Πολλά ειπώθηκαν για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, ωστόσο, λίγα ήταν πραγματικά θετικά. Ένα από τα στοιχεία της που έκαναν πολλούς να σοκαριστούν και τσίγκλησε το θρησκευτικό αίσθημα μέσα τους, ήταν και η αρχικά θεωρούμενη αναπαράσταση του «Μυστικού Δείπνου» από drag queens, μια εικόνα αν μη τι άλλο αρκετά αντισυμβατική. Τώρα, αν σε όλα αυτά προσθέσεις και μια Εβραία drag queen υποδυόμενη τον Χριστό, το πράγμα μπορεί πραγματικά να ξεφύγει.

 



 

Η Μπάρμπαρα Μπουτς, γνωστή Γαλλίδα DJ και ακτιβίστρια υπέρ του φεμινισμού, υπήρξε ακριβώς αυτή η περσόνα τη βραδιά εκείνη. Έκτοτε, δέχεται απειλές για «θάνατο, β@σ@νιστήρια και βι@σμό» καθώς και «πολυάριθμες προσβολές αντισημιτικής, ομοφοβικής, σεξιστικής και χονδροφοβικής φύσης» όπως η ίδια δήλωσε, μετά την εμφάνισή της στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι απειλές αυτές αφορούν κυρίως στην καλλιτεχνική της παρουσία σε ένα δρώμενο που αν μη τι άλλο σήκωσε μεγάλη συζήτηση περί αισθητικής, τέχνης και των ορίων της, αλλά και την ερώτηση γιατί έπρεπε το θρησκευτικό στοιχείο να αποτελέσει μέρος της βραδιάς, μιας βραδιάς που δεν καθορίζεται από θρήσκευμα, φυλή, εθνικότητα και κυρίως, δε διέπεται από τους ίδιους ηθικούς κώδικες για κάθε συμμετέχοντά της.

 

 

Η Μπουτς, μέσω του λογαριασμού της στο Instagram, δήλωσε: «Όλη μου τη ζωή αρνήθηκα να είμαι θύμα: δε θα παραμείνω σιωπηλή», αποκαλύπτοντας πως έχει γίνει στόχος μιας «εκστρατείας διαδικτυακού εκφοβισμού και δυσφήμισης», η οποία, σύμφωνα με την ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα η δικηγόρος της Οντρεϊ Εμσελάτι, έχει φτάσει σε επίπεδα ανήκουστης βίας, ζήτημα που δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε να αφορά τρανσφοβικές επιθέσεις. Η κλιμάκωση των «ιδιαίτερα βίαιων» διαδικτυακών επιθέσεων δεν άφησε στην Μπουτς άλλη επιλογή από το να προσφύγει στη δικαιοσύνη. «Ενώ στην αρχή αποφάσισα να μη μιλήσω και να αφήσω τους haters να ηρεμήσουν, τα μηνύματα που λαμβάνω γίνονται όλο και πιο ακραία», γράφει στον λογαριασμό της. Η δικηγόρος της Μπουτς, Οντρεϊ Εμσελάτι, ανέφερε πως οι προσβολές και οι απειλές οδήγησαν την εντολέα της να «υποβάλει μήνυση γι’ αυτές τις πράξεις, είτε διαπράχθηκαν από Γάλλους είτε από αλλοδαπούς, και σκοπεύει να καταδιώξει κάθε πρόσωπο που στο μέλλον θα επιδιώξει να την εκφοβίσει».

Σε γενικότερο πλαίσιο και παρά τις εξηγήσεις του Τομά Ζολί, εμπνευστή της τελετής, ότι το δρώμενο περιέγραφε μια «μεγάλη παγανιστική γιορτή που συνδέεται με τους θεούς του Ολύμπου», η Διάσκεψη των Επισκόπων της Γαλλίας, καθώς και άλλοι χριστιανικοί φορείς, εξέφρασαν τη λύπη τους για τις «σκηνές χλευασμού και κοροϊδίας του Χριστιανισμού» και το πράγμα φαίνεται να μη σώζεται πραγματικά από πουθενά.

Το ζήτημα είναι σύνθετο και δεν έχει μία απάντηση καθώς μας ταλανίζει το αιώνιο ερώτημα του αν η τέχνη τελικά διαθέτει όρια. Ωστόσο, αυτό που σίγουρα δεν μπορεί να καμία λογική να αμφισβητηθεί, είναι πως η βία και η ρητορική μίσους δεν είναι ανεκτή, όποιο κίνητρο κι αν έχει κι ό,τι κι αν θέλει θεωρητικά να προστατεύσει.