Ο Μίλτος Τεντόγλου δεν είναι απλώς ένας παγκοσμίου επιπέδου πρωταθλητής. Είναι ένας άνθρωπος που αποδεικνύει ότι η επιτυχία δε μετριέται μόνο σε μετάλλια, αλλά και σε πράξεις που αφήνουν αντίκτυπο. Με μια κίνηση που συνδυάζει ουσία και συναίσθημα, ο χρυσός Ολυμπιονίκης ενίσχυσε τον σύλλογο από τον οποίο ξεκίνησε, τη Γυμναστική Ένωση Γρεβενών, εξασφαλίζοντας εξοπλισμό για τους νέους αθλητές. Κάτι που το κράτος, όπως φαίνεται, σαν να ξέχασε να κάνει.
Αυτός είναι ο Τεντόγλου: πάντα προσγειωμένος, με το βλέμμα στραμμένο σε αυτούς που τον στηρίζουν και με την ίδια τόλμη να αντιμετωπίζει τα προβλήματα του ελληνικού αθλητισμού. Έτσι, φρόντισε να εξασφαλίσει εξοπλισμό και όργανα γυμναστικής για τους αθλητές και τις αθλήτριες, στηρίζοντας τα όνειρά τους σε μια εποχή όπου οι υποδομές είναι συχνά το μεγαλύτερο εμπόδιο.
Ο σύλλογος των Γρεβενών εξέφρασε δημόσια την ευγνωμοσύνη του: «Διαχρονικά ήταν και είναι κοντά μας, ενημερώνεται για το σύλλογο και τους αθλητές, μας επισκέπτεται όταν του το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις του και συμβάλλει με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί για το καλό του συλλόγου». Αυτή η χορηγία έρχεται σε μια περίοδο όπου καταβάλλονται προσπάθειες για την αναβάθμιση του σταδίου που φέρει το όνομά του: «Ξεκινήσαμε μια προσπάθεια σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, Δήμο Περιφέρεια, Βουλευτή, Υπουργείο Αθλητισμού και Ομοσπονδία, για την πλήρη αναβάθμιση του Σταδίου.»
Ο Τεντόγλου, με τη χαρακτηριστική ειλικρίνειά του, δεν έχει διστάσει να μιλήσει στο παρελθόν για τις αδυναμίες του ελληνικού αθλητισμού. Σε παλιότερη συνέντευξή του, είχε δηλώσει ευθέως ότι «Τόσα χρόνια το έχουμε συνηθίσει το τίποτα. Εμένα με ενοχλεί που δίνουν υποσχέσεις κάποιοι και δεν τις τηρούν. Σε μένα δίνουν τα τελευταία 6-7 χρόνια, στον Πομάσκι τριάντα», ενώ συνέχισε μιλώντας για το ΟΑΚΑ, το κορυφαίο στάδιο -υποτίθεται- της χώρας: «Με έχει πάρει υπουργός τηλέφωνο να με ρωτήσει τι θα ήθελα να αλλάξει και του ζήτησα ελάχιστα πράγματα, όπως τον κλιματισμό. Δηλαδή κλιματισμό έχουμε, αλλά καλώδια για να ανάψουμε δεν έχουμε. Εμένα δε με πειράζει ότι δεν τα φτιάχνουν, με πειράζει η κοροϊδία.»
Η πρόσφατη πράξη του δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης: ο Τεντόγλου, σε αντίθεση με πάρα πολλούς άλλους, δε μένει στα λόγια. Σε έναν κόσμο που συχνά παρασύρεται από τη δόξα, ο Τεντόγλου θυμίζει πως η πραγματική αξία κρύβεται στη σύνδεση με τις ρίζες μας και η αξία ενός αθλητή μετριέται και από την ευγενή άμιλλα προς τον συναθλητή του. Το γεγονός ότι παραμένει κοντά στον σύλλογό του, ότι προσφέρει στους νέους αθλητές και ότι αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον, τον καθιστά κάτι πολύ περισσότερο από έναν αθλητή και δικαίως είναι εκεί που είναι, από όλες τις απόψεις.
Η ιστορία του Μίλτου Τεντόγλου δεν είναι μόνο μια ιστορία επιτυχίας, αλλά και μια υπενθύμιση πως οι μεγάλοι άνθρωποι ξεχωρίζουν όταν κοιτάζουν πίσω και βοηθούν εκεί που τους έχουν ανάγκη. Δεν είναι απλώς χρυσός στα στάδια· είναι χρυσός και στη ζωή, εκεί που τα φώτα σβήνουν και οι προβολείς φεύγουν. Γιατί, αυτός είναι.
