Μεγάλο ερώτημα, φλέγον.
Δε γίνεται, όλοι μας μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας κάποια περίπτωση γνωστού ή φίλου που «βασανίζεται» μέσα σε μία σχέση με το «λάθος άτομο».
Αλλά ποιοι είναι οι λόγοι που το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Τι είναι αυτό που σε ωθεί στην αγκαλιά των λάθος ατόμων, και ακολούθως στα ψυχοφάρμακα;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να προσδιοριστεί εδώ είναι η έννοια του «λάθος ανθρώπου». Τι χαρακτηριστικά έχει; Από ποιόν πλανήτη προέρχεται; Πώς τον ξεκάνεις (πλάκα κάνω);
Κατ’ αρχάς, δεν είναι σωστός απέναντί σου. Σου φέρεται με τρόπο είτε εξουσιαστικό, είτε δουλοπρεπή, είτε αδιάφορο.
Σε κάθε περίπτωση, σου δημιουργεί σε περισσότερες από ότι πρέπει περιπτώσεις, αμφιβολίες για το αν κάνεις καλά που τον επιλέγεις.
Αλλά κακά τα ψέματα, σε τρώει κι εσένα το κωλαράκι σου.
Επίσης, δίνει την εικόνα αυτή και στον κόσμο που σε περιβάλλει.
Φίλοι και γνωστοί θα κάνουν πάντα κριτική στο πώς σου φέρεται, και πιθανότατα θα έχουν δίκιο.
Ατάκες τύπου «ξύπνα επιτέλους» ή «άντε να δούμε πότε θα καταλάβεις ότι ο άνθρωπος αυτός είναι για τα ανάθεμα» δεν λείπουν ποτέ απ’ το καθημερινό μενού.
Φυσικά εσύ δεν χαμπαριάζεις, επειδή ξέρεις ότι «έτσι τα κάνει μωρέ».
Για να το κάνω ακόμα χειρότερα, δεν σε σέβεται, και πιθανόν παίζει και σε άλλα ταμπλό, ανεξαρτήτως του αν έχετε σοβαρή (στο δικό σου πάντα μυαλό) σχέση ή όχι.
Το ότι σε δουλεύει είναι μάλλον σίγουρο.
Να τολμήσω να αναφερθώ σε πιθανό μελλοντικό κέρατο ή το’ χουμε μέχρι εδώ;
Ο λάθος άνθρωπος λοιπόν, φαίνεται. Εσύ όμως, αφού το αντιλαμβάνεσαι αυτό, γιατί τον επιλέγεις, και του δίνεις διαρκώς ευκαιρίες;
Γιατί άραγε ενθαρρύνεις αυτή του τη συμπεριφορά;
Πρώτη ερώτηση. Έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου;
Εάν αυτό το χαρακτηριστικό σου είναι λιγότερο και από νερό στη Σαχάρα, ποτέ δεν θα μάθεις να μένεις μόνος (ή μόνη), και φυσικά ποτέ δεν θα αναζητήσεις κάτι καλύτερο.
Και το χειρότερο είναι ότι μάλλον θα πείσεις τον εαυτό σου ότι τόσο πιάνεις στην «αγορά», και θα βολευτείς με αυτή την κατάσταση.
Συνεχίζοντας, θεωρείς μήπως ότι έχεις ήδη επενδύσει πολλά σε αυτό τον άνθρωπο, ακόμη πριν καν προκύψει σχέση;
Ένα ψυχολογικό φαινόμενο γνωστό και ως «sunk-cost effect», είναι ίσως η απάντηση εδώ. Έχοντας προσφέρει ψυχή, μυαλό και σώμα στον άλλον, αποφεύγεις να διακόψεις τη συναλλαγή μαζί του, καθώς η επένδυσή σου είναι πολύ μεγάλη για να την παρατήσεις.
Φυσικά και δεν θα οδηγήσει πουθενά το να συνεχίσεις να επενδύεις, αλλά απ’ το να μείνεις μπουκάλα. Άλλη μία φορά, σε τρώει να ταλαιπωρείσαι!
Δε φταις μόνο εσύ, βέβαια.
Αν ο άλλος (ή η άλλη) είναι μανούλα στο να σε χειραγωγεί, τότε είναι πολύ πιθανό να μένεις στην επιλογή αυτή επειδή φοβάσαι μην όσα σου λέει είναι αλήθεια (π.χ. θα μείνεις μόνη, δεν θα βρεις άλλη σαν κι εμένα, ποιος άλλος θα σε ανεχτεί, και λοιπές παπαριές).
Ξέρεις ποιοι το κάνανε αυτό σε ολόκληρη χώρα για πολλά πολλά χρόνια και η χώρα αυτή καθόταν και τους άκουγε;
(Επίσης, έμαθες τι τους έκανε στο τέλος; Πάρε κι εσύ επιτέλους μία απόφαση τέτοιου τύπου, χωρίς να υπολογίζεις το φόβο που σου έχει επιβληθεί.)
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό σου μπορεί να είναι ότι περισσότερο υπολογίζεις τη γνώμη των άλλων, παρά την προσωπική σου επιθυμία.
«Είναι καλός, μην το σκέφτεσαι.», «Έλα ρε φίλε, που θες και παραπάνω τώρα… Κάνε κάτι μ’ αυτήν τώρα, γιατί πού θα ξαναβρείς…»
Γράψ’τους σε παρακαλώ στα τέτοια σου και προχώρα.
Μετακινήσου από αυτή τη θέση που σε έχουν άλλοι τοποθετήσει. Δεν είσαι δέντρο.
Και ο βασιλιάς, η φίρμα των λόγων που κάθεσαι και ταλαιπωρείσαι δεν είναι άλλος από τον ένα, το μοναδικό, τον ανεπανάληπτο εγωισμό σου.
«Εγώ θα την αλλάξω την κατάσταση. Δε θα με κάνει εμένα ότι θέλει αυτός!»
«Τώρα μου το παίζει ιστορία αυτή, αλλά θα τη στρώσω εγώ, δε με ξέρει καλά!»
Θα σε κάνει. Ήδη το κάνει, απ’ τη στιγμή που εσύ σκέφτεσαι το πώς θα τον αλλάξεις. Φυσικά και δεν θα αντιληφθείς το ότι σιγά σιγά, εσύ είσαι που αλλάζεις, για να βολευτεί καλύτερα ο άλλος.
Μπράβο σου, νιώσε περήφανος τώρα.
Το μόνο σου ελαφρυντικό είναι το έντονό σου συναίσθημα για το λάθος άνθρωπο.
Γιατί να νιώθεις τόσο έντονα πράγματα για κάποιον που σε κακομεταχειρίζεται, ενώ τόσοι άλλοι άνθρωποι εκεί έξω θα έκαναν τα πάντα για σένα;
Γιατί να θέλεις εσύ ο ίδιος να ταλαιπωρηθείς, και μάλιστα κάνοντας κάποιον που δεν αξίζει, να αισθάνεται ότι έχει το πάνω χέρι;
Έλξη. Άλλη μία φορά, η έλξη εξηγεί το ότι συναισθηματικά κολλάς με κάποιον, και αργότερα το δικαιολογείς στον εαυτό σου.
Ειδάλλως θα τρελαθείς!
Το θέμα εδώ, και το πιο σημαντικό συμπέρασμα, είναι η ανάγκη να σεβαστείς τον εαυτό σου, και όχι μόνο τις επιθυμίες σου.
Ξέρω, ακούγεται οξύμωρο, αλλά είναι σημαντικότερο να είσαι καλά με εσένα, παρά με κάποιον άλλο.
Και που ξέρεις, η επιλογή του «λάθος ανθρώπου» μπορεί στο τέλος να αποδειχτεί ένα πολύ σωστό μάθημα.
Συντάκτης: Σπύρος Θεοδώρου
