Ημέρα θλίψης και οργής ξημέρωσε στη Σίνδο, όπου μία ακόμη γυναικοκτονία καταγράφηκε στη μαύρη λίστα της χώρας. Ένας 53χρονος άνδρας δολοφόνησε με πολλαπλές μαχαιριές την 44χρονη σύζυγό του και, στη συνέχεια, επιχείρησε να θέσει τέλος στη ζωή του πηδώντας από τον δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας όπου διέμεναν. Παρά την άμεση επέμβαση των αρχών και τη μεταφορά του στο νοσοκομείο Παπανικολάου, ο δράστης υπέκυψε στα τραύματά του κατά τη διακομιδή του στο νοσοκομείο.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το ζευγάρι είχε δύο κόρες, 16 και 21 ετών, που πλέον μένουν πίσω να διαχειριστούν μια αδιανόητη τραγωδία. Το έγκλημα σημειώθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης, έπειτα από έναν ακόμη καβγά, που αυτή τη φορά κατέληξε στον πιο ακραίο εφιάλτη. Ο άνδρας φέρεται να άρπαξε ένα μαχαίρι και να τραυμάτισε θανάσιμα τη σύζυγό του στην κοιλιακή χώρα, πριν αποφασίσει να τερματίσει και τη δική του ζωή.
Γυναικοκτονίες: Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που -δυστυχώς- δε σοκάρει πια
Η υπόθεση στη Σίνδο δεν είναι μια τραγωδία που συνέβη στο κενό. Είναι άλλη μια προσθήκη στη μακάβρια στατιστική της έμφυλης βίας στην Ελλάδα. Γυναικοκτονίες, ενδοοικογενειακή κακοποίηση, κακοποιητικές σχέσεις που φτάνουν σε θανατηφόρα έκβαση – οι ιστορίες αυτές επαναλαμβάνονται με ανατριχιαστική συχνότητα. Και παρότι κάθε φορά οργιζόμαστε, σοκαριζόμαστε, θρηνούμε, το ερώτημα παραμένει: Τι αλλάζει τελικά; Η δημόσια συζήτηση ξεσπά όταν ένα νέο έγκλημα έρχεται στο φως, αλλά οι θεσμοί αργούν να ακολουθήσουν. Η έλλειψη επαρκούς νομικού πλαισίου, η δυσκολία των θυμάτων να αναζητήσουν βοήθεια λόγω κοινωνικών πιέσεων και ολιγωρίας των αρχών, αλλά και η βαθιά ριζωμένη κουλτούρα της ανδρικής κυριαρχίας και ελέγχου, συντηρούν τον φαύλο κύκλο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι φωνές των θυμάτων δε σιγούν, ακόμη και αν καταλήγουν νεκρές. Μένουν πίσω τα παιδιά, οι οικογένειες, μια κοινωνία που δεν έχει μάθει ακόμη να ακούει τα σημάδια της βίας πριν αυτή φτάσει στο έσχατο σημείο. Οι γυναίκες δεν πρέπει να περιμένουν να είναι το επόμενο όνομα σε ένα ακόμη δελτίο ειδήσεων και η κοινωνία θα πρέπει να πάψει να τις θρηνεί εκ των υστέρων, αλλά να τις προστατεύει εξ αρχής. Η πρόληψη, η ενημέρωση, η κοινωνική στήριξη και η αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου είναι οι μόνες λύσεις.
Και μέχρι τότε, οι τίτλοι των ειδήσεων θα συνεχίζουν να γράφουν τα ίδια: “Άλλη μία γυναικοκτονία”. Πόσες ακόμα;
