Γράφει ο Μιχάλης Μαρκοδημητράκης, εκπαιδευτικός/διδάκτωρ αμερικανικών σπουδών.
Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο ορισμός του «νέου,» τουλάχιστον για άτομα που δεν είναι μυημένα στον τρόπο που ασκείται εδώ και μια δεκαετία η πολιτική στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, από όπου και μας έρχεται ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
35 ετών, δηλώνει αυτοδημιούργητος και θύμα του παραδικαστικού κυκλώματος, ενώ αυτοπαρουσιάζεται ως ο άριστος που, μιλώντας ξένες γλώσσες και με πτυχία ανάλογα αυτού που έχουμε στο μυαλό μας ως «αριστεία», θα έρθει για να εκθρονίσει την παρούσα κυβέρνηση. Παράλληλα, η έκδηλη αμηχανία του προοδευτικού χώρου να βρει απάντηση στο διαφημιστικό και πολιτικό προϊόν που λέγεται «Κυριάκος Μητσοτάκης» γεννάει φαινόμενα που μοιάζουν με διάττοντες αστέρες. Μια άλλη εποχή ένας άγνωστος, ευκατάστατος, και φωτογενής Έλληνας δε θα είχε καμία ελπίδα να συγκρουστεί με το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο.
Το φαινόμενο Κασσελάκης μπήκε στις ζωές μας με τρόπο δυναμικό και κυρίως ανθρώπινο: η σύγκρουση του προ διμήνου με τον εκπρόσωπο των «Σπαρτιατών» για τα λοατκι+ δικαιώματα στα τηλεοπτικά παράθυρα κέρδισε τις καρδιές των χρηστών social media, ενώ η καμπάνια του δείχνει ιδιαίτερα ανοιχτή στα νεανικά κοινά:
– Διαθέτει ανοιχτή πλατφόρμα προτάσεων που καλεί τον κόσμο να τη συνδιαμορφώσει
– Παράγει σταθερά υλικό στις πλατφόρμες που «τρέχει»
– Παρουσιάζει απλές θέσεις με τρόπο που δύσκολα κάποιο προοδευτικό άτομο θα διαφωνήσει, γιατί μοιάζουν αυτονόητες
– Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του έφερε στο προσκήνιο το κενό που υπάρχει μεταξύ των κομμάτων και των νέων, κυρίως, ψηφοφόρων, καθώς τρεντάρει σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα. Πριν εμφανιστεί ο Κασσελάκης οι εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μόλις και μετά βίας αποτελούσαν πόλο έλξης κι αιτία συζήτησης για νεότερες ηλικίες ψηφοφόρων.
Η υποψηφιότητα Κασσελακη στην πραγματικότητα, είναι το crash test της ελληνικής Αριστεράς στον 21ο αιώνα. Η ρητορική του υποψηφίου είναι βγαλμένη από το τις αντίστοιχες καμπάνιες Δημοκρατικών υποψηφίων (τύπου Pete Buttigieg) με ένα αρκετά ανοιχτό επικοινωνιακά χαρακτήρα αλλά χωρίς βάθος. Κύριος άξονας της κριτικής που του ασκείται, είναι ότι ο συνθηματικός του λόγος εμπεριέχει γενικότητες. Αν κάποιος αναζητά ένα ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα του νέου υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα απογοητευτεί απ’ όσα θα δει.
Θα περίμενε κανείς αυτό να είναι ο καθοριστικός λόγος να μην ψηφίσει κανείς τον Κασσελάκη, δυστυχώς όμως ο εκφυλισμός του πολιτικού λόγου στην Ελλάδα αποκαλύπτει μια άλλη παθογένεια. Αυτή η υποψηφιότητα, με όλες τις πολιτικές αδυναμίες που παρουσιάζει, ψήνει τον κόσμο να ασχοληθεί με τον ΣΎΡΙΖΑ, και ιδιαίτερα τους νεότερους ψηφοφόρους.
Καλώς ή κακώς, οι υπόλοιποι υποψήφιοι για την ηγεσία νομίζουν ότι ζούμε ακόμα σε άλλη δεκαετία, κάπου στο 2000. Δεν είναι καθόλου καλοί στην επικοινωνία των θέσεών τους, ζουν πλήρως Αθηνοκεντρικά και εν πολλοίς δε δείχνουν κανένα σημάδι ότι έχουν κοινωνική γείωση. Ξέρει κανείς εκτός ΣΎΡΙΖΑ τι εκπροσωπούν η Αχτσιόγλου, ο Τσακαλωτος, ο Παππάς ή ο Τζουμάκας;
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αμφιβάλλω ότι είναι αξιόλογοι, μορφωμένοι κι έχουν δοκιμαστεί σε κοινωνικούς αγώνες και τον πολιτικό στίβο. Όμως Κασσελακης πιάνει το νήμα, από άποψη επικοινωνιακή, πολύ σωστά. Δημιουργεί το κοινό του εντός κι εκτός του κόμματος, προβάλλει γενικόλογες θέσεις για πάσα νόσο και πάσα μ@λακία και φέρνει κάτι «φρέσκο» που -ακόμα- δε δυσαρεστεί κανέναν.
Κανέναν;
Ήδη, εξ αριστερών, κομματικά στελέχη και μέλη-φίλοι του κόμματος, τουλάχιστον όπως εκφράζονται στα social media, προβάλλουν το ότι δεν είναι μέλος του κόμματος, ή ότι δεν έχει υπηρετήσει από άλλο πολιτικό πόστο ως καθοριστικό παράγοντα αδυναμίας της υποψηφιότητάς του. Το οποίο θα ήταν μια κριτική που έχει νόημα, αν δε συνοδευόταν συχνά από επικρίσεις για την εμφάνισή του και κεκαλυμμένη ομοφοβία.
Είτε ο Κασσελάκης κερδίσει τις (εσωκομματικές) εκλογές είτε όχι, ο προοδευτικός χώρος θα πρέπει να τον ευχαριστήσει. Αφενός γιατί είχαμε σχεδόν ξεχάσει ότι υπάρχει εδώ και χρόνια, αφετέρου γιατί δείχνει με εκκωφαντικό τρόπο ότι η εσωστρέφεια των συλλογικών οργάνων των κομμάτων κρύβει μια έλλειψη επαφής με τις κοινωνικές ομάδες που υποτίθεται εκπροσωπούν.
Ίσως η κινητοποίηση που θα φέρει η υποψηφιότητα Κασσελάκη να κάνει καλό σε όσους αναζητούμε κάτι προοδευτικό και σύγχρονο για να μας εκπροσωπήσει πολιτικά, ίσως και να είναι άλλο ένα πυροτέχνημα. Πάντως, τουλάχιστον, ταράζονται νερά που ήταν στάσιμα κι είχαν αρχίσει να μυρίζουν.
Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις.
Φωτογραφία: protothema.gr
Συντάκτης: Guest Pillowfighter
