3 ιστορίες απιστίας και γιατί συνέβησαν

Όπως καταλαβαίνετε κι από τον τίτλο, η απιστία είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος του σημερινού θέματος. Αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που νομίζεις. Δεν είμαστε εδώ για να την κρίνουμε ούτε να κουνήσουμε το δάχτυλο σε κανέναν. Εξάλλου, όλα είναι στη ζωή κι από τα λάθη, είτε μαθαίνουμε, είτε βρίσκουμε αυτό που πραγματικά ψάχναμε ως απάντηση σε μια εσωτερική ερώτηση. Άσε που, ζωή δίχως λάθη, δεν έχει νοστιμάδα.

Αν κάποιος με ρωτήσει αν μπορώ να δικαιολογήσω την απιστία ή να τη συγχωρήσω, η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι σε θέση να δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση. Ενδεχομένως να είναι δικαιολογημένη στην περίπτωση της διαρκούς αδιαφορίας, της έλλειψης σεβασμού, της συνεχούς αίσθησης απόρριψης άρα και της ανάγκης για επιβεβαίωση. Ωστόσο, το κομμάτι της συγχώρεσης είναι αρκετά πιο σύνθετο, αφού δεν είναι πάντα εφικτό για εκείνον που καλείται να συγχωρήσει, να διακρίνει μια ουσία στο να το κάνει, είτε προς το ταίρι του, είτε προς τον εαυτό του. Προσωπικά, τρεις φορές μου συνέβη και συγχώρησα τη μία κι όλα τα άλλα, έπειτα, είναι ιστορία. Κι ο λόγος που συνέβη; Σχέση εξ αποστάσεως.

Κρατώντας το 3 ως σημείο αναφοράς λοιπόν, ακολουθούν τρεις ιστορίες από τρεις διαφορετικούς ανθρώπους, που έχουν μοιράσει το κέρατό τους. Από τους 3, μόνο το ένα άτομο δηλώνει μετανιωμένο κι ας έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το συμβάν.

Κάτι σαν εκδίκηση

Ξεκινάμε με την Π. Η Π. είναι 26 κι υπήρξε άπιστη, πρώτη φορά, δύο χρόνια πριν, όταν κατάλαβε ότι κι η άλλη πλευρά έχει τσιλημπουρδίσει από μηνύματα αλλά και δια ζώσης. Όταν της έστειλαν κατεβατό από ένα συγκεκριμένο περιστατικό που συνέβη σε ένα μπαράκι στο Παγκράτι, πρώτα έκλαψε και το επόμενο βράδυ, βγήκε και του έδωσε και κατάλαβε. Αν τη ρωτήσεις, θεωρεί ότι ναι μεν ήταν κέρατο από πλευράς της, αλλά κέρατο με όρους. Θεωρεί ότι ήταν κάτι σαν εκδίκηση. Μια βδομάδα μετά, του έδειξε το μήνυμα με το περιστατικό στο Παγκράτι, του είπε όσα γνώριζε όλο το καιρό κι ότι εκείνη την Πέμπτη βράδυ που την έψαχνε, του τα είχε φορέσει κι είχε περάσει καταπληκτικά.  Σήμερα, δε θέλει σχέσεις κι αν ξανά μπει σε σχέση, θα πρέπει να είναι κάτι ιδανικό.

Για τη γεύση

Ο Σ. προσπαθεί να δηλώσει μονογαμικός, αλλά δεν μπορεί. Όπως λέει κι ο ίδιος: «έχω αδυναμία στο ωραίο φύλο και στο κάτω κάτω της γραφής, αν δεν τα κάνω τώρα, πριν τα 30 μου, πότε;». Βαριέται εύκολα και θέλει να βλέπει το διαφορετικό που έχει η κάθε περίπτωση ανθρώπου. Από τον τρόπο που θα κάνουν σ3ξ, το πώς θα συμπεριφερθούν αφότου τελειώσουν και το μετά της επόμενης μέρας, μέχρι και τα φετίχ που θα του βγάλει το εκάστοτε ταίρι. Αν τον ρωτήσεις πώς φαντάζεται τον εαυτό του μέχρι τα 40, επιθυμεί να έχει ήδη δύο παιδιά και να ζει στην επαρχία.

Για λίγη προσοχή

Τελευταία είναι η Ε. Η Ε. στα 18 γνώρισε τον ιδανικό άντρα για εκείνη. Λάτρευαν κι οι δύο τα ταξίδια, τα Λαμπραντόρ, το φαγητό, τις αυθόρμητες περιπέτειες, το Παρίσι κι είχαν ως όνειρο να δουν το Βόρειο Σέλας. Είχαν δύο χρόνια σχέση. Η Ε. ήθελε να τον παντρευτεί, το πίστευε, παρά ήταν, κιόλας, ρομαντική. Αλλά, τον απάτησε κι όχι μία φορά, αλλά δυο. Ο λόγος; Γιατί την είχε παραμελήσει κι ήθελε να νιώσει ελκυστική. Όταν εκείνος το έμαθε, κόψανε μαχαίρι. Η Ε. δεν έχει συγχωρέσει τον εαυτό της και μέχρι σήμερα, στα 26 της, εύχεται να μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Ξέρει ότι δε θα ξανά είναι μαζί κι ας ελπίζει. Είναι ο μεγάλος της καημός και πιστέψτε με, δεν περνάει μέρα που να μην τον φέρει στον νου της.

Ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει τη ζωή του, το θέμα είναι να γνωρίζει ότι τίποτα δεν σπάει σαν την καρδιά, όπως τραγουδά κι η φίλη Miley. Γι’ αυτό να μη χάνετε την ευαισθησία σας, αυτή μας κρατά ζωντανή.