Η Κωνσταντινούπολη δεν κοιμάται ποτέ – και τελευταία, ούτε οι δρόμοι της μένουν ήσυχοι. Χιλιάδες Τούρκοι ξεχύθηκαν για δεύτερη νύχτα στους δρόμους, φωνάζοντας υπέρ του Εκρέμ Ιμάμογλου, του δημάρχου που φαίνεται να έχει γίνει ο νέος «Ρομπέν των Φτωχών» (ή μάλλον των ψηφοφόρων) απέναντι στον Ερντογάν. Η αφορμή; Η προφυλάκισή του για μια υπόθεση που μυρίζει πολιτική εκδίκηση. Και ενώ οι διαδηλώσεις καλά κρατούν, η Γερμανία και η Γαλλία αποφάσισαν να βγάλουν τις διπλωματικές τους σφυρίχτρες και να κουνήσουν το δάχτυλο στον «Σουλτάνο» από μακριά. Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Τουρκία: Νέα νύχτα διαδηλώσεων υπέρ του Ιμάμογλου – Προειδοποιήσεις από Γερμανία, Γαλλία

Συγκρούσεις διαδηλωτών υπέρ του Ιμάμογλου και της αστυνομίας, στην Τουρκία  (AP Photo/Huseyin Aldemir)

 

Ο Ιμάμογλου και η «Εγκληματική» του Καριέρα
Ο Εκρέμ Ιμάμογλου δεν είναι τυχαίος. Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης από το 2019, κατάφερε να κερδίσει την καρδιά του κόσμου – και τις εκλογές – κόντρα στο κυβερνών κόμμα του Ερντογάν, κάτι που στην Τουρκία μοιάζει σαν να κερδίζεις το Λόττο ενώ παίζεις Monopoly. Η «αμαρτία» του; Μια καταδίκη για δήθεν παράνομη χρηματοδότηση παιδικών σταθμών – ναι, καλά διάβασες, παιδικών σταθμών! Προφανώς, στην Τουρκία του 2025, το να φροντίζεις τα νήπια θεωρείται ύποπτη δραστηριότητα. Η ποινή του τον έστειλε στη φυλακή, και τώρα το CHP, το κόμμα της αντιπολίτευσης, τον έχρισε υποψήφιο για τις επόμενες εκλογές – γιατί, ξέρεις, τίποτα δε λέει «ηγέτης» όσο μια φωτογραφία με χειροπέδες.

Χιλιάδες πολίτες στους δρόμους της Τουρκίας ζητούν δικαιοσύνη και δημοκρατία (AP Photo/Francisco Seco)

 

Δρόμοι γεμάτοι, δακρυγόνα στον αέρα
Στην Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα και τη Σμύρνη, ο κόσμος βγήκε με σημαίες, συνθήματα και μια διάθεση που θυμίζει περισσότερο συναυλία ροκ παρά πολιτική διαμαρτυρία. Η αστυνομία, πιστή στο ρεπερτόριό της, απάντησε με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες. Οι διαδηλωτές, όμως, δεν πτοούνται “Εκρέμ, είμαστε μαζί σου!”.

Διαδηλώσεις στην Τουρκία (AP Photo/Huseyin Aldemir)

 

Γερμανία και Γαλλία: Οι «Διαιτητές» από τον Καναπέ
Και εκεί που η Τουρκία βράζει, η Γερμανία και η Γαλλία αποφάσισαν να παίξουν τους κριτές από το VAR της Ευρώπης. «Σοβαρή επίθεση στη δημοκρατία», δήλωσαν με φωνή που θυμίζει δάσκαλο που πιάνει μαθητή να αντιγράφει. Η Γερμανία, με το γνωστό της ύφος «εμείς τα ξέρουμε όλα», και η Γαλλία, με εκείνη την αύρα του «εμείς το λέμε πιο κομψά», προειδοποίησαν την Άγκυρα ότι τέτοια κόλπα δεν περνάνε απαρατήρητα. Βέβαια, κάποιοι στην Τουρκία (και όχι μόνο) γελάνε κάτω από τα μουστάκια τους, θυμίζοντας ότι η Ευρώπη δεν είναι ακριβώς υπόδειγμα όταν πρόκειται για δημοκρατικές «αταξίες». Αλλά ας μην είμαστε κακεντρεχείς – το να κουνάς το δάχτυλο από το Βερολίνο ή το Παρίσι είναι πάντα πιο εύκολο από το να σηκωθείς από τον καναπέ και να κάνεις κάτι.

Η αστυνομία επιτέθηκε με πλαστικές σφαίρες στους διαδηλωτές, Κωνσταντινούπολη, 23/3/25 (AP Photo/Huseyin Aldemir)

Ερντογάν: Ο «Σουλτάνος» που Δεν Ακούει
Ο Ερντογάν, από την άλλη, παραμένει ατάραχος – ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Μετά από δεκαετίες στην εξουσία, έχει μάθει να αγνοεί τις ξένες φωνές σαν να είναι διαφημίσεις στο YouTube: απλώς περιμένεις να περάσουν τα πέντε δευτερόλεπτα για να πατήσεις «skip». Οι κατηγορίες για «πολιτική δίωξη» δεν τον αγγίζουν – ίσως γιατί θεωρεί ότι η αντιπολίτευση είναι απλώς ένα ενοχλητικό σπυράκι στο κατά τα άλλα λαμπερό πρόσωπο της διακυβέρνησής του. Και ο Ιμάμογλου; Ένας ακόμα αντίπαλος που πρέπει να «τακτοποιηθεί», όπως τα ράφια στο παλάτι του μετά από γιορτή.

Συγκρούσεις διαδηλωτών – αστυνομίας στην Κωνσταντινούπολη (AP Photo/Francisco Seco)

 

Τι Σημαίνει Όλο Αυτό;
Από τη μία, έχεις έναν λαοφιλή δήμαρχο που φυλακίζεται και γίνεται σύμβολο αντίστασης. Από την άλλη, έναν Ερντογάν που παίζει το παιχνίδι της εξουσίας με την άνεση επαγγελματία σκακιστή. Και στο βάθος, την Ευρώπη να παρακολουθεί με ποπκόρν, έτοιμη να πετάξει δηλώσεις σαν κριτικός κινηματογράφου που δεν του άρεσε το τέλος της ταινίας. Το ερώτημα είναι: θα καταφέρει ο Ιμάμογλου να βγει από τη φυλακή και να οδηγήσει την αντιπολίτευση σε νίκη, ή θα μείνει άλλο ένα κεφάλαιο στην ιστορία των «χαμένων ευκαιριών» της Τουρκίας;