Ένα απ’ τα καλύτερα συναισθήματα στον κόσμο είναι η αίσθηση πως είσαι σπίτι. Κι όταν λέμε «σπίτι» εννοούμε όλα όσα μυρίζουν, φαίνονται, ακούγονται γνώριμα και θυμίζουν οικογένεια. Πολλές φορές δεν είναι απαραίτητα ο χώρος που μένουμε ή που έχουμε μείνει κάποια στιγμή στη ζωή μας. Αυτό γιατί σπίτι είναι ένα, το πατρικό μας. Εκείνο στο οποίο μεγαλώσαμε και ξέρουμε κάθε του γωνιά, εκείνο που φιλοξένησε την παιδική μας αθωότητα, εκείνο που στάθηκε σύμμαχος στα πιο τρελά μας όνειρα. Και φυσικά σπίτι είναι εκεί που βρίσκονται οι γονείς μας. Όλα τ’ άλλα είναι κατοικίες.
Όσες κατοικίες κι αν αλλάξουμε λοιπόν, το πραγματικό μας σπίτι θα είναι πάντα ένα. Κι όταν έχουμε την τύχη να επιστρέφουμε σ’ αυτό έστω και για λίγες μέρες θα είναι πάντα μια ξεχωριστή εμπειρία. Θα νιώθουμε λες και είμαστε οι καλύτεροι πελάτες σε πεντάστερο -και βάλε- ξενοδοχείο στο κέντρο ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Το διαμέρισμα στο οποίο μένουμε κανονικά θα φαντάζει σαν υπόγεια τρώγλη μπροστά στο πατρικό, παύλα βίλα απόγονου βασιλικής οικογένειας. Και το καλύτερο απ’ όλα, οι ανέσεις και η περιποίηση απ’ τους ιδιοκτήτες του πατρικού θ’ αγγίζει όλο και περισσότερο την τελειότητα.
Τα σεντόνια είναι πάντα καθαρά στο πατρικό και το ψυγείο πάντα γεμάτο. Τα αγαπημένα σου φαγητά μοσχοβολάνε πριν προλάβεις να σκεφτείς πως ήρθε η ώρα για το μεσημεριανό. Το πρωινό στο κρεβάτι δεν παραλείπεται ποτέ, όπως και το ζεστό νερό και τα σιδερωμένα ρούχα που μυρίζουν μαλακτικό της μαμάς απ’ την εξώπορτα. Τα πλακάκια του μπάνιου άνετα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως καθρέφτες κι οι πετσέτες σου έχουν πάνω κεντημένα τ’ αρχικά σου. Τα κρύα πατώματα απαγορεύονται δια ροπάλου όπως κι οι χαλασμένες βρύσες. Όλα λειτουργούν ρολόι στο πατρικό και τίποτα δε λείπει απ’ τη θέση του.
Οι υπόλοιποι φιλοξενούμενοι ή αλλιώς «η οικογένεια» κάνει απόλυτη ησυχία όταν κοιμάσαι και σε αποκαλεί «παιδί» όσα χρόνια κι αν μετράς στο ιστορικό σου. Θα τρέξουν να σε περιποιηθούν, να σου φέρουν τις παντόφλες, θα σ’ αφήσουν να διαλέξεις τι θέλεις να δεις στην τηλεόραση και θα σε χρίσουν βασιλιά της πολυθρόνας του σαλονιού που έχει την καλύτερη θέα του δωματίου. Αν αποφασίσεις πως θέλεις να βγεις θα μαλώσουν ποιος θα σου πρωτοδώσει λεφτά ενώ γνωρίζουν πως βγάζεις ήδη αρκετά. Θα σε πάνε για ψώνια και θα σου πάρουν ό,τι θέλεις δύο φορές σε περίπτωση που η πρώτη αγορά βγει ελαττωματική.
Όλοι οι γείτονες θα ενημερωθούν για την άφιξή σου λες κι είσαι ο άρχοντας που ήρθε για να απονείμει παράσημο γενναιότητας στον αρχηγό της οικογένειας. Γλυκά κι αλμυρά βουτήματα θα κατακλύσουν το σπίτι, λουλούδια θα στολίσουν κάθε δωμάτιο κι όλοι θα βάλουν τα καλά τους για να σε υποδεχτούν. Θα το απολαύσεις ίσως περισσότερο απ’ όσο πρέπει και δε θα θέλεις να γυρίσεις πίσω στην πραγματικότητα. Και πολύ καλά θα κάνεις. Εκεί είσαι ο πρίγκιπας του παραμυθιού ενώ στο μόνιμό σου σπίτι δούλος του καπιταλισμού.
Οι μέρες στο πατρικό πρέπει να φυλάγονται σαν σπάνια λουλούδια που ανθίζουν μια φορά στα δέκα χρόνια. Γιατί αν το καλοσκεφτείς, πόσο συχνά έχεις την τύχη να βρίσκεσαι στο παιδικό σου δωμάτιο και να σε πιάνει νευρικό γέλιο απ’ τις άπειρες εφηβικές σου φωτογραφίες που τόσο θέλεις να κάψεις αλλά ξέρεις πως οι γονείς σου θα σε σκότωναν αν το έκανες; Κάθε πότε έχεις την ευκαιρία να νιώσεις ξανά παιδί και να πηδήξεις πάνω στο παιδικό σου κρεβάτι προσπαθώντας να το εκδικηθείς επειδή δε σε χωράει πια;
Δεν υπάρχει μωρέ άλλο σαν το πατρικό σπίτι. Το ξέρουμε καλά όσοι δε ζούμε πια σ’ αυτό αλλά ακόμα κι όσοι το αποχωριζόμαστε αραιά και πού σε κανένα ταξιδάκι. Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι όμως θα μπορούσαμε να το ξεχωρίσουμε απ’ τη μυρωδιά του ακόμα κι αν κάποιος μας έβαζε κουκούλα στο κεφάλι και μας οδηγούσε εκεί με τη βία χωρίς να το γνωρίζουμε. Θα καταλαβαίναμε πως είμαστε στο σπίτι μας ακόμα και με κλειστά μάτια, με κλειστά αυτιά και κλειστή μύτη ταυτόχρονα. Θα νιώθαμε την αύρα του, τον αέρα του, την αίσθησή του.
Δεν είναι λίγες οι φορές που θέλαμε να τρέξουμε μακριά απ’ το σπίτι αυτό γιατί μας έπνιγε, μας ήξερε υπερβολικά καλά, γνώριζε τα μυστικά μας και τον πραγματικό μας εαυτό. Όσο περνάνε όμως τα χρόνια, παρακαλάμε να μας απειλήσουν οι γονείς μας με αποκλήρωση για να έχουμε μια δικαιολογία και να επισκεφτούμε το οικογενειακό ξενοδοχείο που πάντα μας αφήνει κάτι παραπάνω από ευχαριστημένους και κερδίζει όλα τ’ αστέρια του κόσμου.
Μη φεύγετε μακριά λοιπόν απ’ το σπίτι που μεγαλώσατε, γιατί κατοικίες υπάρχουν πολλές, αλλά το ολόδικό σας σπίτι είναι μόνο ένα. Να γυρνάτε σ’ αυτό όποτε έχετε ευκαιρία. Το σπίτι που θα μείνετε ως ενήλικες δε θα μπορέσει να το αντικαταστήσει γιατί ποτέ δε θα καταφέρει να μάθει γιατί νιώθετε ασφαλής όταν κοιμάστε με ανοιχτές τις ντουλάπες, τι σας έκανε να λατρέψετε το διάβασμα στο κρεβάτι και γιατί μισείτε τις λάμπες γραφείου. Είναι έρωτας το πατρικό και του αξίζουν όσο το δυνατόν περισσότερα πισωγυρίσματα. Επιστρέψτε λοιπόν ελεύθερα, γιατί σαν το πατρικό δεν έχει.
Συντάκτης: Ελίνα Ανδρεάδου
