Άλλο ένα επεισόδιο στο σίριαλ της κακής συντήρησης των δημόσιων συγκοινωνιών γράφτηκε στην Πεντέλη, όπου αστικό λεωφορείο τυλίχθηκε στις φλόγες στην πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου και Εθνικής Αντιστάσεως. Ο οδηγός, αφού πρώτα πάλεψε με τον πανικό, κατέληξε στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα. Και φυσικά, τα ερωτήματα για την ασφάλεια των λεωφορείων μας παραμένουν αναπάντητα.
Φωτιά πήρε εν κινήσει αστικό λεωφορείο στη Νέα Πεντέλη. Ευτυχώς χωρίς θύματα.
Ολά τζάμι σ αυτή την χώρα… pic.twitter.com/6BPxefGio6— Μπούρμπουνας (reborn) (@skourkos2012) March 15, 2025
«Ρουλέτα» οι μετακινήσεις με λεωφορεία που διαλύονται στον δρόμο
Δεν είναι η πρώτη φορά που λεωφορείο πιάνει φωτιά εν κινήσει. Χθες, ένα ακόμα περιστατικό σημειώθηκε στη Θεσσαλονίκη, όταν λεωφορείο της γραμμής 84 του ΟΣΕΘ έπιασε φωτιά στο Δερβένι. Σύμφωνα με την ανακοίνωση των ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης, η πυρκαγιά προκλήθηκε από «πολύ μικρής έκτασης ανάφλεξη ελαστικού». Άραγε, πόσο καθησυχαστικό είναι το να φλέγονται τα λάστιχα των λεωφορείων;
Η κατάσταση των λεωφορείων στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα δεκαετιών αδιαφορίας, ελλιπούς συντήρησης, κακοδιαχείρισης και πολιτικών αποφάσεων που απλώς «μπαλώνουν» το πρόβλημα αντί να το λύσουν. Οι λόγοι είναι πολλοί:
1. Γερασμένος στόλος που δεν ανανεώνεται
Τα περισσότερα λεωφορεία που κυκλοφορούν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη είναι 15-25 ετών, με ορισμένα να αγγίζουν και τα 30 χρόνια χρήσης. Σε άλλες χώρες της Ευρώπης, τα λεωφορεία αντικαθίστανται κάθε 10-12 χρόνια για λόγους ασφάλειας και περιβαλλοντικής απόδοσης. Στην Ελλάδα, όμως, τα κρατάμε μέχρι να διαλυθούν στον δρόμο.
2. Ελλιπής συντήρηση και ανταλλακτικά με το σταγονόμετρο
Τα λεωφορεία περνούν τεχνικό έλεγχο, αλλά όταν τα κονδύλια για συντήρηση είναι ελάχιστα, τα προβλήματα δεν λύνονται. Συχνά, οι μηχανικοί των αμαξοστασίων αυτοσχεδιάζουν με πατέντες για να κρατήσουν τα οχήματα λειτουργικά, καθώς ανταλλακτικά δεν υπάρχουν ή καθυστερούν μήνες να έρθουν. Αποτέλεσμα; Φθαρμένα ελαστικά, ξεχαρβαλωμένα φρένα και, όπως βλέπουμε τελευταία, λεωφορεία που παίρνουν φωτιά στον δρόμο.
3. Διαχρονική αδιαφορία του κράτους
Κάθε κυβέρνηση υπόσχεται βελτιώσεις στις αστικές συγκοινωνίες, αλλά στην πράξη κάνει ελάχιστα. Οι διαγωνισμοί για νέα λεωφορεία τραβούν χρόνια λόγω γραφειοκρατίας ή μπλοκάρονται από νομικές ενστάσεις. Η τελευταία μεγάλη αγορά νέων λεωφορείων στην Αθήνα έγινε αγοράζοντας τον ήδη γερασμένο στόλο ευρωπαϊκών χωρών.
4. Ιδιωτικοποίηση με μισά μέτρα
Στη Θεσσαλονίκη, το ΚΤΕΛ ανέλαβε μέρος των δρομολογίων του ΟΑΣΘ για να «λύσει» το πρόβλημα της έλλειψης οχημάτων, αλλά τι είδαμε; Παμπάλαια λεωφορεία από άλλες περιοχές της Ελλάδας, που δεν έχουν ούτε air condition το καλοκαίρι, και οχήματα που καίγονται από… φρενάρισμα.
5. Έλλειψη προσωπικού και οδηγοί στα όριά τους
Οι οδηγοί δεν επαρκούν και όσοι δουλεύουν αναγκάζονται να κάνουν εξαντλητικά ωράρια. Επιπλέον, πολλοί οδηγούν λεωφορεία με βλάβες που θα έπρεπε να βρίσκονται στο συνεργείο. Αλλά όταν το σύστημα καταρρέει, τι να κάνουν;
Πόσες φορές ακόμα θα το δούμε αυτό;
Είναι απίστευτο το πώς έχουμε συνηθίσει εικόνες λεωφορείων να καίγονται σαν να πρόκειται για κάποιο φυσικό φαινόμενο. Κάθε φορά η ίδια ιστορία: «τα αίτια διερευνώνται», «ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα», «θα γίνει έρευνα». Και μετά; Σιωπή, μέχρι να συμβεί το επόμενο περιστατικό.
Η τραγική αλήθεια είναι ότι οι επιβάτες των αστικών συγκοινωνιών δεν ξέρουν αν το λεωφορείο που θα επιβιβαστούν θα τους πάει στον προορισμό τους ή αν θα χρειαστεί να βγουν τρέχοντας από αυτό. Και η πολιτεία; Χρόνια τώρα αφήνει τα οχήματα να σαπίζουν, να γίνονται παγίδες θανάτου και να μετατρέπουν τις καθημερινές μετακινήσεις σε ρώσικη ρουλέτα. Μέχρι να έχουμε το πρώτο μοιραίο δυστύχημα.
