Μία απ’ τις μεγαλύτερες τέχνες σ’ αυτόν τον κόσμο είναι να λες δικαιολογίες. Κι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να διαπρέψουν επαγγελματικά στον κλάδο «δικαιολογία». Ας τους ονομάσουμε αυτούς τους τύπους «δικαιολογάκηδες». Ρωτάμε λοιπόν τους δικαιολογάκηδες ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θέλουν απ’ τη ζωή τους. Μια απάντηση που θα πάρουμε σίγουρα είναι «λεφτά». Μετά από μερικές επαναλήψεις της ερώτησης, κάποια στιγμή θα πουν κι έρωτα, σχέση, αίσθημα, φλερτ ή κάποιον τέλος πάντων για τον οποίο θα θέλουν να χάνουν τον οχτάωρο βραδινό τους ύπνο.
Μόλις ακούσουμε αυτήν την απάντηση, μπορούμε να κάτσουμε αναπαυτικά, να βάλουμε ποτάκι και ξηροκάρπι και ν’ απολαύσουμε όλες τις δικαιολογίες που μπορεί να δημιουργήσει ένας ανθρώπινος εγκέφαλος μόλις τον ρωτήσεις κάτι που τσιγκλάει λεπτές χορδές. Γιατί φίλε δικαιολογάκια κοιμάσαι μόνος σου τα βράδια; Γιατί αφού ο έρωτας βρίσκεται ανάμεσα στις top 5 απαντήσεις σου σχετικά με το τι θες απ’ τη ζωή σου επιμένεις να αγκαλιάζεις την ελευθερία σου και δε λες να την αφήσεις να πάρει ανάσα; Ποια θα είναι η δικαιολογία σου αυτή τη φορά;
Και τότε ο δικαιολογάκιας θα απαντήσει πως είναι μόνος γιατί δεν αφήνει τον εαυτό του να ερωτευτεί αληθινά. Λίγο ψέμα ακόμα να έβαζε σε αυτήν την απάντηση και θα μπορούσαμε να τη χρησιμοποιήσουμε ως εισαγωγή σε νέα σειρά επιστημονικής φαντασίας που θα διαδραματιζόταν στο υπερπέραν με πρωταγωνιστές πράσινα εξωγήινα στρουμφάκια και σκηνοθέτη τη γάτα του Δρακουμέλ.
Η δικαιολογία απ’ ότι καταλάβατε δεν περνάει στη σημερινή μας συνάθροιση. Κι οι λόγοι είναι πολλοί. Ο πρώτος κι ο πιο βασικός είναι πως ο έρωτας δε σε ρωτάει πριν σου κλέψει τον ύπνο ύπουλα και βάναυσα κι εννοείται πως κανείς δεν είναι σε θέση να του βάλει φρένο. Ο έρωτας γκαζώνει και σε ποδοπατάει προτού προλάβεις ν’ ακούσεις το μαρσάρισμά του στη γωνία. Ναι, εκείνη τη γωνία που εσύ κοιτάς αν έρχεται κι αυτός γελάει ήδη πίσω απ’ το τιμόνι όσο εσύ ψάχνεις ακόμα δικαιολογίες. Κι έρωτας κατ’ επιλογήν δεν υπάρχει σε καμιά περίπτωση. Βάλε ταμπέλες «keep out», βάλε συρματοπλέγματα, βάλε συναγερμούς. Ο έρωτας θα σε βρει πάνω στον ύπνο.
Τι θα πει «δεν αφήνω τον εαυτό μου να την πατήσει με κάποιον αληθινά»; Εννοείται πως η δουλειά δε θα μπορούσε να γίνει με τον οποιονδήποτε κάποιον αλλά με εκείνον τον έναν που θα κατάφερνε να σε κάνει να χάνεις τα λόγια σου πριν σκεφτείς να ξεστομίσεις οποιαδήποτε ηλίθια δικαιολογία. Αυτές μπορείς να τις αφήσεις για όλους εκείνους που σε αφήνουν αδιάφορο και δε σου κινούν το ενδιαφέρον ούτε με τηλεκίνηση. Αλλά ακόμα και σ’ αυτούς μπορείς να κόψεις τα κακοφτιαγμένα ψέματα και να τους πεις με απόλυτη ειλικρίνεια ότι απλώς δε σου κάνουν. Κι όχι να το παίζεις πονεμένη ιτιά που δεν μπορεί να ερωτευτεί πια αληθινά λες και βρίσκεσαι σε βραζιλιάνικη σαπουνόπερα. Άλλο «δε μου κάνεις» λοιπόν κι άλλο «δεν ερωτεύομαι από επιλογή». Λες και υφίσταται το δεύτερο ας πούμε. Οκ.
Συνεχίζουμε με το παράδοξο της δικαιολογίας το οποίο και είναι το εξής: Υπάρχει κι «ερωτεύομαι ψεύτικα»; Δηλαδή κάνω πως ερωτεύομαι αλλά στην πραγματικότητα το παίζω; Μήπως αφήνω τελικά τον εαυτό μου να ερωτευτεί πραγματικά αλλά όταν μου τη βαράει παριστάνω κιόλας τον ερωτευμένο έτσι για να σπάει λίγο η ρουτίνα και να μη βαριέμαι; Σοβαρά υπάρχει κόσμος που χάφτει ακόμα αυτά τα ψέματα; Ας συγκεντρωθούμε λίγο κι ας δούμε το τραγελαφικό του πράγματος πριν μας φωνάξει κάποιος «έλεος» μέσα στα μούτρα και δεν καταλάβουμε ποια παλάμη μας χτύπησε.
Είναι αστείο έως και γελοίο να λες πως συγκρατείσαι και δεν αφήνεις τον εαυτό σου να νιώσει ή να σκεφτεί κάτι. Δεν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Κι όποιος λέει πως το κάνει, λέει ψέματα κι αν επιμένει πως μπορεί, θα τον τιμωρήσουν οι θεοί του game of thrones, οι παλιοί κι οι καινούριοι. Αν δε θέλουμε κάποιον να κατασκηνώνει στην άλλη μεριά του κρεβατιού μας και προτιμάμε να κοιμόμαστε διαγώνια στο υπέρδιπλο, δεν έχουμε παρά να του το πούμε κι αυτός θα ντυθεί και θα φύγει. Κι όσο καλός δικαιολογάκιας κι αν είναι κάποιος, δε θα καταφέρει ποτέ να πείσει τον κόσμο να πάψει να ‘ναι ρομαντικός και να πιστεύει πως όλοι μπορούμε να ερωτευτούμε πραγματικά κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Συντάκτης: Ελίνα Ανδρεάδου
