Τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο συμβαίνουν το βράδυ. Τα όνειρα, οι αλήθειες, οι έρωτες. Οι άνθρωποι είναι πιο χαλαροί τη νύχτα, ρίχνουν τις ασπίδες τους. Τα βλέμματα είναι πιο ειλικρινή, οι επιθυμίες πιο έντονες. Τα βράδια γίνονται οι πιο απίστευτες συζητήσεις, οι πιο θαρραλέες κινήσεις, οι πιο τολμηρές εξομολογήσεις. Γιατί όλα επιτρέπονται στο σκοτάδι. Όλοι το ξέρουν αυτό.
Οι περισσότεροι έρωτες ξεκίνησαν στο σκοτάδι. Με έναν χορό μεταξύ αγνώστων σε ένα συνοικιακό μπαρ, με μια τυχαία συνάντηση ανάμεσα σε δυο παλιούς φίλους που είχαν χρόνια να βρεθούν, με μια ηλίθια συζήτηση στο messenger που έφερε χαμόγελα και γκρέμισε αποστάσεις και τυπικότητες. Γι’ αυτό μας αρέσει να κλείνουμε τα μάτια όταν σκεφτόμαστε κάποιον που μας αρέσει. Προσπαθούμε να επανέλθουμε στη στιγμή που τον ερωτευτήκαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε κι όταν τον φιλάμε. Τα μάτια κλειστά, σωστά;
Δεν είναι τυχαίο πως όταν βραδιάζει μας λείπουν πιο πολύ όσοι αγαπάμε. Τότε είναι που μετανιώνουμε για όσα είπαμε, για όσα θέλαμε να πούμε πολύ αλλά πνίξαμε στη σιωπή, γιατί χάσαμε το θάρρος μας τελευταία στιγμή. Τότε είναι που θέλουμε να στείλουμε τα μεθυσμένα μας μηνύματα, να πάμε κάτω από σπίτια και να φωνάξουμε λες κι είμαστε συνδεδεμένοι στον πιο δυνατό ενισχυτή. Τότε είναι που ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε και πιστεύουμε πως μπορούμε να το έχουμε αρκεί να το ζητήσουμε πολύ ευγενικά.
Όλες οι νύχτες κρύβουν εκπλήξεις. Τις νύχτες καταλαβαίνουμε ποιος είναι σημαντικός για εμάς, τόσο που εξαιτίας του χάνουμε τον ύπνο μας. Δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μάθεις αν είσαι ερωτευμένος. Αρκεί να απαντήσεις στην ερώτηση «για ποιον ξενυχτάς τα βράδια». Ποιον θα ήθελες να έχεις δίπλα σου, σε ποιον θα ήθελες να πεις μια καληνύχτα. Ποιο όνομα θα ‘θελες να εμφανιστεί στην οθόνη του κινητού σου και να σου πει «είμαι από κάτω, κατέβα».
Τα χαμόγελα γίνονται πιο ερωτεύσιμα τα βράδια, οι αγκαλιές πιο θεραπευτικές και τα λόγια πιο πραγματικά. Όλες οι κινήσεις γίνονται πιο ρομαντικές. Όλα μπορούν να συμβούν, όλα είναι πιθανά. Κι ακόμα και οι πιο κυνικοί αντιρομαντικοί τύποι ξεκουμπώνουν τα βράδια. Η μουσική τρυπάει το μυαλό κι όλα μέσα στο κεφάλι σταματάνε να τρέχουν, ο κόσμος ερωτεύεται. Στριφογυρίζει γύρω από τον εαυτό του, ζαλίζεται κι ερωτεύεται.
Βράδυ βγαίνει ραντεβού ο κόσμος. Βράδυ ανοίγει την καρδιά του. Βράδυ αναπολεί κι αναρωτιέται αν ο άλλος βλέπει ήδη το έβδομο όνειρο ή βρίσκεται στο ίδιο σημείο μ’ εκείνον. Βράδυ συγχωρεί ο κόσμος, βράδυ κάθεται και ψάχνει να βρει τι πήγε στραβά. Βράδυ σκέφτεται και χαμογελάει μόνος του ενώ στην πραγματικότητα θέλει ν’ αρπάξει το τηλέφωνο και ν’ ακούσει έστω τη φωνή αυτού που του γέμισε ερωτικά τραγούδια το κεφάλι.
Τα βράδια υπάρχουν για να ερωτευόμαστε. Για να χάνουμε τον εαυτό μας και να τον βρίσκουμε ξανά. Για να ονειρευόμαστε, να τολμάμε, να εξερευνούμε. Να λέμε όσα δεν κάνει να πούμε στο φως της μέρας. Να κάνουμε τους άλλους να κοκκινίζουν. Να ζούμε κάθε τους λεπτό λες και το επόμενο θα ξημερώσει. Σαν να μπορεί κάποιος να ανάψει το φως οποιαδήποτε στιγμή και να μας τυφλώσει. Αν προλάβουμε όμως να ερωτευτούμε στο ενδιάμεσο, τότε ο σκοπός θα έχει εκπληρωθεί.
Μην αφήνετε λοιπόν κανένα βράδυ να περάσει χωρίς να σας χαρίσει λίγο έρωτα. Εκμεταλλευτείτε το και κλέψτε του τον έρωτα που σας αναλογεί. Κι αν δεν τα καταφέρετε απόψε, δοκιμάστε αύριο πάλι. Κάποιο βράδυ θα έρθει κι η δική σας σειρά κι εκείνο το βράδυ θα είναι το καλύτερο της ζωής σας. Σίγουρα όμως αυτή η δουλειά πρέπει να γίνει στο σκοτάδι. Κι αν σας φοβίζει το σκοτάδι, απλώς βιαστείτε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Βράδυ ερωτεύεται ο κόσμος.
Συντάκτης: Ελίνα Ανδρεάδου
