Για κανέναν άνθρωπο πουθενά στη γη δεν είναι εύκολο να μιλάει για μια απώλεια αγαπημένου προσώπου. Όταν μάλιστα αυτή έρχεται νωρίς, άδικα κι απροειδοποίητα το τραύμα είναι ακόμα πιο δύσκολο να το διαχειριστεί κανείς. Σε όλα αυτά, φαντάσου να προστεθεί και το να είναι δημόσιο πρόσωπο, να δέχεται ερωτήσεις, συμβουλές ακόμα κι αγάπη από ανθρώπους που δε γνωρίζει, όμως καλείται να ανοιχτεί σε αυτούς και πολλές φορές να εκτεθεί, σαν μια «υποχρέωση» που αποτελεί άγραφο νόμο, με προσωπικό, τεράστιο, κόστος.
Στην περίπτωση του Στέλιου Ρόκκου, ο χαμός του αδερφού του ήταν ένα σκληρό και σοκαριστικό γεγονός που πήρε διαστάσεις στον Τύπο, λόγω της διασημότητας του τραγουδιστή. Εκείνον τον καιρό ο ίδιος έκανε εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη, όταν, το βράδυ του Σαββάτου 30 Δεκεμβρίου, ανασύρθηκε το άψυχο σώμα ενός άνδρα στη Λήμνο. Το σώμα ταυτοποιήθηκε πολύ γρήγορα και βγήκε το πόρισμα πως άνηκε στον αδελφό του, Νίκο. Ο Νίκος Ρόκκος ετών 50, πνίγηκε στη διάρκεια υποβρύχιου ψαρέματος και η σορός του εντοπίστηκε, λίγο πριν από τις 11 το βράδυ στην παραλία Αμνίου – Άγιος Γεώργιος στην περιοχή της κοινότητας Παναγιά.
«Η θάλασσα τέλειωσε για μένα. Έχω βάλει σε αγγελία το σκάφος κι έχω πουλήσει όλο τον εξοπλισμό. Έχει τελειώσει κι εγώ μαζί της. Την τελευταία φορά που δοκίμασα να πάω, δεν πέρασα καθόλου καλά. Η Λήμνος ήταν κι ο Νίκος, τώρα δεν είναι τίποτα ίδιο. Σκέφτομαι να φύγω», είπε ο Στέλιος μιλώντας για πρώτη φορά για τον θάνατο του αδερφού του, σημειώνοντας ακόμη πως «εκείνη την ημέρα, ο αδελφός μου ήθελε να πιάσει χταπόδια για να κεράσει το χωριό, έκανε εγκαίνια σε ένα μικρό καφενεδάκι που έφτιαξαν για να περνούν την ώρα στο χωριό.».
Σε ερώτηση για το πώς αισθάνεται κι αν νιώθει έστω και λίγο καλύτερα, ο ίδιος απαντά με ειλικρίνεια: «Άσ’ το… είναι δύσκολο. Προσπαθώ πολύ, ο πόνος δε θα σταματήσει ποτέ. Προσπαθώ πολύ γιατί πρέπει. Είναι δύσκολο, είναι δύσκολο… Δεν το πίστεψα όταν μου το είπαν. Ήταν πολύ δύσκολος ο χαμός του Κώστα. Με τον Νίκο ήμασταν κολλητοί. Ήταν και είναι τόσο βαρύς ο πόνος που δεν μπαίνω στη διαδικασία να ζητήσω εξηγήσεις, πονάω πολύ. Έχω κλάψει πολύ. Μου λείπει πολύ η πλάκα που κάναμε».
Σημειώνοντας πως ο Νίκος ήταν ουσιαστικά πέρα από αδερφός και κολλητός του, και πως περισσότερο απ’ όλα του λείπουν οι πλάκες τους, ο ίδιος είπε: «Όταν μου λένε συλλυπητήρια για τον αδελφό μου, είναι άσχημο γιατί μου τον φέρνουν συνέχεια στο μυαλό. Καταλαβαίνω ότι είναι αγάπη του κόσμου, αλλά νευριάζω εκείνη την ώρα. Θέλω να ηρεμήσω και να προχωρήσω. Τόση αγάπη δεν περίμενα ποτέ στη ζωή μου από τον κόσμο».
Τέλος, έκλεισε το θέμα λέγοντας: «Τη βάρκα θα την πουλήσω, είναι οριστικό το τέλος, δε θέλω να ψαρέψω ξανά».
