Η απιστία, από όποια μεριά κι αν τη δούμε, σημαίνει προδοσία. Το θέμα όμως είναι πως δεν προδίδεις τον άλλον, όσο περίεργο κι αν φαίνεται εκ πρώτης. Τον εαυτό σου προδίδεις, τις αξίες σου, την τιμιότητά σου, τις επιλογές σου. Το γνωστό σε όλους κέρατο, μιλώντας για μια μονογαμική σχέση, είναι μια βαθιά τιμωρητική πράξη προς τον εαυτό, μια παράδοση στα ένστικτα όταν δε θέλεις να είσαι απλώς καλύτερος από αυτό κι απλώς να χωρίσεις.
Επειδή όμως άνθρωποι είμαστε, αν υποκύψεις στην προδοσία εαυτόν για τους δικούς σου λόγους, φρόντισε τουλάχιστον να αφήσεις στην άκρη τις φθηνές δικαιολογίες. Το κωμικό πια «δεν είναι αυτό που νομίζεις» δεν έχει καμία διαφορά με οποιοδήποτε «δεν ξέρω τι να πω» ή εκείνο το αστείο το «ήταν μια στιγμή αδυναμίας». Ακόμα κι αν τα πράγματα πήγαιναν ντουγρού για τον γκρεμό, ακόμα κι αν σε παραμέλησαν, σε ξέχασαν, ακόμα κι αν απλώς σού τελείωσε ή ερωτεύτηκες άλλον άνθρωπο, ήσουν εκεί κι ας ξέχασες να το αναφέρεις. Διάλεξες όμως έναν δρόμο πιο εύκολο και συνάμα επίπονο, μια διαδρομή στην οποία πρώτα πράττεις και μετά μαζεύεις τα σπασμένα, τα δικά σου, του ανθρώπου σου και του τρίτου στην ιστορία που δεν έχει ιδέα -πιθανότατα- ότι έχει αυτόν τον ρόλο.
Γιατί υπάρχει και το έντιμο κέρατο κι ας ακούγεται σαν ιστορία γι’ αγρίους. Υπάρχει κι η απιστία που βγαίνεις μπροστά και παραδέχεσαι όσα έκανες, αφού ψάξεις και βρεις τα κίνητρα πίσω από αυτά. Υπάρχει το κέρατο εκείνο που δε δέχεσαι να σε κάνουν σκουπίδι για το λάθος σου, αλλά δεν πας να βγεις κι από πάνω κι αντιλαμβάνεσαι πως έχεις μεγάλο -και δίκαιο- θυμό να διαχειριστείς. Η απιστία που ναι μεν συμβαίνει, όμως ξέρει γιατί συμβαίνει και στέκεται “κυρία” έπειτα, για να παραδεχθεί όλες τις λάθος αποφάσεις και κινήσεις της.
Είτε είσαι άντρας, είτε είσαι γυναίκα, μάθε να σέβεσαι τις αξίες σου. Ακόμα και στο κέρατο. Άλλωστε, πρόκειται για τις επιλογές σου, οπότε φύλα καλά την αξιοπρέπειά σου. Τον αυτοσεβασμό σου. Κάπου είχα ακούσει πως «η αλήθεια είναι σαν το οινόπνευμα, τσούζει στην αρχή, αλλά μετά κάνει καλό». Αυτό να κάνεις κι εσύ, λοιπόν. Να τσούξεις με την αλήθεια σου κι όχι να απαλύνεις με τις φθηνές δικαιολογίες σου. Να τιμήσεις με το κεφάλι ψηλά τα λάθη σου. Θέλει θάρρος το ξέρουμε, θέλει κότσια, το ξέρουμε, θέλει σθένος κι αυτό το ξέρουμε, όμως καλύτερα έτσι. Η εκτίμηση κι ο σεβασμός που θα πάρεις πίσω θα αξίζουν πολύ περισσότερο κι όχι από το απατημένο ταίρι σου, αλλά από τον εαυτό σου το ίδιο.
Αν τώρα είσαι από τη μεριά του απατημένου και διαβάζεις αυτές τις γραμμές, κάνε μου τη χάρη και μην το πάρεις προσωπικά. Δεν είσαι ο πρώτος ή ο τελευταίος και μάλλον κάποια στιγμή θα υπήρχε άλλη αφορμή για να τελειώσει. Μην μπεις στη διαδικασία να τιμωρήσεις, ούτε εσένα ούτε κανέναν, αντιθέτως εστίασε στο πώς θα προχωρήσεις. Όποιος κι αν αποφάσισε να ζει χωρίς εσένα, καλά έκανε. Εσύ θέλεις έναν άνθρωπο που να του δίνουν όλες τις επιλογές του κόσμου, όμως να μην τις βλέπει. Εσύ θέλεις έναν άνθρωπο να μείνει.
