Έτσι μας έμαθε, μωρέ, να ερωτευόμαστε η Μαλβίνα;

Γυναίκα μύθος. Γυναίκα για όλες τις γυναίκες. Άνδρωπος με προσωπικότητα που δεν μπορείς να προσπεράσεις. Ντόμπρα, ρομαντική κι ωμή, ήξερε πώς να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες. Έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους, ενοχλούσε. Ήθελε μόνο πράξεις. Βαριόταν εύκολα και τιμούσε τον έρωτα. Κυρίως τον έρωτα. Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι σαν εκείνη. Ίσως, πάλι, να είναι βλασφημία αυτό που λέω, καθώς ήταν μία και ήταν ξεχωριστή. Ήρθε σε αυτή τη γη, σε αυτή τη μικρή χώρα, για να διδάξει και να καταρρίψει πολλά ταμπού. Και τα κατάφερε. Έχουν περάσει 21 χρόνια από τον θάνατό της κι όμως, είναι ακόμη ζωντανή, από τα όσα έχει πει και γράψει.

Με χαμόγελο μεγάλο κι αληθινό, παρουσίαζε πάντα την κάθε της εκπομπή. Γεννημένη στον Πειραιά, με το πραγματικό της όνομα να είναι Μαρία Σακκά. Από το 1976, με τα πρώτα της τηλεοπτικά βήματα στην ΕΡΤ, ως το 2001, κατάφερε και κέρδισε το κοινό της με το να είναι ο εαυτός της. Σπάνιο να το δεις πλέον στις μέρες μας. Ίσως και γι’ αυτό να αγαπήθηκε τόσο. Για την αυθεντικότητά της. Είχα συζήτηση για εκείνη, πριν κάνα μήνα. Καταλήξαμε στο ότι, η Μαλβίνα, ως ένας έντονος άνθρωπος που σατίριζε την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, αν ζούσε μέχρι σήμερα χωρίς να έδινε τη μάχη με τον καρκίνο, σίγουρα δε θα ήξερε τι να πρώτοσχολιάσει και σίγουρα θα ήταν κάτι παραπάνω από απογοητευμένη.

Είχα την ατυχία όταν έφυγε από τη ζωή να είμαι μικρό παιδί. Αλλά χάρη στα κείμενα, βιβλία και συνεντεύξεις που άφησε κι ακούγοντας διάφορα podcast, κατάλαβα ότι η Μαλβίνα, άφησε ένα σπουδαίο έργο που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει και να διαβάσει. Να μάθει από εκείνη. Εμένα, μού έμαθε να αγαπώ τη γυναικεία μου φύση, να γιορτάζω ταυτόχρονα τους ανεξάρτητους, δυναμικούς, ερωτικούς ανθρώπους. Να μη χαρίζομαι, να διεκδικώ. Μου έμαθε ότι αξίζει να αγαπώ χωρίς όρια και στερεότυπα.

Ήταν καθαρή απέναντι σε όλους, δεν έκρυβε καμία κακία ή ζήλια για κανέναν κι ήθελε στις συνεντεύξεις τις να μάθει τα πάντα για τον άνθρωπο που είχε απέναντί της. Άκουγε και δεν έκανε ότι άκουγε. Ήταν εκεί με σώμα και ψυχή, καθόλου στημένη και δήθεν.

Και για τον έρωτα, τι θα έλεγε άραγε σήμερα; «Ή είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο, ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα» δήλωσε κάποτε η Μαλβίνα και θα έβαζε σε σκέψεις, όλους εκείνους που έμεναν σε μια σχέση, από τη συνήθεια και μόνο. Εκείνη δεν ήθελε να δίνεται με δόσεις, δεν το επέτρεπε κι αυτό ήταν σπουδαίο. Αυτό που δεν κάνουμε εμείς και κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Χαρακτηριστικά είχε γράψει: «Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή» και «Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι».

Και για το τέλος: «Έλα όμως που η προδοσία έρχεται σχεδόν πάντα από μέσα. Από εκείνους που βρέθηκαν μαζί σου για λίγο. Από ανάξιους που εμπιστεύθηκες. Από ανθρωπάρια που σε φακέλωσαν πάνω στις πιο εξομολογητικές σου ώρες.» Κι όμως, ή ζεις και ερωτεύεσαι, αγαπάς και πονάς και σε πονάνε ή καλύτερα κλείνεσαι σε ένα καλούπι. Αυτό μάς έμαθε η Μαλβίνα. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις και να γράψεις ιστορίες, χωρίς να νιώσεις το καλό και το κακό. Χωρίς να τσαλακωθείς! Χωρίς όμως, να χάσεις τη βάση σου, την προσωπικότητά σου, εσένα.

Κοιτώντας τη ζωή της και διαβάζοντας ξανά όσα είπε, σίγουρα αν συγκρίνουμε καταστάσεις και συμπεριφορές γύρω μας στο σήμερα, τα αντίθετα ακριβώς από όσα πρέσβευε γίνονται. Κι είναι κρίμα γιατί την απογοητεύουμε. Έτσι μας έμαθε, μωρέ, να ερωτευόμαστε η Μαλβίνα;

Πηγή φωτογραφίας: Hello magazine