Εικόνες που σπάνια βλέπει κανείς σε κοινοβούλιο εκτυλίχθηκαν στη Σερβία, όπου βουλευτές της αντιπολίτευσης άναψαν καπνογόνα μέσα στη Βουλή, μετατρέποντας την αίθουσα σε πεδίο διαμαρτυρίας. Με πανό και έντονες φωνές, οι βουλευτές στάθηκαν στο πλευρό των φοιτητών που διαδηλώνουν εδώ και τρεις μήνες, απαιτώντας απαντήσεις για την τραγωδία στο Νόβι Σαντ.
Η κίνηση αυτή δεν ήρθε από το πουθενά. Ήταν η αποκορύφωση μιας λαϊκής αγανάκτησης που σιγοβράζει εδώ και μήνες. Στις 1 Νοεμβρίου 2024, ένα τσιμεντένιο γείσο στον νεοανακαινισμένο σιδηροδρομικό σταθμό του Νόβι Σαντ κατέρρευσε, σκοτώνοντας 15 ανθρώπους. Ένα έργο που μόλις είχε ολοκληρωθεί, με χρήματα των φορολογουμένων, μετατράπηκε σε παγίδα θανάτου.
Από τότε, οι φοιτητές βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας διαφάνεια: Ποιος υπέγραψε το έργο; Ποιος ευθύνεται για την προχειρότητα; Γιατί χάθηκαν 15 ζωές; Εδώ και τρεις μήνες, η κυβέρνηση αποφεύγει τις καθαρές απαντήσεις. Κι ενώ οι διαδηλωτές συνεχίζουν, κάποιοι προσπάθησαν να τους απαξιώσουν, να τους κουράσουν, να τους κάνουν να σωπάσουν.
Αλλά, αντί να σωπάσουν οι διαδηλωτές, φρόντισε η αντιπολίτευση να κάνει φασαρία.
The spring session of the 🇷🇸 Serbian parliament turns into a brawl with flares & smoke bombs thrown around by MPs.
The banner reads “Serbia rises up to bring down the regime”.pic.twitter.com/tugzVcxmbK
— Jakub Bielamowicz (@KubaBielamowicz) March 4, 2025
Οι εικόνες από το σερβικό κοινοβούλιο είναι σπάνιες για τα κοινοβουλευτικά δεδομένα. Αντί για χαρτιά και επίσημες δηλώσεις, είδαμε καπνούς, συνθήματα, και μια αντιπολίτευση που δεν φοβάται τη σύγκρουση. Στόχος τους; Να δείξουν ότι οι πολίτες δεν είναι μόνοι τους. Να φέρουν το θέμα στο κέντρο της πολιτικής ατζέντας. Να κάνουν τη δυσαρέσκεια ορατή, ακόμα κι αν χρειαστεί να τινάξουν στον αέρα τη “σοβαροφάνεια” της Βουλής.
🇷🇸 Chaos in the Serbian Parliament, flares, smoke bombs, egg throwing pic.twitter.com/1nQlo40l0C
— Sprinter Observer (@SprinterObserve) March 4, 2025
Τώρα, αυτή η εικόνα θα μπορούσε να είναι ένα καλό μάθημα για άλλες χώρες; Χώρες όπου η αντιπολίτευση αρκείται στις τυπικές διαδικασίες, στις δηλώσεις στα social media, στις ερωτήσεις χωρίς αντίκρισμα; Χώρες όπου οι πολίτες διαδηλώνουν, φωνάζουν, απαιτούν, αλλά στη Βουλή επικρατεί μια ήρεμη, θεσμική συζήτηση; Οκ, είναι δύσκολες ερωτήσεις, μα στη βάση τους έχουν την απογοήτευση για μια αντιπολίτευση που συχνά λείπει από την πολιτική σκακιέρα. Γιατί, τελικά, μια αντιπολίτευση που απλά καταγράφει τη δυσαρέσκεια δεν είναι αρκετή. Ο κόσμος δε θέλει μόνο λόγια. Θέλει δράση. Θέλει κάποιον να σταθεί μπροστά και να πει “ως εδώ”. Θέλει κάποιον να βγει μπροστά, να αγκαλιάσει τη λαϊκή οργή και να την κάνει πολιτική πράξη.
Γιατί η Βουλή δεν είναι γήπεδο, δεν είναι όμως και καφέ που πηγαίνουμε και λέμε τα νέα μας, την ώρα που μια χώρα βράζει, με 15 νεκρούς. ‘Η με 57.
