Πρωτοχρονιά του 2016. Όλα και ταυτόχρονα τίποτα όπως τα φανταζόμασταν. Μάλλον όλοι πιστεύαμε πως ο χρόνος θα σταματούσε στο 2000 κι ίσως εξαφανιζόμασταν απ’ τη Γη, ίσως καταλάμβαναν εξωγήινοι τον πλανήτη μας, ίσως ο κόσμος μας γινόταν ένας μικρός σταθμός της NASA. Κι όμως είμαστε ακόμα εδώ, κάποια χρονάκια μεγαλύτεροι, ελάχιστα σοφότεροι, σίγουρα όμως πιο ανυπόμονοι για μια χρονιά διαφορετική απ’ την περσινή.
Εθιμοτυπικά, ανοίγουμε ένα καινούριο κατάλευκο βιβλίο για να καταγράψουμε και τις φετινές μας περιπέτειες. Πριν ξεκινήσουμε όμως την καταγραφή, θα πρέπει να βάλουμε και κάποιους στόχους πέρα απ’ τους βασικούς της υγείας, της αγάπης και της ευτυχίας. Για να έχουμε μια χρονιά διαφορετική απ’ τις άλλες λοιπόν, πρέπει να βάλουμε και στόχους διαφορετικούς απ’ τους συνηθισμένους.
Φέτος ευχόμαστε να μπορέσουμε να δούμε τη μαγεία στον κόσμο. Όχι μόνο να τη δούμε όμως. Ευχόμαστε να μπορέσουμε να αποκτήσουμε τις μαγικές ικανότητες που τόσα χρόνια ζητάμε αλλά ο Άγιος Βασίλης περιμένει μάλλον να ωριμάσουμε για να μας τις φέρει. Θέλουμε να γίνουμε αόρατοι και να κάνουμε φάρσες στους φίλους μας, θέλουμε να τηλεμεταφερθούμε για πρώτη φορά και να ταξιδέψουμε στο χωροχρόνο. Θέλουμε να μάθουμε να πετάμε ή έστω να ανέβουμε σε ένα αερόστατο, βρε αδελφέ.
Ελπίζουμε το 2016 να αγαπάμε όπως οι σκύλοι και να πυρπολήσουμε αυτή τη «Ζώνη των Φίλων» -γνωστή και ως friendzone- η οποία όπως φημολογείται βασανίζει πολύ κόσμο. Θέλουμε να σκοτώσουμε την «απόσταση» και να καταργηθεί η λέξη «απωθημένο» από λεξικά και καρδιές. Θέλουμε να βάλουμε φωτιά στο «κακό timing» και να χορέψουμε πάνω στις φλόγες. Και τέλος πάντων ας μπει μια ημερομηνία λήξης στον ανεκπλήρωτο έρωτα για να ξεκολλήσουμε επιτέλους απ’ τα περσινά ξινά σταφύλια.
Οι επόμενές μας ευχές αφορούν το φαΐ και το ποτό. Ας ενώσουμε όλοι τα χέρια και ας ευχηθούμε –για φέτος τουλάχιστον– να μπορούμε να τρώμε όσο θέλουμε, όποτε θέλουμε και ό,τι θέλουμε χωρίς να παχαίνουμε και να ξαγρυπνάμε τα βράδια, όχι από τύψεις εννοείται, αλλά επειδή διψάμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Όσον αφορά το ποτό, σκεφτείτε τι ωραία που θα ήταν να μπορούσαμε να πίνουμε το βάρος μας σε αλκοόλ αλλά να μην είχαμε ποτέ hangover αλλά ούτε και δεκαπέντε αναπάντητα, απεσταλμένα, μεθυσμένα μηνύματα.
Αφού κλειδώσουμε όλες τις παραπάνω ευχές συνεχίζουμε με το στόχο να βρούμε φέτος το παιδί που κρύβουμε μέσα μας και να κλέψουμε λίγη απ’ την αθωότητά του. Ελπίζουμε να καταφέρουμε το 2016 να μάθουμε να βλέπουμε τον εσωτερικό κόσμο των άλλων και να διαλέγουμε καλύτερα όσους έχουμε δίπλα μας. Επίσης, ευχόμαστε να έχουμε φίλους που μας αφιερώνουν το «Εγώ κι εσύ μαζί» του Πανούση, σηκώνουν πάντα το τηλέφωνο όταν τους καλούμε κι έρχονται μαζί μας για ψώνια όσες ώρες κι αν κρατήσουν.
Ευχόμαστε να σταματήσουμε επιτέλους να βγαίνουμε άσχημες φωτογραφίες ή τουλάχιστον να μπορούμε να τις διαγράφουμε με τη δύναμη της σκέψης μας. Ζητάμε να βρεθεί αντίδοτο κατά της βαρεμάρας ή έστω κατά των ανθρώπων που βαριούνται συνέχεια και το λένε συνέχεια. Ωραία θα ήταν, επίσης, αν μπορούσαμε να έχουμε όλοι μας κι από ένα καλλιτεχνικό ταλέντο, στο οποίο όμως θα ήμασταν πολύ καλοί και θα μας ζήλευαν. Θέλουμε και χιούμορ. Και γέλιο. Από αυτό που σε κάνει να πιάνεις την κοιλιά σου και να κοπανιέσαι στα πατώματα βγάζοντας άναρθρες κραυγές.
2016, φέρε μας έρωτα. Από αυτόν τον έρωτα όμως που σου παίρνει το μυαλό και σε κάνει να τραγουδάς παράφωνα στο μπάνιο χωρίς να σε νοιάζει τίποτα. Από αυτόν τον έρωτα που γράφει τραγούδια, ταινίες και μυθιστορήματα. Απόλυτο και καταστροφικό. Κι αν δε βρεις έναν τέτοιον έρωτα, φέρε σοκολάτες. Πολλές σοκολάτες. Εκτός από υγείας όμως.
Ευχόμαστε οι μόνοι πόλεμοι που θα υπάρξουν φέτος να είναι μαξιλαροπόλεμοι και η μόνη φτώχεια να είναι αυτή στα πολλά λόγια. Θέλουμε λιγότερο φόβο και περισσότερο πάθος. Ζητάμε ανθρώπους με ανθρωπιά και μικρές αλλαγές που θα κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Να θυμόμαστε τα καλά, να ξεχνάμε τα άσχημα και να πίνουμε στην υγειά της γνώμης των άλλων. Καλή χρονιά pillowfighters!
Επιμέλεια Κειμένου Ελίνας Ανδρεάδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ελίνα Ανδρεάδου
