Δύο χρόνια έχουν περάσει από την τραγωδία των Τεμπών. Δύο χρόνια από τη νύχτα που σημάδεψε μια ολόκληρη χώρα, αφήνοντας πίσω της πένθος, οργή και ένα αναπάντητο «γιατί». Σήμερα, η μνήμη των θυμάτων παραμένει ζωντανή, όχι μόνο στις καρδιές των οικογενειών τους, αλλά και σε κάθε πολίτη που αρνείται να ξεχάσει.
Ο Νίκος Πλακιάς, ένας πατέρας που έχασε και τα τρία του παιδιά σε αυτή την αδιανόητη τραγωδία, εμφανίστηκε στην εκπομπή «Αλ Τσαντίρι Νιούζ» του Λάκη Λαζόπουλου και με λόγια που ράγισαν καρδιές απηύθυνε κάλεσμα προς όλους. «Είμαι ο πατέρας των τριών κοριτσιών που δολοφονήθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών. Είμαι ο πατέρας των τριών κοριτσιών που στη συνέχεια έγιναν και δικά σας κορίτσια και στη συνέχεια κορίτσια όλης της Ελλάδας». Μέσα στο στούντιο, κανείς δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Γιατί αυτά τα λόγια δεν ήταν απλώς λόγια. Ήταν κραυγή. Ήταν αγώνας. Ήταν η ίδια η αλήθεια που δεν αντέχεται.
«Στην αρχή ήμασταν δεκάδες, γίναμε εκατοντάδες χιλιάδες και τώρα είμαστε εκατομμύρια» συνέχισε, περιγράφοντας την πορεία της διεκδίκησης δικαιοσύνης. Και το είπε ξεκάθαρα: «Το λέω πάντα έγκλημα και δολοφονία, γιατί αυτό ήταν. Γιατί όλοι εκείνοι γνώριζαν κι εμείς δε γνωρίζαμε, Λάκη. Έστειλαν τα παιδιά μας με το τρένο του θανάτου. Όταν το μάθαμε ήταν πλέον πάρα πολύ αργά».
Και μετά, η σιωπή του κράτους. Η αδιαφορία. Η εγκατάλειψη. «Η βοήθεια της πολιτείας και του κράτους μηδαμινή. Δεν είναι αυτή η δουλειά μου, δεν είναι δουλειά μου να ψάξω και να συμπληρώσω τις ατέλειες του κράτους. Δουλειά μου είναι να θρηνώ το παιδί μου. Το κράτος πρέπει να ψάξει για εμένα».
Όμως, οι γονείς αυτοί δεν έμειναν απλοί θεατές της τραγωδίας τους. Μετέτρεψαν τη θλίψη τους σε δύναμη. Ζήτησαν απαντήσεις, πάλεψαν, και συνεχίζουν να παλεύουν. Μίλησαν για συγκάλυψη. Για νόμους που προστατεύουν τους ισχυρούς και αφήνουν τα θύματα στο σκοτάδι. «Αν θέλουν να μας βοηθήσουν, ας αφήσουν τις πολλές κουβέντες, να αφήσουν εξεταστικές και προανακριτικές και να σκύψουν το κεφάλι πάνω από αυτόν τον νόμο-έκτρωμα» είπε, αναφερόμενος στον νόμο περί ευθύνης υπουργών.
Η δικαιοσύνη, όπως τόνισε, δε θα έρθει μόνη της. «Μια μέρα η Δικαιοσύνη θα έρθει. Δε θα έρθει μόνη της. Θα τη φέρετε εσείς για εμάς».
Αύριο, στις 28 Φεβρουαρίου, οι δρόμοι θα γεμίσουν. Θα είναι εκεί όλοι όσοι δεν ξεχνούν. Όλοι όσοι απαιτούν δικαιοσύνη. «Βγείτε στους δρόμους. Θα γίνει μια τεράστια συγκέντρωση. Από κάπου ψηλά θα σας βλέπουν τα παιδιά μου. Θα γαληνέψουν. Θα είναι περήφανα» είπε με δάκρυα στα μάτια.
Η 28η Φεβρουαρίου δεν είναι μια ακόμα επέτειος. Είναι μια κραυγή. Μια υπόσχεση ότι δε θα επιτρέψουμε ποτέ ξανά ένα τέτοιο έγκλημα. Ότι η αλήθεια δε θα μείνει θαμμένη κάτω από μπάζα και ψέματα. Ότι η δικαιοσύνη θα έρθει. Και θα τη φέρουμε εμείς.
