εκπαιδεύτηκαν στην αεροπορική σχολή του για να μπορέσουν να εκτελέσουν μόνο μέσα σε λίγους μήνες όλα όσα άντρες είχαν χρόνια για να μάθουν. Οι γυναίκες αυτές θα ήταν οι πλοηγοί, οι πιλότοι, οι συντηρητές αλλά και το πλήρωμα εδάφους των διθέσιων, ξύλινων κι αργών αεροπλάνων με τα οποία η Σοβιετική Ένωση τους εξόπλισε. Μόνο η ιστορία απέδειξε αργότερα πως ακριβώς αυτά τα αεροπλάνα, που στην αρχή έμοιαζαν το μεγάλο μειονέκτημά τους, θα γινόταν ο φόβος των Ναζί οι οποίοι θα έτρεχαν να κρυφτούν όταν θα άκουγαν «τον ήχο μιας σκούπας που σκουπίζει». Βλέπετε, όπως προαναφέρθηκε, τα αεροπλάνα δεν μπορούσαν να εντοπιστούν με κάποιο σύστημα της τότε τεχνολογίας κι ήταν πολύ μικρά για να εντοπιστούν στο σκοτάδι πριν να είναι πια αργά.
Και παρ’ όλο που όλα αυτά τώρα μπορούν κι ακούγονται σαν πλεονέκτημα, τότε δεν ήταν ακριβώς έτσι. Τα ξύλινα Polikarpov Po-2 biplanes, του 1920 δε δημιουργήθηκαν ποτέ για τη μάχη αλλά μονάχα για την αρχική εκπαίδευση των στρατιωτών, καθώς το υλικό τους δεν προσέφερε κάλυψη στις πιλότους (ούτε από τον αντίπαλο, ούτε καν κι από τα φυσικά στοιχεία). Οι night witches λοιπόν πετούσαν χωρίς κάλυψη σε θερμοκρασίες ψύχους, παθαίνοντας κρυοπαγήματα και γνωρίζοντας πως ειδικότερα τον χειμώνα, και μόνο αν άγγιζαν το αεροσκάφος εξωτερικά, θα ξεκολούσε το δέρμα τους. Κι αυτή δεν ήταν η μόνη φορά που ο Σοβιετικός στρατός τους αδίκησε, αφού κι όσον αφορά σε συστήματα πλοήγησης, όπλα ή εργαλεία, ήταν εξοπλισμένες με απλά οικιακά αντικείμενα, όπως πυξίδες χειρός, χάρακες και χάρτες. Φορούσαν αντρικές χρησιμοποιημένες στολές και μπότες μεγαλύτερες από το νούμερο τους, με αποτέλεσμα ν’ αναγκάζονται να σκίζουν υφάσματα απο τα σκεπάσματά τους για να γεμίζουν τις μπότες -αναφέρει στο βιβλίο του γι’ αυτές ο Prowse. Λίγα μόνο από τα αεροπλάνα τους ήταν στην πραγματικότητα εξοπλισμένα ώστε να επιστρέψουν πυρά, με μόνο τους πλεονέκτημα την ευελιξία των αργών αυτών αεροσκαφών.
Φυσικά οι night witches δεν είχαν ν’ αντιμετωπίσουν μόνο τους Ναζί στον αέρα αλλά και τον ιδιο τον Σοβιετικό στρατό στην ξηρά, αφού διαρκώς έβρισκαν απέναντί τους την περιφρόνηση, τον χλευασμό και τη σ3xουαλική παρενόχληση από τις υπόλοιπες μοίρες. Η τελευταία τους μάχη συνέβη στις 4 Μαιου 1945 με τη Ναζιστική Γερμανία να παραδίδεται 3 μέρες μετά.
Έχασαν 24 γυναίκες και παρά το γεγονός πως αποτέλεσαν την πιο παρασημοφορεμένη ομάδα του Β’ παγκοσμίου πολέμου, διαλύθηκαν 6 μήνες αργότερα και όταν έφτασε η μέρα της Νίκης στη Μόσχα, δε συμπεριλήφθηκαν γιατί όπως τους είπαν, τα αεροπλάνα τους ήταν πολύ αργά.
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
