Σχεδόν πριν μια δεκαετία και πιο πίσω μια απ’ τις πιο συνηθισμένες συζητήσεις στα πηγαδάκια πέριξ του Κολωνακίου ήταν να ‘χεις κάποτε τη χαρά να σε χτενίσει ο Σαμαράς και να σε ντύσει ο Κωστέτσος. Έπαιζε ρόλο ότι τους πετύχαινες και συχνά στα καφέ της πλατείας και αυτή η εγγύτητα, συν το αλέγκρο της προσωπικότητάς τους σ’ έκαναν να θες να τους γνωρίσεις. Η όλη φάση είχε και μια εσάνς από εκείνη τη λάξερι πασοκική εποχή κι έλεγες ρε παιδί μου να κάνεις κάποτε μια γκράντε σπατάλη, να τη ‘υχαριστηθείς, να τη διαφημίζεις και να ‘χεις να την αφηγείσαι. Δεν ήξερες βέβαια πόσο γκράντε θα ταν όντως, μιας κι αυτές οι συζητήσεις συνήθως έμειναν στις συζητήσεις. Ήταν κι αυτή η φήμη ότι είναι δύσκολο να κλείσεις ραντεβού με τον Σαμαρά που συνήθως χτένιζε σε πλατό, πασαρέλες ή καμαρίνια.
Μάθαμε όμως.
Καλεσμένος στην εκπομπή “χαμογέλα και πάλι” και στον Κωνσταντίνο Βασσάλο, αναφέρθηκε σε διάφορα κομμάτια της προσωπικής του πορείας και της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, μεταξύ αυτών κι η γνωστή κόντρα που κάποτε είχε με την Άντζελα Δημητρίου, η δήλωση όμως που προκάλεσε την περισσότερη αίσθηση ήταν ότι το μεγαλύτερο ποσό που έχει χρεώσει για χτένισμα ήταν 3.000 ευρώ. Κάτι σαν να λέμε μια βδομάδα διακοπές στο Ντουμπάι. Ή δυο βδομάδες στη Ρώμη. Ή ένας μήνας στη Χίο.
Κι έσπευσε να το δικαιολογήσει ότι επίτηδες ήταν ακριβός για να μην τον παίρνουν. Αλλά αφού τον ήθελαν τον έπαιρναν. Κι αφού τον ήθελαν και του τα ‘διναν κιόλας, ε τι να ‘κανε; Να μην πήγαινε; Και πήγε. Και τα πήρε. Και το δήλωσε. Όπως δήλωσε και την επόμενη μέρα πως επρόκειτο για έναν γάμο εκτός Αθηνών, πολύ παλιά και δε θυμάται περισσότερα.
Και τι ωραίοι οι συνειρμοί που δημιουργούνται εν’ έσω αναταραχών για δίδακτρα ιδιωτικών πανεπιστημίων, για αισχροκέρδειες, για αναβρασμούς, για ακρίβειες, για ελεύθερες αγορές, για κάτι βρεφικά γάλατα που κοστίζουν όσο ένα μπουκάλι μπελβεντέρε, για κάτι μπουρδολογίες που ξεδιάντροπα ξεστοζίμονται. Άσχετα όλα αυτά θα σκεφτείτε ορισμένοι και θα ‘χετε και δίκιο ενδεχομένως σε μια πρώτη ανάγνωση. Καπίταλισμ θα πούμε εμείς και θα σκεφτούμε πόσο αλαφροΐσκιωτοι ήμασταν πριν 10 και κάτι χρόνια όταν πίναμε καφεδάκια στα Κολωνάκια και συζητούσαμε για τρίχες.
Πηγή φωτογραφίας: cosmopoliti.com
