Ένα αν μη τι άλλο ενδιαφέρον έθιμο με ρίζες στις Διονυσιακές παγανιστικές τελετές συμβαίνει κάθε Αποκριά στον Τύρναβο, στον οποίο αν βρεθεί κανείς θα έχει την ευκαιρία να εξερευνήσει ένα από τα πιο παραδοσιακά κι ασυνήθιστα δρώμενα το «Μπουρανί» ή διαφορετικά, το έθιμο του φaλλού. Μια διαδικασία η οποία σκοπό έχει να υμνήσει και να γιορτάσει τη γονιμότητα της γης, τη φύση την ίδια, για τα δώρα που προσφέρει στους ανθρώπους Αυτή η παράδοση, που αναβιώνει εδώ και πολλά χρόνια στη Θεσσαλία, αποτελεί έναν μοναδικό συνδυασμό ανθρώπινης δημιουργικότητας, με τους κατοίκους να βγαίνουν στους δρόμους κρατώντας γιγαντιαία ματζαφλάρια στα χέρια, στη μέση και τον λαιμό τους, αφήνοντας για μια μέρα την πολιτική ορθότητα μίλια μακριά από τον τόπο. Σε αυτό το πλαίσιο, ο φαλλός αναδεικνύεται ως ένα σύμβολο της γονιμότητας και της ανανέωσης, ενώ οι βωμολοχίες προσφέρουν μια μυθική διάσταση στον εορτασμό.
Κι ως εδώ όλα καλά και διασκεδαστικά, αφού το εν λόγω έθιμο κάνει καλό και τουριστικά στην περιοχή, αφού μαζεύει επισκέπτες από όλη την Ελλάδα κι όχι μόνο, που σκοπό έχουν να αφεθούν λιγάκι πιο ελεύθεροι, να πουν και καμιά βρισιά παραπάνω, και με συνοδεία το εξαιρετικό τσίπουρο Τυρνάβου, να γιορτάσουν τη σημερινή μέρα. Αυτήν την ημέρα, οι κάτοικοι του Τυρνάβου αφήνουν πίσω τους τις περιορισμένες κοινωνικές συμβάσεις και αντιμετωπίζουν τον κόσμο με μια απροκάλυπτη ανεμελιά και φιλοξενία. Και θα ήταν ψέμα αν λέγαμε το αντίθετο.
Κατά τη διάρκεια του Μπουρανί, όλα φαίνεται να επιτρέπονται και να μην παρεξηγούνται στον Τύρναβο. Αλλά κι εδώ υπάρχει μια λεπτή γραμμή διαχωρισμού. Στην περίπτωση που ένας άνθρωπος πάει να κάνει τη δουλειά του και, για παράδειγμα, να καλύψει ένα ρεπορτάζ, όλο αυτό το κλίμα εορτασμού με τεράστια π3η να γυροφέρνουν ολούθε, μπορεί να γίνει και λίγο άβολο. Η Κωνσταντίνα Θεοχαρούλη, ρεπόρτερ στην εκπομπή “Συνδέσεις”, υπήρξε συμμέτοχη σε μια τέτοια άβολη στιγμή, όταν μετέδιδε το κλίμα της περιοχής, με δυο-τρεις κατοίκους να υπερβαίνουν λιγάκι παραπάνω τα εσκαμμένα. «Δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, το ΕΣΡ το επιτρέπει» δήλωσε η ίδια, και τότε ένας κάτοικος, της έδεσε γύρω από τη μέση έναν φaλλό κρατώντας τον σε θέση στyσης και λέγοντάς της: «Μη στεναχωριέσαι όμως την π… δε θα τη φας!».
Η ίδια, γελώντας φανερά αμήχανα ρώτησε δυο τρεις φορές «γιατί το κάνετε αυτό;» ενώ γυρνούσε διαρκώς προς τα πίσω για να κρύψει το σώμα της, και το πρόσωπό της, θέλοντας παράλληλα να κάνει τη δουλειά της και μεταφέροντας την είδηση, με τους πάντες γύρω της να είναι φανερά σε άλλη φάση και να της λένε να μην ντρέπεται. Δεν έχουμε κανέναν σκοπό να γίνουμε οι γκρινιάρηδες party crashers εδώ πέρα, ούτε είναι λογικό να ακυρώνουμε μια ολόκληρη παράδοση που αν μη τι άλλο φέρνει και χαρά, και λεφτά σε έναν τόπο. Όμως, ας κρατάμε κάποιες λεπτές ισορροπίες που αφορούν την αυτοδιάθεση και το σώμα των άλλων, που μπορεί να μην αισθάνονται άνετα ή τόσο οικεία για να συμμετέχουν με αυτόν τον τρόπο.
Όπως επίσης, δεν είναι λογικό να παρεμβαίνουμε στο σώμα κάποιου χωρίς να τον ρωτήσουμε και χωρίς να συναινέσει. Ούτε τα σεξιστικά αστειάκια έχουν θέση σε καμία χαλαρότητα κανενός εθίμου. Όσο αστείο, όσο περιττό κι αν μας φαίνεται, όσο κι αν νομίζουμε ότι θα χαλάσει τη διάθεση και τον χαβαλέ, μπορούμε να δοκιμάσουμε να πράττουμε με λίγο περισσότερο σεβασμό στο «όριο», και να δούμε πού θα μας βγάλει. Γιατί ναι, μπορείς με την παρέα σου να κάνεις όσα αστεία γουστάρεις, όμως παραμένει η κα Θεοχαρούλη και η κάθε κα Θεοχαρούλη, μια περίπτωση, που αν επιθυμεί να αποστασιοποιηθεί, αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό και να μη χρειάζεται να προσποιηθεί ότι νιώθει καλά για να μη χαλάσει το vibe.
«Καταρχάς χρόνια πολλά σε όλους, χαρά στα σκέλια μας, καλά γaμήσia να έχουμε φέτος!», ανέφερε ένας εκ των κατοίκων και με αυτή την ευχή θέλουμε να κλείσουμε κι εμείς, που είναι πραγματικά πολύ ωραία.
