Μερικές φορές, η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο αρρωστημένη φαντασία. Ένα βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτει τη σοκαριστική στιγμή της παράσυρσης μιας 36χρονης γυναίκας στο Ηράκλειο Κρήτης. Αυτό που αρχικά θεωρήθηκε ως ατύχημα, δεν ήταν ατύχημα. Ήταν πρόθεση και μια πράξη που παγώνει το αίμα.
Ο οδηγός –ένας Γάλλος υπήκοος– περίμενε. Όπως καταγράφει βίντεο του neakriti, στο βίντεο φαίνεται να στέκεται λίγα μέτρα μακριά από το αυτοκίνητο της γυναίκας. Όταν εκείνη βγαίνει από το όχημά της, εκείνος επιταχύνει ξαφνικά. Γκαζώνει, χτυπώντας τη με τόση δύναμη που την παγιδεύει ανάμεσα στα δύο αυτοκίνητα και οδηγείται στο αναποδογυρίσει και το δικό του αυτοκίνητο.
Οι αυτόπτες μάρτυρες που βρίσκονταν στο σημείο δεν πίστευαν στα μάτια τους. Το ΕΚΑΒ έφτασε γρήγορα, αλλά ήταν ήδη αργά. Η 36χρονη είχε χάσει τη ζωή της.
Η πρώτη αντίδραση των αρχών ήταν ότι πρόκειται για ένα τροχαίο δυστύχημα. Όμως, σύντομα, αυτή η εικόνα άλλαξε. Το βίντεο, οι μαρτυρίες και –κυρίως– η ομολογία του δράστη αποκάλυψαν την αλήθεια. Ο άντρας παραδέχθηκε ότι χτύπησε τη γυναίκα σκόπιμα. Τι μπορεί να σπρώξει κάποιον σε μια τόσο απάνθρωπη πράξη; Οι απαντήσεις είναι σπάνια αρκετές, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο εξοργιστικά.
Μόλις έξι ημέρες πριν, ο δράστης είχε εξεταστεί από ψυχίατρο. Η σύντροφός του είχε ζητήσει εισαγγελική εντολή, ανησυχώντας για τη συμπεριφορά του. Παρά τις προειδοποιήσεις, όμως, ο ψυχίατρος έκρινε ότι δεν είχε ανάγκη νοσηλείας κι έτσι ο άνδρας αφέθηκε ελεύθερος. Η υπόθεση αυτή γεννά ένα τεράστιο ερώτημα: αν η αξιολόγηση είχε γίνει διαφορετικά, θα μπορούσε να έχει σωθεί και η ζωή της γυναίκας, αλλά και του ίδιου, αφού πιθανότατα θα χάσει την ελευθερία του;
Το Ηράκλειο, αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα, παρακολουθούν την υπόθεση, και η αλήθεια είναι ότι μπροστά σε αυτές τις εικόνες, δεν μπορείς παρά να σταθείς μουδιασμένος. Η φρικτή πράξη δεν είναι απλώς μια τραγική ιστορία. Είναι μια υπενθύμιση ότι η βία –και μάλιστα η προμελετημένη– εξακολουθεί να είναι ένα σκοτεινό κομμάτι της καθημερινότητάς μας αλλά και το ότι η ψυχική υγεία συνεχίζει και αγνοείται σε εγκληματικό βαθμό. Αυτές οι ιστορίες δεν είναι απλώς αριθμοί ή τίτλοι. Είναι ανθρώπινες ζωές που χάνονται. Είναι οι οικογένειες που μένουν πίσω, οι ερωτήσεις που δεν απαντώνται ποτέ. Και για όλους μια επίπονη υπενθύμιση: να μην επαναπαυόμαστε ποτέ απέναντι στη βία, σε οποιαδήποτε μορφή της.
